Şehidimin Kızıl Bayrağı

hazal'ın doğumu

Tarih 6 Haziran 2000
Özel Ankara Umut hastanesi

-baba şimdi benim biy kız kaydeşim mi doğacak?
Diye sordu heyecanla Yusuf, hala inanamıyordu bi kız kardeşinin olacağını.

-Evet
Dedi hafif bir tebessümle. Adem gülerek sordu

-Ne olsun kardeşinin ismi?

Yusuf babasının sorusuna cevap bulmaya çalışırken aklına bir isim gelmişti bile

-HAZAYY
Diye bağırdı Yusuf. Adem oğlunun böyle heyecanlı olmasına sevindi

-Senin aklına nerden geldi bakalım bu isim?

-İnteynette göydüm baba, kuyuyarak ağaçtan döküyen yaprak demekmiş ama çok güzel isim değiy mi baba?

Adem biraz şaşırdı belliki oğlu kardeşinin doğumunu bildiği için günlerdir isim düşünüyordu.

-Güzelmiş benim canım oğlum sen büyüdünde kardeşine isim mi vereceksin bakalım!!
Dedi Yusuf'u kucağına alarak

-Ne yanii Hazay mı oyacak ismi şimdi?

-Annene de soralım bakalım izin verecek mi.
Aslan oğlum diye fısıldadı ardından saçlarını öptü. İçeriden Banu'nun ıkınma sesleri gelirken ameliyat odasının kapısından biraz uzaklaştı biricik oğlu duymasın diye

-Sen burada bekle hatta bak şurada hemşire abla var bi sıkıntı olursa onun yanına git ben annenin yanına gidiyorum anlaştık mı?

Dedi kafasını sallayarak.

-ama bende geyeyim annemin yanına lötfenn

-Olmaz ki ama Yusufcum bak sözüm olsun ilk senin eline vercem kız kardeşini yani Hazal'ı

Dedi gülümseyerek. Yusuf ikna olmuştu kafasıyla onayladı babasını. Ve babası hızla Banu'nun yanına koştu hemşireye sorarak izin istedi. İçeriye girdiğinde ağlama sesleri doğumhaneyi sarmıştı. Adem koşarak Banu'nun yanına yerleşti ve endişeyle Banu'ya baktı

-İyi misin Banu'm, ceylan gözlüm

Ses gelmedi

-Banu'm bırtanem neden konuşmuyorsun

Yine ses gelmedi

-Banu dedi ağlamaklı bir sesle

Ve yine ses gelmedi. Hemşirenin biri Adem'in yanına geldi ve biraz geri çıkmasını istedi Adem korkar gözlerle bir Banu'ya birde hemşireye bakıyordu. Zorla Adem'i dışarı çıkarttılar. Bu sırada Yusuf doğumhanenin kapısının açıldığını görünce hızla ayağa doğruldu ve hemen koşmaya başladı Babasını kapının önünde ağlar bir halde gördü. Babasını ilk kez ağlarken gördü Yusufcuk. Bir an içi burkuldu Yusuf'un şaşkın ve korkar bir halde babasını inceledi. Babası Yusuf'a bile bakmıyordu. Adem'in Yusuf'a dediği hemşireye baktı Yusuf ve koşar adımlarla hemşireye yöneldi

-Hemşiye abla babam niye ağlıyoy?

Hemşire kafasını doğumhanenin oraya yöneltti ve bir adamın kapının önünde ağladığını gördü. Kaşları çatıldı ve hemen kendini toparlamaya çalıştı

-Senin ismin ne bakalım?

-Yuşuf

-Yusufcum gel otur buraya ben bi bakayım me dersin?

Yusuf yüzünü burkarak

-timam ojaman

Hemşire Adem'in olduğu yere yöneldi. Adem'e birşeyler diyerek doğumhaneye girdi ve mutsuz bir ifadeyle dışarıya çıktı. Adem'e yine birşeyler dedi ve Adem şok bir ifadeyle Hemşireye baktı. Adem ayağa doğruldu ve Hemşireye birşeyler dedi. Hemşire kafasını salladı. Adem tekrar ağlamaya başladı ve yere yığıldı. Yusuf bunları izlerken boğazı düğümlenmiş ve ifadesi heyecanlıyken birden buruklaşmıştı. Babasını ilk defa ağlarken görüyordu. Kim babasını ağlarken görmek isterki çocuklara hep erkekler ağlamaz sözlerini söylerlerken neden babası şimdi ağlıyordu ki. İçi kelebeklerle doluyken bir burukluk kapladı içini. Tam şuan oturduğu sandalyede bunun bir rüya olduğunu düşünmeye başladı hatta bir kaç kez gözlerini kırpıştırdı gerçek olup olmadığına inanmak için ama ne yapsa kafi

İçeriden bir doktor çıktı ve üzgün ifadelerle Adem'e birşeyler dedi. Adem ise her an bayılacak gibi duruyordu hatta bayıldı da. Yusuf babasının bayıldığını görünce hızla babasına koştu kalbi deli gibi atıyordu ve babasına üzülüyordu. Küçük Yusuf hemen babasının yanına diz çöktü

-Babacım iyi mişin noydu şana?

Dedi meraklı bir sesle Adem ise oğlunu duymuyordu. Beti benzi atmış nefes nefese kalmıştı. Yusuf içeriden bir ses duydu

-Yazık çocuğa,
üzgün bir edayla "cık cık" dedi. Yusuf bunu duyunca gözleri kısıldı ne olduğunu anlamaya çalışırken doğumhanenin içine bakmaya çalıştı. Gördükleri kalbini acıtmıştı ve gözlerini kapattı görmemek için

Kanlar içinde annesi ve ağlayan bir bebek