Sektörün tozlu raflarına kaldırılmış zamanının en iyisi ünlü model Kim Taehyung, şimdilerin parlayan yıldızı Jeon Jungkook ile iş birliği içine girer. Yolları yeniden kesişen ikili lise zamanlarından yarım kalmış hesaplaşmaların görüşüldüğü, kirli o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2014 / Özel Yeoubi Lisesi
Jungkook..
Zilin çalmasına yaklaşık beş dakika kalmıştı. Birazdan başlayacak matematik dersi için hazırlanıyordum, çantamdan çıkardığım ağır soru bankalarını tek tek dizdim masama. En son kaldığım sayfayı ararken uzun ve çoğu yaşıtına nispeten cılız bir öğrenci başıma dikilmişti.
"Jeon Jungkook."
Kafamı kaldırıp bana seslenen çocuğa baktım. Elleri cebinde dikiliyordu. Ardından cebinden bir adet katlanmış kağıt çıkarıp önüme koydu, "Bunu sana vermemi istediler." dedi ve arkasına dönüp yürümeye başladı.
Kimden olduğunu dahi soramadan sınıfı terk edip gitmişti. Önümde duran kağıdı alıp tereddütle açtım. Güzel bir el yazısı ile yazılmış ufak bir not vardı.
"Soyunma odalarında seni bekliyorum. Dersten kaçmaya ne dersin ufaklık? ~Kim Taehyung"
Taehyung'un küçük tatlı oyunlarından biriydi bu da. Bana mesaj atmak yerine farklı yöntemler tercih ediyordu. Bu not işini onunla konuşmam gerekiyordu. Bu gidişle birisi bizden şüphelenecekti yoksa.
Notun sonuna yazdığı "ufaklık" kesinlikle beni kışkırtmak içindi. Aramızda iki yaş olmasına rağmen beni gözünde küçültmeye bayılıyordu. Ona ufaklığın kim olduğunu öğretmem gerekiyordu sanırım.
Dersleri pek asan bir öğrenci değildim bu yüzden bu kaçış işi beni biraz endişelendiriyordu. Sınırlarımın dışına çıkmam demekti bu, Taehyung hayatımda girdiğinden beri eskisi gibi değildim. Kolumdaki saati kontrol ettim, bir dakika sonra zil çalacaktı. Eğer şimdi çıkarsam yetişebilirdim. Her ne kadar içimde huzursuz edici bir his olsa da kendimi sınıftan dışarı atarken bulmuştum. Merdivenlere doğru yönelip basamakları ikişerli atlayarak iniyordum.
Zemin katta bulunan soyunma odalarının kapıları kapalıydı. Taehyung muhtemelen dikkat çekmemek için beni içeride bekliyordu. Etrafta beni görebilecek kimsenin olmadığından emin olup içeri adımladım. Tam tahmin ettiğim gibi içeride oturmuş beni bekliyordu. Bana dönen gözleri hızla parlamaya başladı. Heyecandan kalp atışları hızlanmış gibiydi. Oturduğu tahta oturaktan kalkıp boynuma atladı, "Geleceğini biliyordum. Beni kırmadın." dedi boynuma sarılan kollarını daha sıkı sarıp.
"Senin istediğin her şeyi yaptığımı biliyorsun."
Boynuma sokulan kafasını geri atıp dudaklarını büzerek baktı bana, "Bu bana kıyamadığın anlamına mı geliyor?" dedi cevabını bildiği sorular sormaya bayılarak.
"Kesinlikle zayıf noktamsın."
Kıkırdayıp yanağıma ufak tatlı bir öpücük kondurdu. O ufak öpücük bile midemi alt üst etmişti. Sanki birisi karnıma yüksek voltajda elektrik veriyor gibiydi. Kendimi ona fena kaptırmıştım. Sanki ondan başkasını sevmem imkansızdı benim için. Hayır, bu hormonların etkisi falan değildi.
