Eğer bu hayatta boktan bir şey varsa zıt görüşlü bir insana aşık olmaktı. ve bundan daha da boktan bir şey varsa o da sırılsıklam aşık olmaktı.
misal ben dünya da onca insan varken ben ne yaptım. gittim mahallenin imamına aşık oldum. gerçekten hayatın bana şimdi yarağı yedin şekliydi bu.
yoksa başka açılaması olamazdı. benim gibi dine inancı sıfır olan bir adam din adamına aşık oldu. şaka gibi amına koyayım. bundan şikayetçi değilim aksine hoşuma gitmiyor da değildi ama sadece sürünmeye kendi tarafımdan alışık olmadığım ve benim peşimden koşulduğu için alışık değildim bu duruma.
sıkın bir nefes alarak bayinin önünde oturmuş telefonda geziniyordum. elim ne kadar onun profiline gitse de kendi irademi yöneten bir insan olduğum için dayandım. madem böyle olmayacak biraz rolleri değiştirme zamanı gelmişti.
"kolay gelsin görkem "diyen sadık amcayı gördüğümde bayinin kapsının nüne gelmişti. ayağa kalktım.
"sağ olasın yenge yine mi kovdu evden seni "dediğimde başını sallayan adam "malesef bana bir tekila versene "dediğinde içeri girdik. dolaptan çıkarttığım tekila şişesini alttaki çekmeden çıkarttığım gazeteye sardım. sadık amcaya uzattım.
" bari bekleseydin gece olsaydı "dediğimde boş ver derecesinde bir ifade ile uzattığı para üstünü ona verdim.
"karı ile zaten kavga ettim acil kafaya dikmem gerekiyor yoksa bomba gibi gezecem bütün gün "dedi. başımı anladım dercesine salladım.
"ben kaçtım "diyen adama başımı sallayarak dışarı çıktığımda sadık amca çoktan köşeyi dönmüştü. açıkçası adamı haklı buluyordum. firuze denen o kadına hangi adam dayanırdı ki sadık amca çok bile dayanıyordu.
gözlerim birden ilerdeki yokuştan gelen gencin gözleri ile kesişince hemen bakışlarımı ondan çektim. arkamı dönüp içeri girecektim ki "görkem efendi "dedi adımlarım durdu. yerimden kıpırdamadan ona arkamı dönmüş bekliyordum bir aptal gibi. ben bu hale düşecek adam mıydım be?
"yüzünüzü yüzüme çevirmeyecek misiniz efendi "diyen genç oğlanın sesi ile dişlerimi sıktım. ben sana yüreğimi dönmüşüm be ama bir süre ona olan tavırlarımı direnç göstermeliydim yoksa yine aynı konuma düşecektim. ben aptal gibi onu uzaktan sevecektim o da benden uzak duracaktı.
"işim var "dedim sesimi düz tutmaya çalışarak. koluma dokunan el ile bedenimde hissettiğim elektrik akımı bir an kalbimi göğüsümden çıkaracak sandım. bir dokunuşu ile beni nasıl heyecanlandırıyordu zalımın oğlu.
"müslüman müslümana sırt çevirmez "dediğinde bir an gülesim gelmişti fakat ifademi sabit tutmayı başarmıştım.
yavaşça ona döndüm. " kalp kırmakta çok büyük günahtır sizin dininizde fakat hiç acımadan bunu yapıyorsunuz sence ne kadar doğru "dedim. gözlerime baktı bir süre ardından bakışlarını çekerek başını salladı.
"haklısın görkem efendi fakat şöyle bir noktaya değinmek isterim ki sizin yaptığın hal ve hareketler günahın en beteri yapmayın etmeyin. şeytanın nefsi iradenizin kırmasına izin vermeyin "dediğinde gözlerine hayal kırıklığı ile baktım. ben ne anlatırsam anlatayım olmayacaktı. ben yaptığım bu çaba boşaydı.
"ilim irfan okumuşsun miraç efendi ama boşuna"dedim ona bir adım yaklaştığımda bana bakıyordu.
"sıkışıp kalmış olduğun bakış açın seni körertiyor her şey din inanç değil ."dediğimde ona doğru bir adım daha attım. yutkundu.
" sen cennetin varlığı ile gurur duy. ben cehennemi istiyorum "dedim gözlerinin içine acımasızca bakarak.
**********************************************************************************
NASIL BULDUNUZ. BÖLÜMÜ BİRAZ AKSATARAK YAZDIM KUSURA BAKMYIN MALUM HASTALIĞIM VE MONOTON HAYATIM. BURAYI ASLA BIRAKMAM NE KADAR AKSİYONLU BİR HAYATIM OLURSA OLSUN YAZMAK BENİM İÇİN BİR NEFES GİBİ. NEYSE BÖLÜMLERİ YAZIP ATMYA ÇALIŞIYORUM UMARIM SEVMİŞSİNİZDİR. BOL YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN VE BENİ TAKİP ETMEYİ DE.
