BAŞLANGIÇ

194 62 113
                                    

Kaya Alacadağ

Taksinin camına başımı yaslayarak kayıp giden yolu izliyordum. Başımı eğip kucağımdaki Asrın'a baktım. Uyuyordu. Sarı saçlarını okşayıp yanağına küçük bir öpücük kondurdum. O bana annemden emanetti.

Taksici geldiğimizi söyleyince gözlerimi taksinin camından ayırdım. Fiyatı ödeyip Asrın'ı kucağıma aldım ve arabadan indim. Asrın kıpırdayıp uyanınca onu yere bıraktım. Bana benzeyen mavi gözleriyle bana bakıyordu.

"Geldik mi abi?" diye sordu uyku sersemliğiyle.

"Biraz yürümemiz gerekiyor sadece." Minik elini tutarak onu yürümeye zorladım. Hâlâ uykusu vardı.

20 dakika sonra

"Abi ben çok yoruldum ya hani biraz yürüyecektik?" diye hesap sorunca başımı eğip ona baktım adım atacak hali yoktu. Biraz ilerideki bankı işaret ettim. "Orada otururuz biraz abicim."

Bankın yanına geldiğimizde oturduk. Asrın çantasındaki abur cuburları yemeye başladı. Telefonumu çıkartıp Mira'yı aradım.
İkinci çalışta açtı.

"Kaya nerede kaldınız dünyanın öbür ucundan mı geliyorsunuz?"
dedi sabırsız bir sesle.

"Geliyoruz sevgilim bankta dinleniyoruz ayrıca adresi doğru attığına emin misin?" Neden bu kadar uzaktı evi?

"Nerdesiniz?"

"Bankta dinleniyoruz."

"Çeşmenin ordaki bankta mısınız?"

"Evet neden?"

"Karşındaki beyaz apartmana baksana." diyince başımı kaldırıp apartmana baktım. Balkonda Mira'yı görmeyi beklemiyordum.
Bana kocaman gülemsedi. Telefon hâlâ kulağındaydı.

"Geliyoruz." dedim telefonu kapatarak. Asrın'ın elini tuttum. Karşıdan karşıya geçip apartmana girdik. En üst kattaydı.
Merdivenleri yorgunca çıktık. Kapının önüne geldiğimizde daha biz kapıyı çalmadan kapı açıldı.

"Holgeldiniz!" dedi sevinçli bir sesle.

Asrın Mira'ya sarılıp "Hoşbulduk Mira abla." dediğinde içeri geçtik. Mira bavulları alıp içeri taşıdı. Yanıma geldiğinde bana en güzel tebessümünü sundu. Daha fazla dayanamayıp ona sımsıkı sarıldım. Neredeyse 1 yıldır görüşemiyorduk.

"Seni çok özledim Kaya."

"Bende Mira."

Salona geçtik, kendimi koltuğa bıraktım. İzmirden İstanbul'a gelmek bu kadar zor muydu? Mira yorgun halime bakıp,

"Bişey ister misin?" diyince başımı iki yana salladım. Sadece dinlenmek istiyorum. Bakışlarımdan bunu anlamış olacak ki Asrın'a bakıp "Kurabiye yapalım mı?" dedi. Asrın, Mira ile kurabiye yapmaya bayılıyordu. Asrın'ın gözleri ışıldadı.

"Yapalım!" mutfağa koştu ve dolaptan malzemeleri çıkarmaya başladı. Bu ne enerji böyle? Mira başıyla Asrın'ı kontrol edip "Anlatmak ister misin?" diyince yutkundum. İzmir'e neden geri gittiğimi soruyordu.

"Mira başım ağrıyor yoruldum biraz dinlenmek istiyorum bunları sonra konuşalım lütfen."

İsteksizce başını salladı. "Tamam sizin için bir oda ayarladım zaten benim odamın hemen yanında dinlen biraz ama sonra herşeyi anlatacaksın."

Başımı salladım. Tarif ettiği odaya girdim. Yorgunluktan kendimi yatağa attım. Evet attım diyorum çünkü gerçekten kendimi yatağa attım. Uykuya dalmam uzun sürmedi. Göz kapaklarım kapanırken direnmedim. Kendimi uykunun kollarına bıraktım.

-----

Selam birtanelerim bu benim ilk kitabım sadece başlangıcını yayınladım aslında kafamda taslak oluşturmuştum sadece ama daha fazla bekleyemedim ve biliyorum baya kısa oldu 😔
Ve bu sadece bir başlangıç bölüm değil onları zamanla atacağım söz. 🙏

Ama bir sonraki bölüm uzun olacak merak etmeyin. 💖

Bu satırın altına erkek kız isimleri ve soyisimler önerebilirsiniz.

Oy verip satır aralarına yorum yapmayı unutmayın lütfenn bir sonraki bölüm ne zaman gelicek bilmiyorum ama atıcağım zaman zaten mesaj panomda paylaşırım. Yeni bölüm gelene kadar hoşcakalın. 👋

Kalbimdeki YaraHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin