Gerçek ailem (erkek versiyon) +13

2.bölüm

En son kaldığımız yerden devam

Konuşmasını bitirince benden cevap bekledi ikiside,ama ağzımı bile açamadım,uzun sessizliğin ardından Mert abi eline pamuk aldı ve pamuğu mor sıvıya deydirince karnıma doğru yaklaştırdı pamuğu,tam basıcakken konuştu Mert abi

—'Biraz acicak o yüzden sus'

Pamuğu karnımdaki yaraya deydirince bende acıdan dolayı bağırdım

—'AHHH çok acıyo dur'

—'Lan dur bi kımıldama'dedi Mert abi

—'Ahhh yapma, ah yeterrr'

—Böyle olmicak Çağan git Uraz abimi ve Güney abimi çağır! Çabuk'dedi Mert abi

Mert abi konuşmasını bitirdiğinde Çağan abi aşağıya indi Mert abide pamuğu yaralarıma bastırmaya çalışıyordu tabi ben durur muyum hayır tabikide yataktan kalkıp kapıya doğru ilerledim kapıyı açmaya çalışırken arkamdan biri geldi ve beni kucağına aldı ve yatağa fırlattı evet doğru duydunuz fırlattı resmen ayı,Mert abi yaralarımla uğraşırken kapı açıldı ve içeriye Güney abi,Uraz abi ve çağan abi girdi ve Mert abi konuştu

—'Uraz abi sen Efe'nin ellerini tut Güney abi sende ayaklarını bi de bacaklarını tut Çağan sende bana yardım et'

Mert abi konuşmasını bitirdikten sonra Uraz abi kollarımı tuttu Güney abide bacaklarımı tuttu

—'Bak çocuk bir daha kıpırdarsan ağzına sıçarım tmmı'dedi Mert abi

—'çok korktum ya'

—'Benle düzgün konuş!'

—'Konuşmazsam nolur he'

—'O zaman hiç acımadan pamuğu basarım sana'

—'Çok korktum yav'

Mert abi son dediğimden sonra gerçekten pamuğu hiç acımadan bastırdı yaralarıma

—'Oha yavaş ol'dedim

—'Bunu sen istemiştin'dedi Mert abi

Saatler sonra gözlerimin kapandığını hissettim zaten acıya maruz kalmak istemediğimden gözlerimi kapattım ve derin bir uykuya daldım.

Güney'den

Az önce acıdan dolayı kaçmaya çalışan çocuk uykuya dalmıştı ve karnındaki yaralar çok ağırdı eski okulundaki çocuklar bile bunu yapamayacak kapasitedeydi ama bizden birşey sakladığı gözlerinden belliydi, Mert'le Çağan Efe'nin yaralarını ?bitirdiğinde kıyafetini giydirip yatırdılar bizde aşağıya indik ve Efe'nin durumunu annemgile anlattık annemler birazda olsa rahatlamışlardı Efe'ye hiç ısınamasamda onu birazda olsa anlıyordum.

Herkes yemek masasına geçmişti ama orda bir kişi yoktu o kişi Efeydi Hayat hanım tam yemeğe başlicakken konuştu

—'çocuklar Efe gelmicek mi?'

—'Anne çok yorgun çocuk zaten bırak uyusun sonra yer'dedi Mert abi

Mert abimin dediğinden sonra masadan çıt çıkmadı ve yemek yemeye devam ettiler

Efe'nin rüyasında gördüğü

—'kimse yok mu!yardım edin nolur!'

—'Aa oğlum lütfen ama benden niye kaçıyorsun daha cezan bitmedi'

—'sen kötüsün!ben daha 9 yaşındayım ne işkecesi yaa!'

—'sen çok olmaya başladın heralde senin canın dayak istiyor!'