KAYIP GERÇEĞİM

YANIMDAKİ SESSİZLİK

Kendimi tanıttıktan sonra yavaş adımlarımla nereye oturacağımdan haber siz bir şekilde ilerlerken "şuraya otur " dedi öğretmenimiz .
öğretmenin dediği yere doğru ilerledim ve oturacağım sıraya çantamı koyduktan sonra oturdum . İçimde ders çalışma hevesi olmadığı için çantamı sıranın üzerine koydum ve kafamı gömdüm. Tabi ben bütün konsantremi uykuya vermişken yanımda oturan sıra arkadaşıma merhaba demeye vaktim bile olmamıştı. Zaten oda bana bakmıyordu sıranın altında saklamaya çalıştığı telefonuyla ilgileniyordu .
"Merhaba " dedim ve dikkatimi üzerime çekmeye çalıştım fakat işe yaramamıştı hafifçe başını çevirip yüzüme baktı ve başını bana cevap verircesine salladı.
Tenefüs zili çalmaya başlamıştı . Herkes yerinden dersten kurtulmak istercesine kalkıyordu iki kişi hariç ben ve yanımdaki , ben hiç kimseyi tanımadığım için kalkmıyordum fakat yanımdakin'in sebebini henüz anlamadım .

Bana doğru ilerleyen bir kız görünce dikkatimi ona çektim .
" Merhaba ben hülya "
- Bende masal
- istersen okulu gezmen için dışarı çıkalım .
Zaten bende merak ediyordum son senemi geçireceğim bu okulu , hiç düşünmeden teklifini kabul ettim ve bahçeye doğru yuruyorduk . Aynı zamanda bana kendinden bahsediyordu . Birden konu nasıl geldiyse yanımdaki çocuğa geldi
- Masal şey yanında oturan çocuk seninle hiç konuştumu .
- hayır açıkcası bende biraz garipsedim .

Kız verdiğim cevaba hiç şaşırmamış gibi bir iz bıraktı yüzünde , tam niye diye soracakken .
- O kızlarla samimi olmaz zaten erkek kankaları vardır . Onlarla takılır ve bazende siir yazar evet siir hic oyle birine benzemiyor ama içinde yatan bir sair var . Kızlar ne kadar onunla konuşmak için çabalasada konuşmaz.

hülya 'nın yanımda oturan şahıs için söyledikleri isabet olmuştu aslında zaten bende herkesle konuşacak kadar sosyal biri değildim.
Ders zili çalınca sınıfa gidip yerlerimize oturduk . Ve ben sıra arkadaşımın ismini bilmem gerek diye düşünürken yanıma dönüp başladım söze .