Gerçek Aile ~ Aden Mila

4. Bölüm

Selam bebeklerrrr

Hastaydım biraz o yüzden yazamadım. Şimdi başlıyorum ama.

İyi okumalar 💖

Adenden

Gözümü alarmla açtim. Ve maalesef bugün okul vardı.

Ama okuldan sonra mert le bişiler yapacaktık. Bunu için heyecanlıydim. Ona abi demeliydim. Ama bu onun için özel bişi olduğu için özel bi anda yapmak istiyordum.

Hızlıca okul kıyafetlerimi giydim ve aşağı indim. Herkes burdaydi. "Günaydınnnn" dedim neşeli sesimle.

Babamı annemi ve abilerimi sırayla öptüm. "Günaydın meleğim bu enerji nerden geliyor" dedi babam. Heycanla "Bugün mertle buluşacam" dedim.

Abimler oldukça bozulmuştu. Ama ses etmediler. Rüzgar abim yine kıskançlığını konuşturup "Güzelim bugün biz senle lunaparka gidelim boşver sen merti " dedi.

Dayanamıyacağini bilerek gözlerimi dolmurdum ve "Ama abii oda benim abim onu tanımak istiyorum neden bu kadar karsisiniz" dedim.

Panikle "Tamam meleğim tamam bişi demedim sen yeterki ağlama doldurma mavilerini" dedi.

Poyraz abim sessiz bir siritmayla bana bakıyordu. Ne yaptığımi o anlamıştı. Gerçi beni en çok o tanıyordu. Güzelce kahvaltıyı yaptıktan sonra Rüzgar abim beni okula bırakti.

"Sana kavga etme demicem biri sana laf atarsa direk dal sana öğrettiğimiz teknikleri kullan arkanda dağ gibi ailen ve avukat abin var sonuçta biraz bunlardan yararlan." Dedigi şeylerle kahkahama engel olamadım.

Siz şu an sakin kavga etme falan demesini bekliyordunuz kesin. "Tamam abicim dediklerini harfiyen uygulayacam "dedim.

Onu öpüp arabadan indim. Okula girdiğim gibi herkesin gözü bendeydi. Herzamanki gibi ya biri hakkımda dedikodu çıkarmış olmalıydı.

Onları takmayarak sınıfa ilerledim. Herkes beni görünce sessizleşti. Yine bana dik dik bakıyorlardi. Bu istemsizce gerilmeme neden oldu.

Yetimhaneden kalan bu tramvama kufrederek sirama oturdum. Hocayı beklerken mertle konuştum. Neler yapacağımızı. O sırada hoca geldi. İşlediğimiz dersleri önceden bildiğim için dinleme gereği duymadan uyudum.

Sonunda okul bitmişti. Herkes yamyam gibi merdivenden inerken birinin çarpmasıyla yere düştüm. Bana çarpan kişi okulda biri değildi baya büyük duruyordu.

Yüzüne pic siritisi ekleyerek elini uzattı. Elini bile tutmadan ayağa kalktım ona omuz atarak yanından geçtim. İnsan bi özür bile dilemezmi.

Kapının önüne geldiğimde beni güler yüzle mert karşıladı. Onu gulerek görünce bütün sinirim yok olmuştu. "Hoşgeldiniz küçük hanım gününüz nasıl geçti bakalım" dedi tatlı bir sesle. "İdare eder "dedim bende. "Peki o zaman bu günü mükemmel yapmaya ne dersiniziz" dediğinde heycanla evetttt dedim

Arabaya bindiğimizde "Nereye gidiyoruz önce" dedim. "Lunaparka ne dersin küçükken hep giderdik" dedi. Kafami sallayarak onayladım.

Yol boyunca sohpet ettik. Tabi rüzgar abimin kıskançlık mesajları bilmediği sürece. "Bu rüzgar çok kıskanc galiba "dedi. "Evet öyle sevdiklerini çok kıskanır" dedim.

Sonunda lunaparka gelmiştik. Sırasıyla tüm aletleri denedik. Gondol, dönme dolap, hız treni, 360 dönen alet, korku evi, uçan salıncak ve daha birçok şeyi. Midemin bulunmasıyla durduk.

"İyimisin sana şu getireyim" dedi ve koşarak uzaklaştı. Geldiğinde "hep böyle halsizmi olursun" " Arada öyle oluyor" dedim. "Bi ara gel yanıma ciddi bişi olarabilir bı bakalım" dedi.