//Prolog// Sessiz

25 2 3
                                    

Başlamadan önce kitabın açıklamasına bir göz atın derim <3

_____________

Yalnızca aptal bir çocuk olduğunun farkındaydı. Birinin oğlu, birilerinin arkadaşı. Aynı zamandaysa bir hiç.

Hafızası, sahip olduğu en güçlü özelliği olmasına rağmen birçok şeyi silmişti. Yıllar önce evin kapısından adımını atıp bir daha da geri dönmeyen babasının ne yüzünü, ne de nasıl biri olduğunu anımsıyordu. Annesinin o gitmeden önce nasıl bir kadın olduğunu da.

Korkunun her türlü halini küçük bedeninin her köşesinden hissetmişti onun yüzünden. Ağlayamayacak hale gelinceye kadar ağlamış, alışana kadar canı yanmıştı.

Bir tarafı annesi hakkında hiçbir şey hissetmezken öbür tarafıysa hak veriyordu sebepsizce ona. Onu besleyen, bir çatı altına girmesine izin veren yine Helen'di çünkü. Onu derin bir bataklığa batıran kişi oyken nefes almasına izin veren de oydu.

Ondan gerçekten kurtulmak isteseydi, bunu rahatlıkla yapardı. Arkasından onu arayacak kimsesi yoktu nasıl olsa. İçinde kalan tek umut kırıntılarının tutunduğu gerekçeydi bu.
Belki hala seviyordu biricik oğlunu?

Dediği her şeyi yapmaya çalışsa da ne olursa olsun bir kusur, bir eksik çıkardı. Bu yüzden zaman zaman kendinden utanırdı.

Helen, orta boylu, oldukça güzel bir kadındı. Bukleli, uzun kumral saçları bakımlı, mavi gözleri oğlununkilerden soluktu.
İnsanlara sempatik bir izlenim verse de  biriktirdiği öfkesinin farkında olan yalnızca bir kişi vardı.

Lowry merak ediyordu, bunu yalnızca o mu biliyordu?
Helen'in oğlu olarak bir tek o mu görebiliyordu bunu?

Ne olursa olsun hala aptal bir çocuktu. Ne kendini koruyabiliyor, ne de kendine bakabiliyordu. Annesine bir bakımdan minnettardı onun gibi birinin yükünü üstlendiği için. Birine onu şikayet etmeye çalıştığında dahi bırakıp gitmemişti onu.

Onunla geçirdiği yıllar içinde susmanın, konuşmaktan çok daha kolay olduğunu fark etti. Sessizce ona söyleneni yapmalı, sessizce başına gelenlere katlanmalı, sessizce onun oğlu olmaya devam etmeliydi.

Yapabileceği tek şey bunlardan ibaretti zaten. Ona öğretilense hiçbir şeye karışmamak.

Sükunet Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin