Sarhoşuz Bu Gece

04

💜🙆🏽🫧⭐✏️🌈🍀😻🌸

___

Dersten çıktıktan sonra Yusuf ile beraber yürümeye başlamıştık. Koridorda yan yana ilerlerken bir yandan da profesörün ödeve ekleyebileceğimizi söylediği konu hakkında konuşuyorduk. Binadan çıkmak üzereyken Yusuf dışarıda takılmayı teklif etmişti.

"Oğlum lan kafeye falan gidelim mi boş musun?"

"Burak beni bekliyor ya. Derste yazdı bana. Başka zaman çıkalım."

"Tamamdır o zaman sonra görüşürüz."

"Görüşürüz bay bay."

Elimi sallayarak ona veda etmiş adımlarımı otoparka yönlendirmiştim. Burak'ın arabayı her zaman ki park ettiği yere vardığımda kaputa yaslanmış sigarasının son demlerinde olan ve bir şeyler düşünen adama baktım.

"Naber yakışıklı, ne düşünüyorsun kara kara?"

Sesimle beraber düşüncelerinden sıyrılmaış ve yanına kadar gelmiş bana bakmıştı. Ardından dudaklarını bir gülümseme sarmış ve belimden tutarak kendine çektikten sonra kollarını bana sarmıştı.

"Hmm seni düşünüyordum güzellik." Demiş ve tıpkı Alper'in öptüğü gibi yanaklarımı öpmüştü. Geri çekilirken ellerinden birini  belime indirmiş oradan çekmeden beni arabanın önünden destek vererek yürütmüş ve kapımı açarak binmemi beklemişti. Oldukça centilmen olan bu davranış karşısında fazlasıyla şaşırmıştım üstelik hoşumada gitmişti.  Benimde dudaklarımda bir gülümseme peyda olurken Burak hızlıca şoför koltuğuna oturmuş ve emniyet kemerini takmıştı. Ardından benim takıp takmadığımı kontrol ettikten sonra arabayı çalıştırmıştı.

"Ee ders nasıldı? Hoca erken bırakmış(!)"

"Erken mi bırakmış beklemek sende kafa mı yaptı Burak'ım? Her zamankinden daha geç bıraktı bugün." Derken dudaklarımı büzmüş ve sızlanmıştım. Gerçekten geç bırakmıştı. Hatta dersten çıkıncaya kadar beynimden dumanlar falan yükseliyordu. Benim bu halime kıkırdayan Burak bir elini direksiyondan çekerek saçlarımı karıştırmıştı.

"Aslında ironi yapmıştım bebeğim. Farkındayım geç bıraktığının ama senin devreler o kadar yanmış ki anlamadın."

"Ayy öyle desene, şu an bir beynim olduğundan şüpheliyim. Blok ders yapmasında değilim yapsın ama bu kadar uzun sürünce insanın beyni uyuşuyor. Zaten anlamıyorum bir de uzun uzun anlatıyor."

Sızlanmam Burak'a komik gelmiş olacak ki minikçe bir kahkaha atmıştı.

"Ben sana anlatırım yavrum merak etme. Bu arada Alper bugün evde olmayacakmış ne yapsak dışarıda mı yesek yemeğimizi?"

Düşününce olabilirdi aslında ama daha dün akşam yememe rağmen Burak'ın yemeklerini özlediğimi hissediyordum.

"Çok yorgun musun? Ben senin yemeklerini yemek istiyorum. Tabi yorgunsan başka zaman da yapabilirsin şimdi dışarıda yiyebiliriz."

"Hmm birileri benim yemeğimi mi özlemiş acaba?"

"Evet her gün yesem bile her gün özlüyorum. Çok güzel yapıyorsun ne yapabilirim?"

"O zaman ben bebeğime en güzel yemekleri yaparım." Demiş ve hızını arttırarak evin olduğu caddeye gelmiştik. Eve varmadan önce marketin önünde durduğunda ona bakmıştım.

"Sen bekle bebeğim ben hemen bir kaç şey alıp geliyorum. İstediğin ekstra bir şey var mı?"

"Hayır yok hızlı ol."