BİLİNMEYEN

Kan Ağlayan Cehennem 2

(Aden)
Neler olduğunu anlamaya çalışıyordum.Tek hatırladığım şey Lolan'nın kadının yanına gittikten sonra kadının korkunç bir çığlık attıp tuvalete koşmasıydı.Garsonlardan birisi kapının önüne kadar geldi.Kapıyı çaldı. İçeriden en ufak bir ses dahi gelmiyordu.Sızan kanlar çok fazlaydı.Midem kusmamı söylüyordu bana ama şuan bu ortamda bunu yapamazdım.Acaba içerideki kadın kustuktan sonra bayılmış mıydı?Bilmiyordum.O an gözlerim karardı yere düştüğümü hatırlıyordum en son.Sonra insanların ikinci çığlık sesleri. Lolan'nın adımı defalarca söylemesi. Sonra ambulans sesleri...
Yine orada uyanıyorum.Cehennem denen Merkezde.Küçük Aden'i,kendimi görüyorum.Bir kızın elini tutuyor.Lolan'nın.İkiside korkmuştu.Onlara sordum.
"Benim yaşadığım şeyleri gördünüz mü?"
"Bu yaşadığın şeyler bizim yaşımızdaki kızlar için çok ağır bir travma."diyor Küçük Lolan.
"Sizce ölecek miyim?"diye soruyorum elbiseleri kan olmuş kızlara.
"Hayır,bak biz üzerimizde yapılan korkunç deneylerden bir zarar gördük mü, hayır.Sen de Büyük Lolan gibi hayatta kalıp intikam almalı ve hayatta kalanları bulmalısın.Bir de bizim hayatımızı cehenneme çeviren o kadını Müdüre Nergis'i de bulmalısın."dedi Küçük Aden.
"Aden hanım beni duyuyor musunuz?Aden hanım."
Gözlerimi açtığımda karşımda çok tatlı bir doktor duruyordu.Çok gençti.Siyah saçlı masmavi gözleri vardı.Gözüme bir fener tutuyordu.
—Ben Hayat Çorlu.Şuan hastanede gözetimimiz altındasınız.
—Lolan nerede?
—Merak etmeyin,dışarda oturduğunuz kafede ve kafenin çevresinde birçok insan gizemli bir şekilde kusarak ölmeye başladı.Şimdi yanınıza birisini göndereceğim.Asil beyi.
Lolan hanım siz bayıldıktan sonra ambulans çağırdı.Sizi dışarıda bekliyor.

Bu Asil dediği kişi kimdi acaba.Doktor bunları söyledikten sonra odadan çıktı.Şuan ne Asil denen adamı ne de ölen kadını düşünüyordum.Aklım sadece Lolandaydı.Gerçekten bir dakika sonra odaya bir adam girdi.Elinde evraklar vardı.Başucumdaki sandalyeye oturdu.Yeşilmsi gözleri ve simsiyah düz saçlara sahipti.Üzerinde bir mont ve altında siyah bir pantolon vardı.Yanımdaki sandalyeyi çekip oturdu.Bana hayretle bakıyordu.
—Ben Asil Karaca.
Sen de Aden Çelebi olmalısın sanırım.Arkadaşın Lolan söyledi.Birbirinize çok benziyorsunuz bu arada.Şimdi senden hangi elinle yazıyorsan o kolunu açmanı istiyeceğim.Olur mu?

Hiç tereddüt etmeden sol kolumu açtım ki bu bizim denek olup olmadığımızı ayırt eden en büyük özellikti.Kolumdaki "Aden"yazan dövmeye bakarken aklıma metroda Lolanla gördüğümüz çocuk geldi.
—Şey iki şey söylemek istiyorum.Siz kimsiniz ve Lolanla beni nereden tanıyorsunuz?
—İyi ki sordun.Ben ve ekibim sizin yaşadığınız olayı biliyoruz çocukken orada korkunç deneylere maruz kaldığınızı da.Sizi güvenli ormanın içinde bir yere götüreceğiz.Güvende olmanız gerekiyor çünkü Tutuculardan sizi yani denekleri korumamız lazım.
Bu Tutucu denen şey de neydi acaba bilmiyordum.Acaba metroda bizi izleyen çocukla bir bağlantısı var mıydı?
—Bu Tutucular tam olarak kim oluyor.
—Tutucular Nergis Sezen için çalışan ve asıl amaçları sizi yakalayıp Merkeze götürüp sizi öldürmek.Sayılarının çok fazla olduğu bilgisini aldık.Kahve içtiğiniz kafedeki kadın ölünce sen de bayılmışsın.
—Lolan söyledi değil mi?
—Evet.
Asil bana gözlerini kaçırmaksızın bakarken kızardığını hissettim.
—Şey bugün metroda bir çocuk gördüm.Simsiyah giyinmişti,beni ve Lolan'ı izliyordu.Elindeki not defteri vardı.Lolan ve benim denek numaralarımız yazıyordu. Hatta fotoğrafını çektim.Masanın üzerindeki çantamın içinde telefonum olacaktı.Verebilir misiniz Asil bey?
Asil masanın üzerindeki siyah çantamı alıp içini kurcaladıktan sonra telefonumu bana verdi.
Fotoğraflar uygulamasını açıp çektiğim fotoğrafları ona gösterdim.Kendi telefonunu çıkarıp fotoğraf çekti ve bir arkadaşına benim çektiğim fotoğrafı gönderdi.
—Kime ne gönderiyorsun?
—Gökhan'a bunları göndermek zorundayım.
—Niye gönderdin diye soruyorum bende.
—Sizin hakkınızda notlar alan o çocuk tutuculardan biri.Bunlar önce denekleri tespit ederek onları takip edip notlar alırlar.Sonra sizi kaçırıp öldürtürler.Bizim elimizde Şuan 10 denek var ve hala çoğu kayıp.
—Merkezde 120 kız vardı ve biz yetimdik.Evet, Merkezdeki 120 kız da yetimdi.Ben ve Lolan da dahil.
—Evet o salgın gecesinde 67 kız ölmüş.ve 53 kızdan sadece 12 tanesini bulduk o iki kişi sen ve Lolansın.
Asil konuşmasını bitirdikten sonra odanın kapısı açıldı.İrkildim, çünkü kapı sanki bir eve operasyon yapılmış gibi sertçe açılmıştı.İçeriye ağlamaktan gözleri kızarmış Lolan girdi.
—ADEN!Beni çok korkuttun.Öldüm meraktan.
—İyiyim loş ışık merak etme.
Asil araya girdi.
—Loş ışık mı.
—Aden bana böyle hitap ediyor Asil.
—Şimdi anladım.Hahah.
Bir süre sonra Hayat adındaki şirin doktor odaya girdi.Taburcu olabileceğimi söyledi.Bir süre sonra Asil Karaca'nın arabasındaydık ve bizi ormanın içinde bir yere götürecekti.