hoofdstuk 21

9 0 2
                                    

Ross's profiel
Ik vind het echt zielig voor Riker. Het is nu twee weken geleden dat Isabelle het heeft uitgemaakt. "Heey Ri laten we wat gaan doen" zei ik terwijl ik naast hem op de bank sprong. "Nhe geen zin in" "waarom niet dat is toch gezellig?" Hij lijkt wel depressief. Ik sleep hem mee naar buiten. "Hou op Ross dit is niet grappig of zo" "wij gaan nu wat leuks doen of je nou wil of niet" hij kreunt even en dan werkt hij mee. We lopen een vrouwen winkel in. "Riker van R5" roep ik heel hard. Binnen de kortse keren staan er allemaal meisjes om hem heen. Ik zag Isabelle. Ik wenkte haar dat ze naar binnen moest komen. Ik spoot wat glibberigs op de grond zodat ze zou uitglijden. Ik liep naar de fans toe, zodat ze zouden zien dat ik er ook was iedereen ging om mij staan. En nu het lot z'n werk laten doen.

Isabelle's profiel
Ik zag dat Ross binnen was. Ik hoopte dat Riker er niet was. Ik liep naar Ross die inmiddels allemaal fans om hem haan had staan. Ik gleed uit over iets glads, maar ik werd opgevangen door iemand. Ik keek in z'n ogen. Het was Riker. Ik miste hem best wel. Hij was geweldig. Ik wist dat hij er niks aan kon doen dat hij flauwviel. En ik snapte ook wel dat hij het niet wou zeggen. Ik vergaf hem maar hoe maakte ik dat duidelijk? Hij hielp me omhoog. Ik zoende hem vol op z'n mond. Ik hoorde Ross achter me jes! Zeggen. Hij zoende gelukkig wel terug. Ik hoorde wat fans gillen. En daardoor moest ik lachen. Riker gelukkig ook anders was het sjenant. "Ik moet je nog wat vertellen" zei ik. "Wat dan?" "M mijn v vader i i is d dood" ik begon te huilen. Hij trok me stevig tegen zich aan. "Heey het is oké" "Wanneer is de begrafenis?" Vroeg Ross uit het niets. "Morgen" zei ik snikkend. "Zal ik met je mee gaan?" Vroeg Riker. Ik knikte want ik kon niet echt praten. "Ik moet naar huis" zei ik na een tijdje. "Ik ga met je mee" ik gaf een knikje dat het mocht. Hij pakte m'n hand en we liepen naar mijn fiets. "Jij gaat achter op en ik fiets" zei ik. Hij keek me raar aan maar toch stemde hij in. Ik fietste moeilijk en we lachte het meeste van de rit. Daarna bogen Riker Cali girls zingen. Ik ging mee zingen en zo zaten we op de fiets. Toen we bij mijn huis waren stapte hij af. "Hier neem mijn fiets maar mee" zei ik. "Dat kan niet het is jou fiets" "pech neem mee nu" "oké oké" hij stapte op en fietste weg. "Is het weer aan?" Hoorde ik toen ik binnen kwam. Ik had geen zin om te reageren dus ik ging naar boven. Ik had heel erg hoofdpijn dus ik besloot te slapen.

That momentWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu