Yağmuru Hisset

2.BÖLÜM "KIZ ÇOCUĞU"

-Yazım hatalarım olabilir.Kusura bakmayın.

2.BÖLÜM "KIZ ÇOCUĞU"

Tüm gece gram uyku uyumamış bir çözüm yolu aramıştım.Ama aklıma hiç bir şey gelmiyordu.Annemle dün akşam ki olan konuşmamızdan sonra konuşmamıştık.Elimi yüzümü yıkadıktan sonra oturma odasına geçtim. Annem kahvaltıyı buraya hazırlamıştı.Evet yemek yerken dizi bakmaya pek meraklıydık.

"Dayınla konuştum.Gelibolu'da çalıştığı yetimhane de aşçıya ihtiyaç varmış.Bende başka çarem olmadığı için kabul ettim.Bir süre dayınlarda kalacağız sonra biraz para biriktirince kiraya çıkarız."

Gelibolu mu? Dayımlar bayadır oradaydı.Bazen yaz tatillerinde oraya giderdim.Ama sürekli gitmeyi hiç düşünmemiştim.Zaten Gelibolu'da fabrika filan yoktu.Emekli sahasıydı.Burada kalsak annem kolay kolay iş bulamazdı.Ergen kızlar gibi bağırıp annemi üzmeyecektim.Bu kadar sene benim için evlenmemiş dişini tırnağına takarak iyiliğim için çalışmıştı.

"Ne zaman gideceğiz?"

Umarım Ilgaz ile vedalaşacak kadar zamanım vardır.Çünkü benim arkamdan üzülecek tek kişi oydu.

"Yarın akşam üstü."

Dedem zamanında bu evi bize bırakmıştı.Zaten topu topu 2 evladı vardı.Annem ve dayım.Kahvaltıyı yaptıktan sonra Ilgaz'a buluşmak için mesaj attım.Üzerimi giyindikten sonra evden çıkarak sözleştiğimiz kafeye yürümeye başladım.Kısa bir zamanda kafeye ulaştım.Önünde suffleye hayran hayran bakan Ilgaz'a gülmeden edemedim.Ah, deli kız.Allah bilir çok özleyecektim.

"Bukay şunun güzelliğine bakar mısın? Yemeğe kıyamıyorum valla."

Morali gayet iyi görünüyordu.Sanırım sonunda beklediği sevgisine karşılık bulmak onu baya motive etmişti.

"O değilde Eserle sevgili olduk.Aslında ilk başta onun kafasından aşağı yanlışlıkla su döktüm.Şimdi sen nasıl yanlışlıkla diyeceksin.Ben lavaboya giderken gelen garsona çarptım.Tabi Eser kızdı.Ama ben birkaç masum sözle olayı idare ettim.Eser beni beğendiğini söylerken nefesi başka bir tarafımdan aldım.Valla çocuğun tipini bir kenara bırak. Kalbi çok yakışıklı.Kız bu beni eve bırakır-"

"Ilgaz biz taşınıyoruz."

Sözünün veya paragraflık konuşması ani cümlem ile kesilirken Ilgaz'ın elinde tuttuğu kaşık hızla masaya düştü.

"Yine çok konuştum ve sende beni susturmak için şaka yaptın değil mi?"

Ah be Ilgaz'ım.Keşke şaka olsa ama son derece gerçek ve sarsıcı bir haber.Gözlerinin dolu dolu bakması içimi burkarken değer gördüğümü hissetmek beni sevindiriyordu.

"Bukay şaka yaptım desene!"

Ilgaz'ın bağırması ile kafeden bir kaç kafa bize dönerken ben hala sessizliğimi koruyordum.

"Bukay bir şey söyle!"

"Annemin çalıştığı fabrikada yangın çıkmış. Fabrika sahibi 2 sene kullanmama kararı alınca annem işsiz kaldı.Bizde dayımın yanına Gelibolu'ya taşınıyoruz."

Kolundan tutup kaldırdıktan sonra onu çekiştirerek koşmaya başladım.Ne zaman kötü olsa bu yöntemle onu kendine getirirdim.Fazla geçmeden Ilgaz'ın kahkahası kulağama gelince durup derin nefes aldım.

"Buraya geleceğine ve her gün beni arayacağına söz ver Bukay."

Gülümseyip başımı salladıktan sonra ona sıkıca sarıldım.Benim en yakın arkadaşımdı Ilgaz.Dedikoduya bayılan magazin programı kodlu robot arkadaşımdı benim.