"ဒီမယ်...အဒေါ်ကြီး"[Complete]

အခန်း-၁

"ယွန်းယွန်းရေ...သမီးလေး.."

"ရှင်...မေမေ..."

မီးဖိုခန်းထဲကမေမေ့အသံကြောင့်
သီချင်းကိုခနရပ်ပြီးပြန်ထူးလိုက်ရသည်။
နှစ်ခါလောက်ခေါ်ရရင်အမေကဒေါသပုန်ထတော့မည်လေ။

"ဘေးအိမ်ကိုမုန့်ဟင်းခါးသွားပို့ချည်.."

"ရှန်..."

"ဒီမှာချိုင့်..တစ်ခါတည်းပြန်ယူလာခဲ့နော်.."

ဘေးအိမ်ဆိုသည်နှင့်ရုပ်လှသလောက်အပေါက်ဆိုးသည့်အဒေါ်ကြီးသည်ယွန်းမျက်လုံးထဲအော်တိုရောက်လာခဲ့သည်။

'ပြဿနာဖြစ်ထားတာကမနေ့တနေ့ကမှကို
မေမေသိရက်သားနဲ့တမင်လုပ်တာ..'

ယွန်းစိတ်ထဲခပ်ပေါက်ပေါက်တွေးမိလိုက်သည်။

"ဟား..ရတယ်..မုန့်ဟင်းခါးပေးပြီးပြန်လာရုံဘဲ လေ...နင်ဘာတွေလန့်..."

ကိုယ့်ကိုကိုယ်အားပေးစကားပြောဟန်။
ကပ္ပလီတစ်ကောင်လက်ခလယ်ထောင်ထားသောရှပ်အမဲအပွကိုဘောင်ဘီးပေါင်တိုလေးနဲ့တွဲဝတ်ထားသည်မဲ့အရပ်ရှည်သည့်ယွန်းကပေါင်တံသွယ်သွယ်ဖြူဖြူလေးတွေရှိတော့‌ကြည့်ကောင်းလှသည်။

~တီးတောင်~

ဘဲလ်တီးလိုက်တော့ထွက်လာသည်ကဟို‌အဒေါ်ကြီး။
သရက်သီးတစ်လုံးအတွက်နဲ့သူ့အားပြောခဲသည့်အဒေါ်ကြီး။

"အော်..မင်းကိုး...ဘာလာလုပ်တာတုန်း.."

ပြောပုံကိုကမဟုတ်တာ။
ယွန်းသည်လည်းဘာလို့သူနဲ့တွေ့ရင်စိတ်တိုနေမှန်းကိုမသိ။
‌အင်း ပြဿနာဖြစ်ထားလို့ဘဲဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။

"အမေကမုန့်ဟင်းခါးပို့ခိုင်းလို့..."

ခြံတံခါးကိုလာဖွင့်ပေးသည့်အဒေါ်ကြီးကချိုင့်ကိုလှမ်းယူသည်။
သို့ပေမဲ့ယွန်းကိုပင်မကြည့်။

'ခနနေပါအုန်း။သူချိုင့်ဆေးနေတုန်းငါကနေပူထဲရပ်စောင့်ရမှာလား...မဖြစ်နိုင်တာ'

"ဒီမယ်..အဒေါ်ကြီး.."

"ဘာ..ဘာ..ဘာ....မင်းငါ့ကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာ.."

အရပ်က၅ပေ၇ရှိတဲ့ယွန်းနဲ့မတိမ်းမယိမ်းဆိုတော့၅ပေ၅လောက်တော့ရှိလောက်မှာပါ။
၅ပေ၅အဒေါ်ကြီးစိတ်တိုနေသည်မှာယွန်းအဖို့ရယ်ချင်စရာ။