လေချွန်သံ...တရေးနိုး

အပိုင်း၇

.လေ.ချွန်သံတရေနိုး.....

အပိုင်း၇

တဆောင်းသစ်လို့တနွေကွယ်ပြီ
လူငယ်လေးအရွယ်မှလူရွယ်လေးအရွယ်သို့ပင်ပြောင်းလဲလာခဲ့ပြီသံယောဇဥ်တွေလည်ဆထက်တပိုးတိုးလို့နှောင်ကြိုးလေးများပမာရစ်တွယ်နေခဲ့ကြပြီ

မိုးစက်ဝဿန်နဲ့မိုးပြည့်စုံသျှံဆိုတဲ့နာမည်ဆင်တူလေးနဲ့သူငယ်ချင်းလေးနှစ်ယောက်လည်အထက်တန်းဆိုတဲ့ကျောင်းတော်ကြီးထဲမှာပညာသင်ကြားနေခဲ့တာအခုဆိုရင်ဆယ်တန်းစာမေးပွဲတောင်ဖြေကြရတော့မည်

ဂေဟာကကျွေးတဲ့ထမင်းကိုစားဂေဟာမှာကြီးပြင်လာတဲ့သူတို့နှစ်ယောက်ကအရမ်းကိုသံယောဇဥ်တွယ်တာလွန်းကြပြန်သည်

ဂေဟာထဲကတချို့ကလေးငယ်လေးတွေမိဘနှင့်မခြားပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးကြတဲ့မွေးစားမိဘများနဲ့အတူလိုက်ပါသွားကြသလိုတချို့ကလေးငယ်လေးတွေကလည်ပညာသင်ကြားနေဆဲမို့ဂေဟာထဲမှာနေတဲ့မိုးစက်နဲ့မိုးပြည့်ကတော့ဘယ်သောအခါမှလက်တွဲမဖြုတ်ခဲ့ကြတဲ့သူတွေအဖြစ်ရှိနေကြဆဲပင်

ဒီနှစ်ကဆယ်တန်းမို့....မိုးစက်ရောမိုးပြည့်ပါစာကိုကြိုစားနေကြရသည်။နှစ်ယောက်လုံးကစာတော်ကြပေမဲ့ဆယ်တန်းဆိုတဲ့စာသင်နှစ်ကြီးကနက်ကြီးလွန်းလှသည်မို့သူတို့မှာစာအုပ်ထဲခေါင်းထည့်ကြရသည်

ဆရာမကြီးကမိုးစက်နဲ့မိုးပြည့်ကိုသူ့အသိဆရာမတစ်ဦးထံကျူရှင်ယူခိုင်းခဲ့ပေမဲ့မိုးစက်ရောမိုးပြည့်ရောကဆရာမကြီးနဲ့ကလေးငယ်တွေကိုစာနာသောအားဖြင့်ကိုယ်တိုင်တာကြိုးစားခဲ့ကြသည်

မိုးစက်.....
ကျောင်းမှပြန်လာပြီးခဏနားကာရေချိုးလိုက်သည်။ဒီနေ့ကျောင်းမှာနဲနဲပင်ပန်းလာသည်မို့...

မိုးပြည့်ကတော့ကျောင်းကပြန်လာပြီးဘယ်ကိုသဝေထိုးကျန်ခဲ့သည်မသိတာကြောင့်မိုးစက်တစ်ယောက်ထဲစာအုပ်လေးထုပ်ကာဒီနေ့သင်ကြားလိုက်သည်များကိုပြန်ပြီးကျတ်မှတ်နေလိုက်သည်

မိုးစက်း...စာကျတ်နေတုန်းဆရာမကြီးရောက်လာပြီးစာအိပ်လေးပေးသဖြင့်မိုးစက်ပျော်ရွှင်စွာဖြင့်ယူထားမိသည်။