Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
___________
Ruhun Parçaları
Al şimdilik benden onu, Küçük parçalara bölerek çıkar gökyüzüne. Gecenin en koyu karanlığında bile, Parlasınlar gökyüzünde.
Parçalanmış bir ruh, dört bir yana dağılmıştı. Tanrı gerçekleştirmişti onun dileğini. Sonsuz ebediyete karşın bölmüştü ruhunu. Savurmuştu gökyüzüne. Onun sonsuzluğuna karşı ruhsuz bir beden istemişti. Yaşayan bir ölü misali. Bencildi. Küçük kızı, yalnızlığına karşın yanında istemişti.
Bir ağaç gibi.
Ağaçlarda canlıdır yaşam belirtisi vermemelerine rağmen. O Küçük kız da, sonbaharda bir ağaçtı artık. Ne zaman tamamlanmaya başlarsa, mevsim o zaman ilkbahara dönecekti. Her tamamlanma yeni bir yaprak getirecekti.
Ama bir problem vardı. Evrenin yegane kuralı, hiçbir iyilik karşılıksız kalmazdı. Tanrı küçük kıza adama inat bir iyilik yapacaktı. Onu kötülüğün ana kucağından kurtarıp, kısa bir süre de olsa iyilikle sarmalayacaktı.
Yazgı değişmişti. Tanrı asırlar boyunca dokunmadığı hatta belki de varlığını unuttuğu yazgıyı değiştirmişti.
Roller değişmişti.
Senaryolar değişmişti.
Tanrının asırlar boyunca insanoğluna vadettiği iyilik, suistimal edilmişti.
İnsanoğluna iki seçenek sunuldu.
Ölmek isteyen insanlarken, ölümden korkanlar da onlar oldu.
Her şeye rağmen yaşamayı seçtiler yazgıyı bilmeden.
Her bir son, artık yeni bir başlangıç getirmeyecekti.
