Teacher's Pet

AÇIKLAMA (son)

Merhaba sevgili 200 kişiden oluşan küçük okuyucu grubum. Biliyorum bazılarınız bu hikayeyi sevdi ve yeni bölüm istiyor ancak bu hikayenin arkasında yatan acı dolu 2 senelik hikayeyide bilmenizi isterim. İlk öncelikle kitabı bırakıyorum, çünkü bu kitap geçirdiğim acı dolu 2 yılı hatırlatıyor bana. Ben yeni okuluma ilk nakil aldırdığımda beni gerçekten etkileyen o adamı ilk görüşümdü, zaten babasıyla sorunlar yaşayan biri olarak o adamı hayatımdaki baba rolune sokmuştum bile... Babamla annem ben henüz 4 yaşındayken korkunç kavgalar etmeye başladı ve sordugumda "sadece tartışma" diyerek geçiştirirdiler, en sonunda ben 6 yaşındayken boşandılar. Babamı 5 ay boyunca görmedim çünkü annemle boşanmadan önce bana yaptıkları beni tetikliyordu, 5 ay sonunda ilk görüşmemizde ağzından çıkan tehditkar sözler karşısında kanım donmuştu, henüz 7-8 yaşındaki bir çocuğun bunları hak ettiğini sanmıyorum. Bu sarsıcı olayın ardından babamla 2 ay iletişime geçmedim. Sonrasında annemle babamı barıştırmaya çalışsamda babamın şüpheli davranışları ve telefonundaki "tinder" uygulaması buna engel oldu. Şimdi ise annemle babam en yakın arkadaşlar gibi iyi anlaşıyor birlikte tatile falan çıkıyorlar, garip. Herneyse, bu yüzdwn ben hayatımda hep baba rolünde birini aradım, güçlü ve benden yaşça büyük erkekler o zamandan beri dikkatimi çekti. Tabii tam bu role uyan ingilizcecim bana kibar davrandı, ağlarken gelip beni kollarıyla sardı, kim bundan etkilenmez ki? Başta onu babamın yerine koymaya çalıştığımı kabullenmeyip ona aşık olduğumu zannettim. Ona mektuplar yazdım hatta her saniye yanındaydım, ama benden uzaklaşmaya başladı. Bende ondan uzaklaştım. sonra sanal ortamda bir kızla tanıştım, daha 14 yaşındaydım o ise 22 yaşındaydı. Bana annem gibi davrandı o öğretmen hakkında anlattığım herşeyi dinledi. Ama 1 yıl sonra bana "hesabımı 1 haftaya açacağım dinlenmeye ihtiyacım var." dedikten sonra onu birdaha goremedım. günlerce hatta aylarca agladım. Büyük ihtimalle onu evlendirdiler, yani tahminim bu yönde onu hala ozluyorum. Ve böylece o hocaya olan takıntım büyüdü. Her yerde fotograflarını çekiyor gordugum yerde yanına gidiyor, onu gorunce tir tir titriyor utanıyordum. Kimseye anlatamadım, çekindim. Toplumun yargılayıcı bakışlarına maruz kalmaktan korktum ve duygularımı bu kitaba aktardım. Hissettikçe yazıyordum hatta önümüzdeki 20 bölümün planını bile yapmıştım bu kitap benim her şeyimdi. Ta ki 2 ay öncesine kadar. O çocuğu gördüğüm anda hoca aklımdan silindi. Oturup mantıklıca düşününce hocayı tamamen silip sadece o çocuğu düşünmeye başladım, aklımdan çıkmıyordu. Ve sanırım gerçekten hoşlanmanın takıntıyla farkını anladım. İş böyle oluncada artık gerçek duygularımı yansıtamadıgım bir kitap yazmanın anlamı kalmadı. Yinede hepinize çok teşekkürler beni desteklediniz. Bu hikayede burada sonlandı belkide başka birisi alıp devam ettirir. Hepinizi çok seviyorum nolur bu hayatın degerını bilin, ve doğru olup olmadığı üzerine iyice dusunmeden karar vermeyin kendinize iyi bakın görüşmek üzere...

son].