ჯონგუკის საიდუმლო🫠🤤🔞(დასრულებული)

❇️2❇️

იმ დღეს ადრე ავდექი.სკოლისკენ ისე გავქანდი,რომ ნახევარი საათით ადრე მომიწია მისვლა.

-ჰეი.-ეს თეჰიონი ყვიროდა.
-თეჰიონ ისეთი ამბები ხდება უნდა მიშველო.
-ჯიმინ ფერი არ გადევს.
ყველაფერი მოვუყევი და ხელებში ჩავრგე თავი.
-მოიცადე.ეს სიმპატიური ბიჭია შენი ჯონგუკი?
-ის ჩემი არაა.
თეჰიონმა ჯონგუკის ინსტაგრამი მანახა.
-კი ესაა
-გაშანტაჟებს ანუ.
-ასე მითხრა რომ ყველაფერს რაც ენდომება გავაკეთებ,შედეგად კი არავის არაფერს ეტყვის.
-ნაბიჭვარი.რა უნდა ქნა?
-არ ვიცი.
-ისე მეც სიამოვნებით შევუსრულებდი ყველა თავის ახირებას.
-თეჰიონ გადაირიე?ახლა ხუმრობის დრო არაა.ძალიან დიდ შარში ვარ.
-რომ გთხოვოს ჩემთან დაწექიო?
-მაშინ არ ვიცი.
შეტყობინება მომივიდა.
ეს ჯონგუკი იყო:

                          -ყველაფერს ველოდი,

                            ამის გარდა.

-ჯიმინ,მკვდრის ფერი გადევს.
-დღეს სკოლას გავაცდენ,ასე თქვი რომ ჯიმინი ვერ იყო კარგად და სახლში წავიდაო.
-რა ხდება?
-შენი ნაჩუქარი სათამაშო იპოვნა.
-გაიქეცი აქ ყველაფერს მე მივხედავ.
ისე გავიქეცი სახლისკენ გული ამოვარდნაზე მქონდა.კარები გამოვგლიჯე და შიგნით  შევვარდი.
-მამა?
-ჯიმინ ფერი არ გადევს შვილო რა ხდება?
-მე ცუდად ვარ.-ვუთხარი და ოთახისკენ გავიქეცი.
-ჯიმინ რა ხდება იჩხუბე?
მამას ხმა აღარ მესმოდა.ოთახში ჩავიკეტე.მამას  ჯერ არაფერი გაუგია.ანუ ჯონგუკს არ დალაპარაკებია.ნეტა ახლა სადაა?
მისი ოთახი ჩემი ოთახის წინ იყო,ამიტომ ეგრევე შევაღე კარები და პირდაპირ ჯონგუკისკენ წავედი.
-დამიბრუნე..ახლავე  დამიბრუნე მეთქი.
-ამაზე იძახი?-თქვა და ხელში აათამაშა.
-უხ შენიი...
-ჩემი.. რა??-ჯონგუკმა წარბები შეკრა და ჩემსკენ წამოვიდა.-რა??
-არაფერი გითქვამს?
-არა.არ ჩაგიშვი.არადა დიდი სიამოვნებით ვიტყოდი.საკმაოდ კარგი სათამაშოა.რბილი და განსხვავებული და საიდან?
-მეგობარმა მაჩუქა.
-ოოო...შენ აღარ ხუმრობ.მერე  პატარა სათამაშო გაგმაყოფილებს?
-პატარა არაა.
-ნეტავ რა იცი, რა არის პატარა და რა არა?
ისევ გადავწითლდი,როდესაც წარმოვიდგინე მისი პენისის ზომა.
-ეგ არ ვიცი.
-აბა რა ვქნათ მე და შენ?ამას არ ვანახებ მამას.
-კი არ ანახებ.სამაგიეროდ რა უნდა ვქნა?
-ეს ჩაიცვა და დამენახო.
-ამ კაბას არ ჩავიცმევ.
-დამენახე თქო.
-ბიჭებო.ჩამოდით ახლავე.-დაგვიყვირა მამამ.
გულმა ძლიერად ფეთქვა დამიწყო.
-წამოდი დედიკო და მამიკო გავაცილოთ.მერე კი საქმეს მივხედავ.-თქვა ჯონგუკმა და კარისკენ მიბიძგა.შარში ვარ.
დაბლა ჩავედით.უკვე ჩანთები გარეთ ეწყო.
-ჯიმინ თავს როგორ გრძნობ?
-კარგად მამა.ცოტა გული მერეოდა.
-წამლები დალიე.
დიდი ახსნა განმარტებები  დაიწყეს და ლექციაც კარგა ხანი გაგრძელდა.
ბოლოს გვაკოცეს გადაგვეხვივნენ და მანქანაში ჩაჯდნენ.
-კარგად დედა-დაიყვირა ჯონგუკმა.
-კარგად მამა-დავიყვირე მეც.
-მგონი შენი ნამდვილი მამიკო აქ დარჩა.-ჩუმად მიჩურჩულა ჯონგუკმა.
ასეთ რამეს თუკი მუდამ იზამდა,სულ დავსველდებოდი.
-წამოდი.-მითხრა და ხელი მაიკაში ჩამავლო.-დროზე ავიდეთ.
-ჯონგუკ მტკივა გაჩერდი.
თავის ოთახში შევედით და მიუხედავად იმის რომ მარტო ვიყავით კარი ჩაკეტა.
-დროზე შედი აბაზანაში და ეს ჩაიცვი,დროზე სანამ მშობლები მოვაბრუნე.
მე შევედი და ჩავიცვი.
გამოსვლისას პატარა გოგოს ვგავდი.
-ესე უკეთესია?