Chained Series #01; Mark Anthony Blackhood

Prologue

Khem Villanueva's POV;

10 yrs. ago

"Khem! Tapos kana ba sa pag-aayos ng mga gamit mo?", tawag sa'kin ni lola sa ibaba.

"Opo lola, tapos na po."

"Gano'n ba? Oh sige hija hali kana rito sa baba at kakain na tayo, bilisan mo baka lumamig ang pagkain."

"Opo lola, pababa na Po Ako," I said calmly as I rushed downstairs.

I lived in my grandparents house, dito muna ako 'yun ang sabi ni Daddy kasi busy silang dalawa ni Mommy sa work and I'm seven years old by this time.

"Kamusta ang bago mong kuwarto, hija? Komportable kana man ba?", tanong sa'kin ni lola habang kumakain kami.

"Opo lola, komportable po ako tsaka gusto ko rin po ang view sa kuwarto ko", I looked at her and smiled,"Salamat po."

"Walang anuman hija, gusto mo bang mamasyal pagkatapos mong kumain?"

"Hindi Po, dito na lang po ako sa bahay at magbabasa na lang Po Ako ng libro."

"Abay, Hindi Yan puwede apo", sabad ni Lolo sa'kin,"Kailangan makihalobilo ka sa mga batang kaseng edad mo, eh baka pag tanda mo wala kang maging kaibigan. Hindi pu-puwede sa akin 'yan."

"Lolo, 'wag Po kayong magkabahala kahit wla Po akong maging kaibigan ay kaya ko Naman Po Ang sarili ko at nandito Naman Po kayo ni lola saka nandyan din si mommy at daddy.", I smiled at him.

"Ah Basta, ayaw Kong lumaki ka ng walang kaibigan."

I sighed, ganyan talaga si Lolo gusto nya na meron akong kaibigan at ako naman Ang umaayaw. I prefer being alone and read books, gusto ko kasi yun dahil marami pa akong natutunan kesa naman mag laro ako sa labas at makipag kilala kahit kanino. Pagkatapos kong kumain ay pumunta agad ako sa'king kuwarto at nagkulong.

'I hate going outside, aughhh!'

Kinuha ko ang isang libro sa bookshelf at nagsimulang magbasa, nang muli kong tingnan ang bintana sa kuwarto ko ay dapit-hapon na pala, tumayo ako para buksan ito at upang makapasok ang preskang hangin sa loob ng kuwarto ko. Aalis na sana ako ang may biglang tumawag sa'kin.

"Psst! Oy bata!"

Tumingin ako sa labas at nakita ko ang isang lalake... Na bata din...

'Akala mo kung sinong maka tawag na bata! Eh bata ka din naman auh!'

Tiningnan ko sya ng masama,"Bakit ano kailangan mo... Bata?!"

"Hahahahaha pikon.", patawa nyang sagot sa'kin.

"Eh bata ka din naman auh, may nakakatawa ba?"

"Oo nga bata ako ngunit mas matanda naman ako sayo."

"Pano mo nasabi? Alam mo ba yung edad ko? Alam mo ba kung kelan ako pinanganak? Na do'n kaba? Ka ano-ano ba kita?"

"Sungit mo, gusto ko lng namang maki pagkaibigan.", he said as he pouted his lips.

"Oh tapos? Ano naman kung masungit ako? At least maganda naman."

"Sure ka?", he smiled.

"Che! Bahala ka!", I said annoyingly.

"Oy teka, 'wag namang pikon gusto ko lng namang maging best friend ka eh."

"Best friend mong sarili mo."

He smiled,"By the way my name is Mark Anthony, I'm 11 years old at ako Yung kapit bahay mo, nice to meet you."

"Tinanong ko ba yung name at age mo? Hindi naman di bah?"

"Alam mo ang sungit mo, bagong lipat ka pa lng dito ganyan pa ugali mo? Paano ka magkakaroon ng kaibigan n'yan?", he's still smiling and it's getting on my nerves,"Alam mo bata kapa kesa sa'kin pero ang mature mo nang magsalita at sa tingin ko pati sa pag-iisip."

"Paano mo nasabi?", I ask as I raised my one eyebrow.

"Wala feeling ko lang."

"Feeling mo lng kasi feelingero ka," isasara ko na sana ang bintana kaso baka anong isipin nya,"I'm Khem."

"Akala ko wla kang manners meron naman pala, masungit nga lng hahaha."

"Bahala ka sa life mo, ma iwan na nga."

Actually, Mark is handsome kaya nga siguro naiinis ako dun Kasi na gwa-gwapohan ako sa kanya...

'Pwede ba yun?'

Laking gulat ko na lang ng Makita ko sya sa bahay kinabukasan eh ang loko magka-close pala Sila ng Lolo at Lola ko hindi pa yan kasi magkatrabaho din ang parents namin.

'Maniniwala na ba ako sa kasabihan na maliit ang mundo? Eh parang malaki naman auh.'

"Surprise ka no?", sabi nya habang umupo sa tabi ko.

"Alam mo nakakaisturbo kana talaga Mark hu! Ilang araw kana bang dalaw ng dalaw dito sa bahay, hindi naman tayo close.", naiinis kong tugon sa kanya.

"Bawal ba yun? Gusto ko lng namang mapalapit sa'yo, Khem. Please, let me be your friend pasalamat ka nga kahit masungit ka mabait pa din ako sa'yo."

"Oh, edi thank you.", I said as I rolled my eyes.

"Hindi lng masungit pilosopo pa.", he said as he laughed.

"Bakit? Kung magiging friend ba kita titigil kana sa pangungulit mo?"

"Nope... Kasi I'll make sure na magiging close pa tayo sa isa't isa."

"Oh edi wow...", tiningnan ko sya at tsaka ngumiti,"Fine, I'll be your friend then. Naaawa na kasi ako sayo baka wla kang friend."

"Thank you", he smiled,"Hi Khem, it's pleasure to be your friend."

I raised my eyebrow and smiled,"Same as you, Mark."

🔓Key Notes;🔑
Please Vote ⭐ for this chapter guys, and advance thank you for supporting 🥹.