ჯონგუკის საიდუმლო🫠🤤🔞(დასრულებული)

☠️26☠️

შევშინდი.ასეთი იუნგი არასდროს მენახა.
-მირჩევნია სიმართლე იცოდე.
-რატომ გააკეთე ეს?
-უბრალოდ მინდოდა.
-ქორწინების,თანაცხოვრების და ბავშვის მერე, ,,უბრალოდ გინდოდა" -ს როგორ იძახი?
-აი ასე,უბრალოდ ვიძახი.იუნგი მე ჯონგუკი...
-სულ ეს ნაბიჭვარი,სულ ეს რეციდივისტი,უმაქნისი.რას გაკლებ?რა ვერ მიიღე ჩემგან?რამ მოგხიბლა ამ ჯონგუკში ჩემს მაგივრად რომ ის არჩიე?
-მე და ჯონგუკს ღრმა კავშირი გვაქვს.
-ნუ მაცინებ.რა ღრმა კავშირი?შენ ჩემი ხარ და შეიგნე.
-მაინც წავალ ჯონგუკთან.
-წახვალ და იუნმის ვერასდროს ნახავ.
-ვერ ამიკრძალავ,მას ჩემს გარეშე არ შეუძლია.
-ჩემებთან წავიყვან,ისინი მოუვლიან.
-ვერ წაიყვან.მას ვერ დამაშორებ.
-დღესვე წავიყვან.
-იუნგი! ბავშვს შეეშვი,ისევ ჩემზე იყარე ჯავრი.
ფეხი მუცელში ისე გამეტებით ამომარტყა ვერც კი ამოვისუნთქე.სისხლი წამსკდა და ხველა ამიტყდა.
-სანამ ცოცხალი ხარ აქ აღარ დამენახო.ნივთები შეაგროვე და დაახვიე ამ სახლიდან.რომ მოვალ შენი კვალი არ ვნახო აქ.
და სახლიდან გავიდა.თეჰიონს დავურეკე.რომ მნახა დასისხლიანებული გაგიჟდა.მაშინვე გაწმინდა ყველაფერი და ჩალაგებაში დამეხმარა.
სახლიდან წამოვედი და თეჰიონთან გადავედი საცხოვრებლად ცოტა ხნით.
რამდენიმე დღეში ჯონგუკთან წავედი.ვნახე როგორ იყო.
საავადმყოფოს დერეფანში ქალი იჯდა.მომესალმა.
-შენ ჯიმინი ხარ,ხომ ასეა.რა ლამაზი ხარ.
-დიახ ჯიმინი ვარ,თქვენ რა იცით?
-პალატის მეზობელი გეძახის ხოლმე.ეტყობა ნარკოზს სულ უკეთებენ ის კი შენს სახელს გაყვირის და ისე ტკივა ყველაფერი ზოგჯერ მთელს საავადმყოფოსაც კი ესმის.
ვერაფერი ვუთხარი,მაშინვე კარები შევაღე და პალატაში შევედი.
ჯონგუკს ეძინა.
მივედი და მის გვერდით, საწოლზე დავწექი და მოვიკუნტე.
-ჯონგუკ,უნდა გადარჩე,გესმის?ასე ნუ მომექცევი კარგი?გადარჩი გეხვეწები გთხოვ.ნუ წახვალ,მჭირდები,ძალიან მჭირდები.
ექიმებმა დარჩენის უფლება მომცეს,როგორც ჩანს უკეთესიც იყო იქ ვყოფილიყავი.როგორც კი იღვიძებდა,მაშინვე მეძახდა,თუმცა ვერ იაზრდებდა რომ იქ ვყავდი.
ისევ და ისევ,სულ ასე მეორდებოდა.
2 კვირის მერე თვალები გაახილა და რომ დამინახა,ატირდა.

-აქ არ უნდა იყო.
-ვერ დაგტოვებდი მარტო.დამავიწყდა მთავარი რამ მეთქვა შენთვის.თანახმა ვარ შენთან ერთად წამოვიდე.
-მერე იუნმი?
-იუნმის წამოვიყვან.იუნგის დავშორდები.
-საბოლოოდ მიხვდი,რომ მე გიყვარვარ არა?
-მივხვდი იმას რომ ერთმანეთს ცხოვრება გავუმწარეთ.
-მაპატიე,მე რომ ასეთი ცუდი არ ვყოფილიყავი,არც შენ წახვიდოდი მასთამ,მაგრამ შენ არ დაგიმსახურებია იუნგი,ის არ გიყვარს.
-არ მინდა მასთან ყოფნა.შენ მინდიხარ ჯონგუკ.ეს მუდამ ასე იყო.
-რამდენიმე თვე მომეცი და დაგიმტკიცებ იმას,რომ მე და შენ გადაბმული ძაფები ვართ,რომლებიც ერთმანეთში აიხლართნენ.
-ბევრს ნუ საუბრობ.
-იცი სულ შენ მესიზმრებოდი.შენი სახე,ტანი,ნაზი სხეული.ჩვენ იქ...შვილიც გვყავდა.ისეთი ბედნიერი ვიყავი.
-დაისვენე ჯონგუკ.
-საკუთარ თავს ვადანაშაულებდი და ვსჯიდი,რადგან შენ ცუდად მოგექეცი.
-რა?
-რადგან ვერ დაგიცავი და ყველაფერი აგირიე ცხოვრებაში, გადავწყვიტე რომ კარგი იქნებოდა შეგძულებოდი.ამიტომაც სპეციალურად ვაკეთებდი ყველაფერს,რომ საკუთარი თავი დამესაჯა და მგონი ზედმეტი მომივიდა.
მას სინამდვილეში ვუყვარდი.ეს ყველაფერი ერთი დიდი სპექტაკლი იყო.თავის დასჯით ეგონა სწორედ იქცეოდა .არადა მე დავადანაშაულე მე დავდე ბრალი,მე ვამწარებდი და სულ ამას ვეჩიჩინებოდი.
-ჯონგუკ,მაპატიე,მეც მაპატიე.