geçmişin izi

3.bölüm

"Ben ölmek istedim,sırf o yaşasın diye...ben yaşamak istedim onu koruyup kollayım diye..."

Karan, valizini eline alıp uçağa doğru ilerledi.

Denizli'ye gidiyordu,

Efes'in yanına...

merdivenleri tek tek çıktı,koltuğuna bulmak için adımladı ve sonunda koltuğunu buldu.
Oraya vardığında ilk önce ailesinin yanına gidecekti, daha sonra ise Efes'e,
aslında gitmişken bir kaç gün kalsa iyi olurdu.

Efes ile gittiği yerleri tekrar gezmek,anılarını tazelemek istiyordu.

Karan kendi düşünceleri ile boğuşurken yanına siyahlar içerisinde,şapka takan bir kadın oturdu.

Dikkatle baktı ona.

Tanıyor muydu?

"Bir sıkıntımı var?" Diye sordu kadın.

Seside tanıdık gibiydi,

"Hayır," dedi net bir sesle ve önüne döndü Karan ama kadından bir şeyler sezmiş gibiydi.

Kadın önüne dönünce bakışlarını tekrar ona çevirdi Karan,bir süre baktıktan sonra bakışlarını ondan çekti.Eğer kadın ona baktığını fark ederse işler karışabilirdi.
*
*
*
*
Elimdeki ses kaydetme cihazını daha sıkı tuttum.

Şu an,tam da Karan Aktürk'ün yanında oturuyordum.Bir şeyler seziyor gibi ama ses etmiyordu.
Kalbim göğüs kafesinden fırlayıp çıkacaktı cidden,Hayatımda hiç bir şeyden endişe duymayan ben,şu an Endişeden geberip gidecektim.

Yakalanırsam korkusu iyice bedenimi sarmıştı.Ona bakmasam bile bana baktığını hissedebiliyordum.Ben harbiden gerizekalıydım ne diye onun yanındaki koltuğa bilet aldırdım ki?

Stresten terleyen avuç içlerimi dizlerime sürttüğümde uçak çoktan havalanmıştı.

Bakışlarım yavaşça Karan'a kaydı.Kulaklıklarını takmış,elinde bir fotoğraf karesi ve hüzünlü bakışlar.

Evet bu bir fırsattı!

Telefonumu ona göstermeden çıkarttım,kameraya tıkladım ve fotoğraf çektim.
Hemen galeri kısmına girip fotoğrafı zoomladım.

Fotoğrafta bir erkek ve bir kız yanyana durmuş,çamurlu ellerini kameraya doğru kaldırmıştı.Bu fotoğraf tanıdık gibiydi...

Kafamda canlandırmaya çalıştım.

Silik bir anıydı ama canlandıramadım kafamda.

Ben fotoğrafa öylece bakarken birisi daha eğildi telefona,
"Aa ne güzel fotoğraf,kimin fotoğrafı acaba?" Karan dikkatlice telefona bakarken, ben ağzım açık ona bakıyordum.

"Şeyin bu..." elimi enseme atıp kaşıdım. "Şeyin.."

Kaşlarını kaldırdı "neden çekme gereksinimi duydunuz?"

Ben ne ile sınanıyorum???

"Merak ettim,yani siz öyle dalgın dalgın bakınca şey edemedim bakamadım ayıp olur diye."

"Sil." Dedi sert ve net bir şekilde.

Nefesi yüzüme çarparken dikkatle baktım ona,

Fazlasıyla yakındı bana...

İçimi barut kokusu doldururken yavaşça başımı salladım.

El mecbur telefonu tekrar açıp fotoğrafı sildim.

Ne de olsa çöp kutusundan tekrar yüklerdim.

"Çöp kutusu da dahil."

Bende kendimi akıllı sanırdım,vay hâlime...