" Friends are like books that take a year to write but a second to burn. "
ជុងទើបតែចេញពីបន្ទប់ទឹកឃើញរាងស្ដើងរបស់ដាំងចូលខុសបន្ទប់ហើយគេងលើឥតគេក៏ចិត្តល្អជួយបីអោយឡើងគេងលើគ្រែតែអ្នកណាទៅដឹងថាដាំងស្មានតែជុងជាភូវិនគេក៏ចាប់កញ្ចឹងករបស់អ្នកម្ខាងទៀតជាប់រួចក៏យកបបូរមាត់ស្រទន់របស់គេទៅថើបលើបបូរមាត់របស់ជុង ហើយក៏សម្លឹងមើលអ្នកម្ខាងទៀយដោយខ្សែរភ្នែកស្រទន់។
" ភូដឹងទេថាបងស្រលាញ់ភូយូរហើយ ភូដឹងទេថាថ្ងៃនេះបងសប្បាយចិត្តយ៉ាងណា៎ " ដាំងនិយាយឡើងដោយសំឡេងក្រងួរៗព្រោះពេលនេះកុំថាឡើយសតិសូម្បីតែរាងកាយរបស់គេក៏ទន់នៅក្នុងរង្វង់ដៃរបស់អ្នកម្ខាងទៀតទៅហើយ។
ជុងភាំងមួយកន្លែងនឹងស្នាមថើបនិងពាក្យសារភាពរបស់ដាំងតែគេក៏មិនបដិសេធដូចគ្នាថាដាំងគឺស្អាតខ្លាំងណាស់ស្អាត់ជាងមនុស្សស្រីដែរគេជួបទៅទផយតាមចរឹកព្រាននារីរបស់គេ ចំណីអោយមកដល់មាត់ទៅហើយអ្នកណា៎ទៅដាច់ចិត្តបដិសេធនោះ ជុងក៏ថើបតបទៅកាន់ដាំងវិញមិនតែបណ្ណោះគេថែមទាំងបីរាងកាយរបស់ដាំងទៅដាក់លើគ្រែទៀតផង ដាំងដោយសារតែស្រវឹងគេមិនបានចាប់អារមណ៍នោះទេថាអ្នកម្ខាងទៀតមិនមែនជាជុង គេមិនត្រឹមតែថើបតបនឹងជុងនោះទេថែមទាំងជួយអ្នកម្ខាងទៀតដោះសម្លៀកបំពាក់ទៀតផង។
" មិនស្មានសោះថាប្រុសមុខងាប់ដូចជាបងទាក់ទាញបែបនេះ " ជុនអោនទៅខ្សិបតិចៗក្បែរត្រចៀករបស់ដាំង តាមពិតគេស្គាល់ដាំងព្រោះដាំងគឺជាមនុស្សម្បីក្នុងមហាល័យរបស់ពួកគេមិនតែបុណ្ណោះដាំងក៏ជាសិស្សច្បងពួកគេទៀតផង។
ចំណឹកដាំងគ្រាន់តែលឺសំឡេងរបស់អ្នកម្ខាងទៀតភ្លាម គេក៏ចាប់អារម្មណ៍ភ្លាមបានថានោះមិនមែនជាភូវិននោះទេ នឹងដល់ត្រឹមនេះស្រារបស់គេក៏ស្វាងអស់ពាក់កណ្ដាលតែម្ដង។
" ល...លែង!... " ដាំងនិយាយឡើងដោយសំឡេងតិចៗព្រោះតែពេលនេះគេធេងធោងយ៉ាងខ្លាំងដោយសារតែជាស្រាដែលបានផឹកនោះ។
" បងគិតថាបងដាស់អារម្មណ៍ខ្ញុំបែបនេះហើយខ្ញុំនៅដោះលែងបងទេ " ជុងនិយាយឡើងដោយសំឡេងស៊ីចស៊ីក្បែរត្រចៀករបស់ដាំង ព្រមទាំងហែកខោអាវអ្នកម្ខាងទៀតចេញអស់អោយមិនដាំងបានត្រៀមខ្លួននោហទេ។
