Εκτός πλατό

Κεφάλαιο 8

Ο Κίλιαν επιστρέφει και βλέπω τις λαμπερές χειροπέδες στο αριστερό του χέρι. Έχει εκείνο το χαμόγελο ενός αρπακτικού στο πρόσωπό του, που έχω ήδη δει αρκετές φορές και τις αφήνει στην άκρη του φορείου.

Είμαι λίγο μπερδεμένη γιατί δεν ξέρω πώς διάολο θα ανακατέψουμε την πλοκή γιατρού/νοσοκόμου με τον σαδομαζοχισμό και νομίζω ότι γι' αυτό τρέμουν τα χέρια μου όταν τα πιάνει και τα απομακρύνει από τα πόδια μου, εκεί που βρίσκονταν. Τα αφήνει στα πλάγια μου και περνάει απαλά τον αντίχειρά του στην πλάτη, νομίζω, σε μια προσπάθεια να με ηρεμήσει. Ο τρόπος που συμπεριφέρεται στις σκηνές και το πώς είναι έξω από αυτές με μπερδεύει. Ενώ στο δρόμο και όταν εμφανίστηκε στο σπίτι μου με εξόργισε, εδώ φαίνεται να έχει αυτοέλεγχο και να βρίσκεται στο δικό του κόσμο που είναι αδύνατο να μην απορροφήσω αυτή την ενέργεια.

Τα χέρια του Κίλιαν απελευθερώνουν τους καρπούς μου και ένα από τα χέρια του καλύπτει το πρόσωπό μου. Πλησιάσει το δικό μου και τα ανοιχτά χείλη μου τον περιμένουν με ανυπομονησία. Θα με φιλήσει;

«Έχεις καπνίσει;» Τον κοιτάζω, χωρίς να ξέρω γιατί ρωτάει. «Απάντησε».

«Ναι...» η φωνή μου ακούγεται πιο τρεμάμενη και βραχνή από ό,τι μου αρέσει και σφίγγει τα χείλη του.

«Ναι...;»

Σκατά, το ξέχασα.

«Ναι, κύριε», τα μάτια μου σταματούν να ψάχνουν τα δικά του, αλλά κρατά το πρόσωπό μου προς την κατεύθυνση του.

Τα χέρια του αφαιρούν γρήγορα τα κουμπιά από το μικρό λευκό πουκάμισο που καλύπτει το στήθος μου και περνά με τους αντίχειρές του πάνω από τις ήδη όρθιες θηλές μου. Πώς μπορώ να κρύψω ότι ένα μέρος του εαυτού μου ενεργοποιείται πραγματικά όταν είναι κοντά;

Με τσιμπάει και κινούμαι, βγάζοντας ένα μορφασμό πόνου.

«Όχι...» Πιέζει ξανά τα δάχτυλά του στο ευαίσθητο δέρμα μου και με κοιτάζει αποδοκιμάζοντας τη διαμαρτυρία μου. «Αυτό πονάει», παραπονιέμαι.

«Θα πονέσει περισσότερο αν συνεχίσεις να παραπονιέσαι», μου λέει και τοποθετεί τα χέρια του στους μηρούς μου. «Ξάπλωσε».

Τον κοιτάζω για λίγα δευτερόλεπτα, χωρίς να το κάνω. Φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αυταρχικός σήμερα και νιώθω ότι κάπως ανόητα έχω ανάγκη να φτάσω τα πράγματα στα άκρα. Εκείνος δοκίμασε τα όριά μου, τώρα είναι η σειρά μου να δοκιμάσω τα δικά του.