İsmimi Söyle | Yeonbin√

⭐ Final ⭐

Ya ben bir halt yedim
Taslaklardaki kitabı sileceğime yayınladığımı sildim
Ben intihar etmeye gidiyorum ya
Neyse
Umarım yazım yanlışı yoktur...
İyi okumalar

⭐⭐⭐

10. Bölüm

Beomgyu elindeki silahı yavaşça yerine koydu. Taehyun'u vuramazdı. Bunu yapamazdı...

"Çok korkaksınız."

San'ın sesi duyuldu yakından.
Elinde bulunan silahı Yeonjun'a doğrulttu. Hiç tereddüt etmeden sıkmıştı silahı. Ancak Taehyun, Beomgyu'ya söylediği şeyi sıfır korkuyla gerçekleştirmişti. Hızlı bir hamle ile Yeonjun'a sarıldı sımsıkı bir şekilde.

"Hayır!"

Beomgyu yere bıraktığı silahı hızlıca aldı ve San'a çevirdi. Doğrulttu. San hamle yapacak iken Soobin'in yerde bulduğu en büyük taşı San'ın kafasına geçirmesi ile San yere kapaklanmıştı.

"Yeonjun..."

Taehyun, Yeonjun'un kollarının arasına düşerken fısıldamıştı. Yeonjun ağlıyordu. Gözleri bulanıklaşmadan önündeki bedeni görmüyordu bile.

"Sözümü tuttum."

Taehyun gülmeye çalışmıştı.

"Özür dilerim..."

Beomgyu hızlı adımlar ile Taehyun'un yanına gitti. Kai, Yeonjun, Beomgyu ağlıyordu. Soobin ise sadece bakmakla yetinmişti. Ne hissetmesi gerektiğini bilmiyordu...

Taehyun...
O ölmüştü...

...

Kai'nin zoru ile Yeonjun bulunduğu yerden kalkmış ve Soobin ile beraber ortak alana varmışlardı. Beomgyu arkada kalmak istemişti. Mavi taşlar etrafı kaplıyordu. Ortada sanki mavi camdan yapılmış gibi bir sahne vardı. Üstü açıktı ama. Sadece küçük bir kısım, birazcık yükseltiyordu orayı.

Yeonjun alandaki mavi kılıcı gördüğünde yüzünde bir gülümseme belirdi. Artık bu işi bitirmek istiyordu. Soobin'in elinden tuttu ve onu yükseltinin oraya götürdü. Mutluydu. Ona göre, en başından beri ölmüş olması gerekiyordu. Tuttuğu kılıcı Soobin'e verdi. Soobin ona anlamaz gözler ile bakıyordu.

"Soobin...aramızdaki bağı koparmamız lazım."

Soobin hala bu konunun kılıçla ne alakası olduğunu anlamamıştı.

"Yeo-"

"Bunun içinde beni öldürmen gerekiyor."

"Ne!?"

Soobin elindeki kılıcı yere düşürdü.

"Yeonjun sen ney-"

"Zaten hiç iyi değilim Soobin. Lütfen, tek isteğim."

Soobin'in gözünden bir yaş düştü. Bunu yapamazdı ki...
Yerde bulunan kılıcı eline aldı.

"Bunu yapamam Yeonjun. Başka bir yol-"

"Başka bir yolu yok. Soobin..."

Soobin kılıçta olan gözlerini Yeonjun'a çevirdi.

"Seni bir kere öpmeme izin verir misin?"

Soobin, Yeonjun'a cevap vermedi. Direkt dudaklarını Yeonjun'un dudaklarına bastırdı. Ancak Yeonjun'un yapacağı hamleden habersizdi. Bir süre birbirlerine karşılık verdikten sonra artık Yeonjun göğsündeki acıya katlanamamış ve Soobin'e sarılmıştı. Soobin... ağlıyordu...

Yavaş yavaş ellerinden uçtu Yeonjun. Toz gibi bir şekilde. Sevdiği çocuk ellerinde kaybolmuştu. Sarı ışık ile.

Artık bitmişti.
Soobin bu hayattan nefret ediyordu...
Bir tek o ve Kai kalmıştı...

...

Bok gibi bir son oldu...