Bahçede, parkta
Oturuyorum sessiz bir köşede.
Kuşların cıvıltıları karşılıyor beni.
Sonra güneş tam tepemde göz kırpıyor bana.
Hoş geldin diyor.
Hoş geldin onu düşünerek satırlara anlatmaya.
Sonra küçük çocuklar.
Parkta ordan oraya zıplayıp koşuşan çocuklar.
Bakıyorlar ne yapıyorum diye.
Belki de deli miyim diye...
Bir elimde kalemim.
Dizimin üstünde defterim.
Hafif bir rüzgar uçuşturuyor defterimin sayfalarını.
Ey kalemim diyorum defterimi tutup,
Yaz.
Ona olan aşkını,
Ona olan özlemini,
Ona olan hasretini,
Onunla kurduğunuz hayalleri,
Onunla tutunduğunuz umudu,
Ve en önemlisi şükür sebebini yaz.
M.B
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşkın Sesi
PoesíaYolların baharı mı olur? Evet benim oldu. Ona giden tüm yollarımın sesi var. Adım attıkça adını sayıklıyor tüm sokaklar, kulaklarımı çınlatıyor usul usul... Onu tanıdığımda ben, ben oldum. Ondan öncesi karanlık bir girdap gibiydi benim için...
