Gecenin Kaybı

Yol, Ölüm,Haz Bölüm 4

Gece ölüme hazır beklerken bir elin koluna değdiğini hissetti. neyseki insan topluluğundan uzaktaydı ki ayaklanması kolay olmuştu. İlk defa soğuk bir insan olduğu için kendini tebrik etti.Amca Gecenin eline bez parçası tutuşturdu ağzını ve burnunu kapatması için . Elin sahibine baktı daha önce yüzünü görmediği yaşlı amcayı inceledi. Koyu gözleri onun tam zıttı ak saçları yuvarlak yüzlü kısa boylu çelimsiz bir amcaydı. Kaşının az aşağısında derin bir yarası vardı ayakta zor duruyordu sersemlemişti hemen koluna girdi gece...İyimisiniz. Amca ürkek sesle hemen kaçmamız lazım acele et ben iyiyim diye bağırdı.Gece düşünmeye başladı. Kimseye kolay kolay güvenmezdi. Kendine bile. Kendisi aynı şeyi yaparmıydı tam tersi bir durum olduğunda amcayı kurtarırmıydı. 

Saçmalama dedi kendi iç sesine  neyim ben acımasız gaddar biri mi. Amca buraları iyi biliyor gibiydi girdıkleri sokak aralarında gece bir haberdi şaşırdı burası benim oturduğum semtmi. Gece zamanının çoğunu Aysinle geçirmeyi severdi. Çok severdi. işten hemen sonra Aysinin yanına koşardı oturduğu semtte pek vakit geçirmezlerdi. Tekrardan geldi aklına biricik sevgilisi Aysin...durdu güldü kendine hiç çıkıyormu ki diye geçirdi içinden. Sanırım bunu sesli düşünmüştü amca arkasına dönmüş Geceye anlamsız gözlerle bakıyordu. Gece açıklama gereği duymadan bildiğin bir sığınak geçit varmı diye sordu. Daha fazla burada kalmaya devam ederlerse muhtemel sonları ölümdü. Amca yine kolundan tuttu Geceyi çekiştirmeye başladı neredeyse hiç konuşmuyordu sebebini merek etti Gece ama soramadı nedenini, tozdan dolayı diye düşündü kendini geçiştirdi. Daha önce hiç bilmediği görmediği bir sokağa girdiler. Müstakil bir ev girdi görüş alanına gecenin, amca kolunu bıraktı bir geçit vardı bahçede hayır bu bir sığınaktı. Gecenin gözleri parladı. Yaşamanın hayatta kalmanın hazzını tüm bedeniyle hissetti. Düşünmekten de kendini alakoyamıyordu...Bu amca kimdi ve bana neden yardım ediyordu.

Amca sanki bu günün geleceğini biliyormuş gibi sığınakta ihtiyaçları olan her şey vardı. Battaniye konserveler ilk yardım çantası bol su el feneri gaz lambası pil radio ve duvarı kaplayacak kadar çok kitap. O gece hiç konuşmadılar ikiside çok yorgun ve bitkindiler dinlenmeye ihtiyaçları vardı. Gece Aysini düşünürken uykunun kollarına kendini bıraktı.

Ertesi gün olmustu Gece amcayı yokladı. Amca çok hastaydı. 

  Gece amcaya aklındaki o soruyu sormuştu. Neden bana yardım ettiniz dediğinde altında bu kadar hüzünlü bir hikaye yatacağını tahmin etmemişti. Amcanın 2 yıl önce ölen oğlunun kopyasıydı gece fotoğrafı gördüğünde kendisi bile çok şaşırmıştı bu duruma nasıl mümkün olabilir diye düşünüp durmuştu. Amca geceyi yerde görür görmez Ufuk oğlum diye koşmuş ama kısa sürede oğlu olmadığını anlamış yine de geceyi orada bırakamamışdı.Gece amcaya o kadar çok teşekkür etmiştiki ama yinede içi rahat etmiyordu bir türlü ne istersin benden bir şey dile diye tutturduğunda amca ona karşılık vermemişti ve yine sessizliğini korumuştu. Gece için yeni bir şey değildi bu amca zaten çok az konuşan konuştuğunda tam konuşan soğuk ama babacan biriydi.

Gece de o gün amcaya Aysini anlattı. Anlatırken bir kez daha ne kadar özlediğini fark etti. Ah dedi 1 saniyede olsa sesini duyabilsem iyi olduğunu öğrenebilsem. Düşüncesi bile kalbini o kadar hızlı attırmıştı ki kalp krizi geçiriyorum sanmıştı gece. Gece anlatıyor amca sadece dinliyordu hiç yorum yapmamıştı. Ta ki gece gitmesi gerektiğini söyleyene kadar.

 Amca aslında gecenin  gitmesini hiç istememişti hatta o kadar ısrar etmiştiki Gece isyan bayraklarını çıkarmıştı. Amca gecenin ne kadar aşık olduğunu fark edince Aysini bulur bulmaz sığınağa yanına gelmelerinin sözünü almıştı.Gecede amcaya gelmesi yönünden epey ısrarcı olmuştu.

Çok ısrar etmesine rağmen sığınakta kalmayı tercih etmişti. Gece onun için endişeliydi insanlar aç kurtlar gibi dolaşıyordu ortada amca kendini koruyamayacak kadar yaşlı ve çelimsizdi. Ne yaptıysa ikna edemedi. Amca geceye ayak bağından başka bir şey olmayacağını farkındaydı.