Okumaya ilk başladığınız tarihleri alalımmm bakalım >>>>>>>>
Yine aklıma mükemmel bir kurgu geldi, okuyan herkese güzel okumalar...
........
Saralım bakalım başa, en başa...
Ben Mayıs, evet ayın beşinci günü. Neden annem ve babam bana bu ismi verdi hiçbir fikrim yok.
Soramadım da hiçbir zaman, çünkü ben çok küçükken trafik kazasında onları kaybettim, sadece ben kurtuldum kazadan.
Teyzem, daha doğrusu Beliz Hanım. Teyze dememi istemezdi, neymiş Beliz Hanım diyecekmişim, kazadan sonra onun yanında kaldım.
Annemler üç kardeşti ve annem de en küçükleriydi, onu çok özlüyorum. Ondan bana kalan tek şey onun asla boynundan çıkarmadığı anahtar kolyesiydi, nereyi açıyor bilmiyorum ama küçük anahtar bir kolyeydi ondan bana kalan.
Trafik kazasından sonra babam ve annem yani hayatta en çok değer verdiğim iki kişi, en değerlilerim gitmiştiler. Bize çarpan arabada kaçmıştı, asla bulamamıştık kim olduklarını.
Kazadan sonra yaşım küçük olduğu için tek kalamazdım, bundan dolayı teyzem, yani Beliz Hanım'ın evine yerleştim.
Teyzem tek yaşıyordu, ona ev arkadaşlığı yapmıştım mezun olana kadar.
Beni istemediğini biliyordum ama yapacakta bir şeyi yoktu onun için. Gidecek bir yerim yoktu ve anneminde ölmeden önce ondan tek istediği şey, eğer anneme bir şey olursa bana çok iyi bakmasıymış. öyle de yaptı aslında, elimi sıcak sudan soğuk suya sokmamıştı.
Üniversiteyi kazanmıştım, hatta istediğim bölümü kazanmıştım. Küçüklüğümden beri hayalini kurduğum mesleği yapıyordum, doktor olmuştum. İnsanlara elimden geldiğince yardım etmek beni en çok mutlu eden şeydi.
Ben mezun olunca teyzem beni kapı dışarı etmişti, sanki bu anı bekliyormuş gibi. Aynen şöyle demişti "Büyüdün artık, kendi başının çaresine kendin bak." o kadar sinirlenmiştim ki ama bir şey dememiştim ona. Eşyalarımı da toplayıp, ayrılmıştım yanından.
Ev bulmam birazcık zor olmuştu, malum kiralar aldı başını gidiyordu.
En sonunda denize bakan güzel bir ev bulmuştum kendime, kiracım olan kadında çok tatlıydı.
Yeni evime ilk yerleştiğimde ilk işim evin baş köşesine annem, babam ve benim en güzel fotoğrafımızı çerçevesiyle beraber duvara asmak oldu.
Eşyalarımı yerleştiriken bir an gözlerim dolmuştu, keşke annem ve babam da yanımda olsaydı ve beraber yerleştirseydik eşyalarımızı istedim.
Eşyalarımı yerleştirdikten sonra dışarıya çıkıp sahilde temiz hava almıştım.
Aklıma gelen bir fikirle hemen, hiç düşünmeden pet shop'a gitmiştim. Artık tek yaşayacaktım ve yalnız hissetmemek için bir kedi sahiplenmek istemiştim. Kar topu gibi beyaz, yavru bir kediydi aldığım kedi.
Adını bir türlü koyamamıştım çünkü bir türlü karar veremiyordum.
Yavru kedimin aşılarını hemen yaptırıp, evimize götürmüştüm.
Minik kedim evimize hemen uyum sağlamıştı, ona aldığım eşyaları da güzelce yerleştirmiştim.
Hastaneye gidecektim bu akşam, nöbetçiydim. Minik kedim, ilk gününde yalnız kalacaktı ama zaten yavru olduğu için uyuyordu hep.
