BİLİNMEYEN

Çocuk

Uyandığımda Lolanı yanımda ağlamaktan komaya girmiş  halde buldum. Şaşırdım.

— İyi misin Aden?Çok korktum bir anda yere düştün ve titredin.
Lolan şu an bana bunları söylüyordu ama benim kabusumda gördüğüm şeyleri görebilseydi ne olurdu hiç bilmiyorum.
— Lolan bugün bir şey oldu. Şey..İyiki doğdun.
—Ah hayır bugün müydü ama ben hiç hediye alamadım yani..
—Sorun değil bugün Karşıyaka ya gidip bir şeyler bakalım olur mu¿
—Tabi Adoş.
—Adoş lakabı canımı sıkıyor Loş ışık.
—Loş ışığı al bir yerine sok Aden!
—İkimizin de aynı günde doğması çok garip.
—Bence de.
Sırıtarak birbirimize baktık.Bir süre saçımızla ve kombinimizle ilgilendikten sonra ESHOT kartlarımızı kontrol edip çıktık.Bayraklı da oturuyorduk ve bir metro durağına yürüyerek gitmemiz gerekiyordu.Yaklaşık yarım saat yürüdükten sonra metroya bindik ve Karşıyaka'ya gideceğimiz metroya bindik.Metro da bana sürekli karabasan görmüş gibi bakan simsiyah giyimli bir erkek dikkatimi çekti.Çocuk gözlerini bana dikmiş ve elindeki not defterine bir şeyler karalıyordu.O an ayağa kalktım  Lolan bana döndü.

—Ne oldu iyi misin.
—iyiyim oturmak biraz rahatsız etti.
—Tamam sen bilirsin Adoş.
—Adoş'u al bir yerine sok.
Lolan gülerek kitabını okumaya devam etti.Demirlerden birine tutunup sanki telefonumla oymuyormuş gibi yapıp çocuğun defterine bir saniye baktım.
"Denek:1867 Aden Çelebi."
Alt satıra baktığımda nerdeyse çığlık atacaktım.Çünkü Aden Çelebi bendim.Alt satırda ise...

"Denek:1869 Lolan Uygur."
Bu da neydi böyle ne oluyordu takip mi ediliyorduk.Bu soruların cevaplarını bilmiyordum.Çocuğun deftere aldığı notların fotoğrafını çekip Lolanın yanına oturdum.Bir süre sonra Karşıyaka ya giden metrodan inip çarşıya girdik.Bir saniye arkama baktığımda çocuğun bana baktığını gördüm.Acaba bir ajan mıydı bilmiyordum. Lolan a "Kahve içelim mi?"diye sordum.Bir an sanki büyülenmiş gibi arkasına baktı.
"Aden bu çocuk sabahtan beri metroda ikimize bakıyor.."
O an baktığı yere baktım Çocuk oradaydı..