°'Kitabın Şarkısı:Kaldı 8-Savaşım Kendimle°'
2019 yılında olan kartelleri derinden sarsan bir darbe girişimi olur.İki büyük kartelin çarpıştığı savaştan büyük kayıplar verilir.Üzerinden daha kısa bir süre geçmişken yine bir darbe yapmak isteyen Rusy...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çiçekler. Her renkten çiçekler,farklı kokulara sahip çiçekler.Hepsinin özellikleri farklıydı.Hepsinin kokuları ayrıydı ve özeldi.Bir çiçeğin tohumunu toprağına ektiğiniz an başlardı hikayesi.Onun ilk filizlendiği zaman tertemiz olurdu.Saf,kötülüksüz ve katıksız.Benliği beyaz olurdu.Işık saçardı,umut olurdu.Umut ettirirdi.Büyümeye başladığında hayat ona kötülükler serperdi biraz,biraz acı,biraz yara.Büyüdükçe kabuğuzayıflar iyiliğin içine kötülük sızardı.Çatlak kabuklarından acılar sızardı.Kabuğu yemeye başlarlardı bir kurt gibi.Kabuğu yok ederlerdi.
İnsanlarda bir çiçekti.
Çocukluktan temiz başlarlardı.Büyüdükçe hayat onlarında derilerini soyar ve kötülüğüiçine salardı.Bununla baş edemeyenler ölür,baş edenler de yaşardı.
Kemiklerimin kırıldığını hissediyordum.Kemiklerimin yerinden çıkıp etrafa dağıldığını hissediyordum.Kemiklerimin parçalara ayrılıp birer toz haline gelip etrafa saçıldığını hissediyordum.Kemiklerimin kırılıp içimi parçaladığını hissediyordum.Neden bu kadar canım yanıyordu?Hergün bunları yaşarken her zaman neden hep aynıacıyı hissediyordum.Bu acı neden eksimiyordu.Günden güne diri duruyordu.
Zaman acımı silemiyordu.
Zaman acımı geçirmiyordu.
Zaman acımı tekrarlıyordu.
Tekrarlanan acılarımı unutamıyordum.
Kırılan kemik seslerimden uzaklaşmak için yanağımı yasladığım zemine baktım.Başka yerde hayal etmek istedim kendimi.Kurtulmak için ama olmuyordu.Karnıma,bacaklarıma ve kollarıma vuran adamlar sonunda durduğunda gözlerimi yerden çekmedim.Biri saçımdan tuttu ve kafamı kaldırdı.Gözlerimin içene baktı.
"Yazgan Tan Kargısana sevgilerimi ilet küçük kız"dedi.Gözleri yeşil ve mavi karışımıydı.Şeytanın yuva yaptığıgözlerini unutmadım.Saatlerce yattım belki orada.Sonra Patron bulmuştu beni,vücudum uyuşmuştu,belkide ölecektim.Küçük vücudum buna dayanamayacaktı.Mavi gözlümeleğim ise yoktu.Tek başımaydım.Babam ilk defa beni merak etti sanmıştım ama sadece o hastaneye kimin saldırdığını ve ne dediğini sormak için gelmişti.Sonra çekip gitmişti.
