HAZ

-16-

İkili birbirlerine bakarken Doğan'ın sesi duyuldu.

D: kim gelmiş İfakat

Doğan'ın gelmesiyle şok olması bir olmuştu. Nasıl olurdu da bu adam sapasağlam karşılarında duruyordu? Oysa Doğan 2 sene önce bu adamın tam kalbinden vurmuştu. Başından aşağı kaynar suların döküldüğünü hissetti adeta. Hemen İfakat'e baktı, bir şey hatırlayıp hatırlamadığını anlamaya çalıştı. İfakat'in yüzündeki anlamsız ama bir o kadar da sevecen gülüşüyle içi rahatlamıştı.

İ: Şehmuz bey gelmiş hayatım

D: t-tamam sen içeri git gelicem ben

İ: ama

D: içeri geç dedim İfakat!

İfakat Doğan'ın sinirlendiğini anlamasıyla başını sallayıp içeri gitmişti.

Ş: naptın lan sen benim kadınıma?

Doğan alayla güldü.

D: kadının he? Ama o beni kocası olarak biliyor, ayrıca bizim bir kızımız var

Ş: biliyorum

D: sen nasıl yaşıyorsun lan! Tam da kalbinden vurmuştum oysaki

Ş: beni İfakat'in aşkı yaşattı

D: geç bu aşk hikayelerini. Dizi çekmiyoruz burada, şimdi defolup git. İfakat'in de aklını karıştırma

Ş: İfakat'i benden almana izin vermeyeceğim

D: artık çok geç be Şehmuz

İfakat'in sesiyle ikisi de susmuştu.

İ: hayatım kapıyı kapat artık ev soğudu, bak Tomris hasta olacak

-Şehmuz'un ağzından-

'hayatım'

Ne acıydı değil mi? Önce aşık ol, zorlukları ez geç, tam mutlu olacağız derken bir adam çıkagelsin. Hayatımızın tam orta yerine etsin ve her şey yanına kar kalsın. Sevdiğim kadın da dahil. 2 yıl. Koskoca 2 yıl İfakat'in karşısına çıkabilmek için kendimi toparlamaya çalıştım. Sürekli takip ettirdim. Her şeyden haberim vardı. Sanki onunla yaşıyormuşum gibi, parmağı kesilse haberim oluyordu. Ve onun parmağı kesilince benim yüreğim kanıyordu. Zordu, çok zordu. Sevdiğin kadının gözünün önünde bir başkasının olması çok zordu.

Kapı yüzüme kapanmıştı. Gökler bile yaşadığıma ağlarcasına deli gibi akıtıyordu yağmur damlalarını. Geçtim yağmurun altına. Vücudumun her zerresinin ıslanmasını bekledim. Bir umut bu kabustan uyanırım diye. 2 yıldır her şeyi denemiştim bu kabustan uyanmak için. Ama bu kabus değildi. Acı bir gerçekti. Can yakan, insanı diri diri yakan bir gerçekti.

Şimdi bana diyeceksiniz; neden bu zamana kadar sevdiğin kadının karşısına çıkıp da onu kolundan tutup her şeyi anlatmadın?. Bunun cevabını vermek için kendimle cebelleştim her gün. Ama cevabını ancak bugün bulabildim. Korkmuştum. Çok korkmuştum. Ya İfakat bana inanmayıp da o adamı seçerse diye yedim bitirdim kendimi. Evet, belki şuan onun yanındaydı ama benim korktuğu şey bile bile onu seçmesiydi. İşte bu yürek onu kaldıramazdı.

-Yazarın anlatımından-

İfakat yanına Doğan'ın gelmesiyle ürktü. Az önce o adamı görmesiyle kendini güvende hissetmesi bir olmuştu. Fakat şimdi onun gittiğini anlayınca yine içine bir korku düştü. Kendini bir türlü bu eve ait hissedememişti. Bedeni buradaydı ama ruhu başka yerlerdeydi. Bunu iliklerine kadar hissedebiliyordu.

İ: o adam kimdi?

D: eski bir arkadaş

İ: ben tanıyor muydum onu?