Promised Son

6

Merabalar
Keyifli okumalar.
*******************************

Gecenin bir yarısı yorgun argın evine ulaştığında neredeyse bayılacağını düşünüyordu Ronald. Anahtarlarını fırlatarak çantasını bir kenara koydu. Elinin altında duran defteri derin nefesleri arasında aldığında evin ışıkları alıştığı şekilde kendi kendine açılmıştı. "Sağol ya." Göz devirerek konuştuktan sonra salonuna doğru ilerledi.

Kanepesine oturup,terleyen parmak uçlarını pantolonuna sürtüp yıpranmış defteri açtı. İlk sayfasına göz gezdirirken,bu sefer normal yazılar görmesiyle birlikte heyecanla sırıtmaya başladı. "Sonunda,meraktan çatlayacağım!"

Haziran,1865

Buraya ne yazmam gerekiyor bilmiyorum. Annem sadece bir günlük tutmamı istedi,sebebini bilmiyorum. Kardeşlerimin de birer tane var,annem yada babam okumuyor,ama tutmamız için ve özellikle tarih bırakmamız için ısrarcılar.

Bunu bir gün birisi okur mu sanmam,annemin benden istediği sebepsiz bir şey.

Belki de sadece ufak tefek şeyler yazmalıyım,bilmiyorum.

B.Z

Ron okuduğu satırlarla kaşlarını çattı. Bundan tam iki yüz sene öncesinin defterini mi okumuştu o? Üstelik birisinin günlüğünü?! "Başkalarının özeline girdiğini bilmiyordum." Mutfağın ışığı iki kere yanıp söndü "Bune demek otomatik anlayamıyorum,biliyorsun."

Günlüğün kapağını kapattı,kafası çatlayacak gibiydi,bu işi sonraya bıraksa daha iyi olurdu sanırım. "Benden ne istediğini bir türlü anlayamıyorum!" Daha çok kendi kendine söylenerek şakaklarını ovdu.

Evden herhangi bir ses gelmezken sıkıntılı bir nefes çekti. "Neden sadece insan formuna dönüşüp derdini anlatmıyorsun?!" Kısa süreli sessizliğin ardından önünde gördüğü kalın siyahlık ile kafasını kaldırdı "Bana öyle bakarak korkutamazsın,biliyorsun!" Tamam,belki birazcık korkutabilirdi.

"Kendimi deli gibi hissetmeme sebep oluyorsun." Gölge zamanından biraz daha uzun süre kendisine baktı,sanki bir şeyleri anlamaya çalışıyor gibiydi. "Hadi ama,bana cevap vermeyecek misin?" Gölge tek insana benzeyen yeri olan kırmızı gözlerini ona dikti "Neden derdini anlatmıyorsun?"

Gölge yerdeki günlüğünü göstererek kendisine baktı "Bu sadece bir günlük,sana nasıl yardım edecek?" Gölge göz devirdiğine emin olduğu bir tavırla ortadan kayboldu,tabi Ron,sadece arkasından bakabilmişti. "Gıcık." diye söylenerek,sarhoş adımlarla yatak odasına ilerleyip yatağa yattı. Gözlerinin kapanması çok uzun sürmemişti.

*******************************

Bölüm sonu.

Ne düşünüyorsunuz bakalım?

Sizce günlüğün önemi ne?

Adios.