Bu bildiğiniz bir aile klasiği değil!
Küçükken evlat edinilmiş bir kızın yeni ailesini bulmasıdr. Peki yeni ailesi iyi insanlarmıydı eski ailesini bırakabilecek miydi?
"Abi beni bırakmayın lütfen biliyorum sizin kardeşiniz değilim ama beni bırakm...
Ulusoy ailesi çok üzgündü. Yasemin hanım birdaha çocuğu olmayacağını duyunca yıkılmıştı. 4 tane güzel erkek çocuktan sonra bir kız çocuğu olsun istemişti herzaman.
Tuğkan bey duyduğu kelimelerle hem şok olmuş hem çok üzülmüş. Hep bir kız çocuğu olsun istemişti onun saçını taramak onu sevmek onunla ilgilenmek... 4 tane aslan gibi oğlu vardı ama kız çocuğu bir baskaydi onun için. Yinede fazla belli etmemeye ve eşini uzmemeye çalıştı.
" Üzülme bebeğim her ne olursa olsun ben yanındayim" dedi tuğkan bey karısına. "A ama tuğkan birdaha bebegimiz olmayacak b ben hep bir kızim olsun istiyordum onun saçını oreyim beraber yemek yapalım alışverişe çıkalım... Ama doktoru duydun b bu imkansız" dedi ağlayarak kocasına.
Tuğkan karisinin bu durumuna çok üzüldü ve ani gelen bir fikirle " Madem bir çocuğumu olmuyor bizde evlat ediniriz " yasemin hanımının içine umut ışığı doğdu bir anda evetti hem kalbi hem aklı bu fikire tamamdı. Ve aslada bu fikirden pişman olmamıştı... Eee Sonrasında herzaman bağışta bulundukları yetimhaneye gittiler. Burdaki hemen her çocuğu tanıyorlardi. Taninmadik bir yüz gördüler yeni gelmişti galiba.
Merakla yanlarına gittiler küçük kızın. O çok güzeldi, çok zarif ve masumdu. Yeni adimlamayi ve konuşmayı öğrenmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yasemin hanım heycanla eşine " Tuğkan lütfen evlat edinelim dedi. Tugkan daha karısı söylemeden bile tamam demişti. Önlerinde çok güzel yıllar vardı onların...
Şimdiki Zaman
" Yaa abii eteğimi yine sen mi aldın" diye bağırdım. Ufff abilerim ne zaman bir etek elbise alsam hemen ortalıktan kaldırıyorlardı. Bu durumdan çok sıkılmaya başlamıştım. Beni kıskanmalari güzel ama çok abartıyorlar.
Rüzgar abim " Ama güzelim o etek çok kısa olmazz " diye benden kaçmaya başladı. Onun peşinden koşacam derken ayağim takıldı ve sehpaya kafa attım. " Ahhh " diyerek çığlığı bastim.
Kafam yarılmisti galiba. Çok acıyordu Çığlığımi duyan abimler hemen başima uşuştuler. "Bitanem iyimisin bana bak hemen"dedi poyraz abim.
Bense acıya daha fazla dayanamayıp ağlamaya başladım. " Ccok acıyor abiiiggg" " Gguzelim özür dilerim söz bir daha kıyafetini almayacam sen yeterki ağlama"
Acıdan onları duymamaya başladım. Bilincim yavaş yavaş gidiyordu. Arkada büyük bir telaş vardı ama ne kadar açık tutmak istesemde gözlerim benden bağımsız şekilde kapandı
