Sonra farklı insanlara farklı şeyler beslemeye başlıyorum hayat daha bi güzelleşiyor sanki
Şuanda aşık olduğum kişiye duyduğum duyguları buraya aktramam zamanında Nergize duyduğum aşkıda aktaramazdım ne zaman aşk acı ya dönüşse o zaman aktarabilmeye başladım buda benim garip olduğumun kanıtı
çünkü birini seversem (ki bu nadirdir) gerçekten çok seviyorum anlatamıyorum hatta içimde yaşayamıyorum o kadar seviyorum
Kendimi garip kılan şeylerden bi taneside memnuniyetsizliğimdir herşeye ters ters bakarım
şu anki sevgilimden bahsetmek isterim size nergizi bana siktirip ettiricek kadar bana etkisi olan kusursuz gibi gözükse de belkide öyle olmayan bi adam yıllarca bi kadınla ilişki yaşadıktan sonra bu garip oluyor tabi-
Öncelikle dış görünüşünden bahsetmek istersem ki böyle şeyler sikimde değil ama bi önemi var yani yazicagim şeyle
benden birazcık uzun yumuşacık saçları ve çok güzel gözleri olan biri
Arkadaşlarıma gösterdiğimde ki çoğu kişiye göstermem yada bı şekilde gördüklerinde senle aynı boyda fareye benziyo gibi şeyler diyorlar aslında fare fikri çok hoş çünkü ben fareleri çok sever ve sevimli bulurum
Ama anlamadığım bişi şu ki tamam benim sevgilim dünyanın en çirkin insani ama o kişilerin ultra yakışıklı sevgililerinden çok daha iyi bi kişiliği var beni hiç üzmez hep yanımda olur her koşulda
ama bide bu aptalların sevgilisine bakıyorumda hergün onları saatlerce ağlatırlar ayrıca hergün başkasıyla aldatılırlar oysa ben hiç böyle bi düşünceye bile girmem
gün içinde sevgilim acaba şuan napıyor diye düşünmem çünkü uyuyodurr
o bana ilk çiçek alan ilk değerli hissetiren ilk güzel hissetiren ve beni ilk kez seven ilk kişi
o yanımda olduğu sürece hayat bana istediğini yapabilir yeterki onu almasın onun dışında herşeye razıyım
ben bu kişiyle 5 parasız da otururum çok paramız olursada İsveç köfte yemeye gideriz daha çok paramız olursa şehir dışına gideriz
beni bu karanlık ve acınası hayatımdan haftada bı kaç kez kurtardığı için ona minnettarım böyle güzel bi günün ardından eve dönmekse çok kötü bir his
ben onu bırakıp eve dönerken yalnızsak gözyaşlarımı tutamam o evin kapısından girme düşüncesi bile korkunç zenginliğin içindeki zalimliği düşünmek iğrenç
o başka bir şeye üzüldüğümü düşüyor olabilir ama ben yemim ederimki onu diğer gün ilk otobüsle evine gidicek olsam bile bırakmak istemem ona ölene kadar sarılarak uyuyabilirim ağlayabilirim onun yanında kendim olabilirim o kadar mutlu oluyorum ki kelimelere dökmek çok zor o yüzden aşık olduğum insanları anlatamam imkansız işte ama beni korkutan bişi varsa o da bu kişinin çok sinirli olması
dışarıda biyerleri yumrukladıgında işte o zaman herşeyi toplayıp gitmek istiyorum bu kadar sinir neye kime anlamıyorum bende sinirli bi insanım ama bi yerlere vurmam asla kendi içimde çözerim zaten simirlenmesi sıkıntı değil herkese olabilir ama dışa vurmasi beni korkutuyo anlatamam o kadar çok duyguyu aynanda yaşıyorum ki napıyosun ya diye bağırıp onu dövmek istiyorum böyle anlarda bunu bana yasattıktan sonraki özürde hiç bir şey yaramaz hayat çok kötü
