7.BÖLÜM

151 17 6
                                    

Tahmin ettiğim gibi sanırım ciddi bişeydi bir hastanenin önünde arabasını durdurup koşar adımlarla hastaneye doğru ilerlemişti ne olmuştu sanırım şuan çıldıracağım doğru birşey mi yapıyorum bilmiyorum ama kalbimin sesini dinleyip Minhonun peşinden gitmeliydim.

Acil bölümüne girmişti bense duvarın köşesinden onu izliyordum bi kız Minhoya sarılmıştı ve ağlıyordu bu kız ?? Bu okulda ona plotonik aşık onunla birlikte gelen nakil öğrenci Krystal ne olmuştu acaba çok kötü görünüyordu. Oturup konuşmaya başladılar konuşmalarını dinlemek için biraz yaklaşmıştım.

Krystal ağlamaktan yorgun düşmüş haldeydi Minhonun bir kolu onu sarmıştı Krystal ise başını Minhonun omzuna yaslamıştı. "Neyi var?" Anlaşılan Krystalin bir yakınına birşey olmuştu ve Minhoda endişelenmişti anlayamasamda dinlemeye devam ettim.

"Doktor bilincinin yerinde olmadığını söylüyor" asık olan suratını biraz daha büzdü "nasıl oldu?" Ellerini yüzünde birleştiren Krystal konuşmaya devam etti "Eve geldiğimde baygın yatıyordu hemen buraya getirdim ne kadar geçiktim bilmiyorum" aklımda tek bir soru vardı kim? Yanına gitmek istiyordum ama vereceği tepkiden korkuyordum en iyisi geri dönmeliyim derken korktuğum başıma gelmişti.

Ayağa kalkmaya çalışırken takılıp düşmüştüm bide yetmezmiş gibi bağırıp daha çok ilgi çekmiştim düştüğüm yerden kalkmaya çalışırken bir el bana uzanmıştı bu Minhoydu al sana rezillik açıkla şimdi sulli elini tutup ayağa kalktım "şey ben açıklarım aslında" gözlerime açıklama bekler gibi bakıyordu zaten "ben seni merak ettim öyle çıkınca başına birşey geldi diye hatalıyım biliyorum" deyip kafamı eymiştim saçlarımı karıştırıp gülümsedi "sevgilisini merakta edermiş endişelencek birşey yok seni eve bırakiyim" deyip elimdrn tuttu ağlayan gözlerle bize bakan Krystali görünce onun Minhoya ihtiyacığı olduğunu hissettim ve elini bıraktım "sorun değil ben gidebilirim arkadaşının sana ihtiyacı var gibi" "seni ararım" deyip sarıldı.

Bu çocuk iyilik meleği gibi her halden anlıyor ben beni tersler sanıyordum ama çok iyi davranmıştı bir taksiye atlayıp hemen eve gitmiştim kapıyı Luna açmıştı onada hemen yatıp uyicağımı söylemiştim ama uyumaya niyetim yoktu çünkü aricağını söylemişti bütün gece sabaha kadar telefonla kesişmiştik ama aramamıştı.

Telefonun başında uyuya kalmıştım ve uyandığım gibi Minhoyu aramıştım "alo" "Minhoyu arama çok meşgul" deyip telefonu suratıma kapatmıştı duyanda banyoda sanar hastenede işte telefona Krystal baktığına göre Minho neredeydi beni aramadığına göre gerçekten meşgüldu ve büyük ihtimalle kötü birşey olmuştu birşey olsa bu kızın sesi bu kadar iyi çıkmazdı kafayı yiyeceğim telefonu yatağa fırlatıp kahvaltı masasına oturmuştum Luna erken çıkmıştı.

Düşünmekten yemeği 1 saatte yemiştim ve birden kapı çaldı kapıyı açtığımda karşımda Minho dikiliyordu neden gelmiştiki "neden burdasın?" Hiçbirşey demeden içeri daldı. "O telefon neden açılmıyor akşam aramadım diye tripleremi giriyorsun?" Şaşkın gözlerle ona bakıp "beni aramadın ben aradığımda ise telefonu Krystal açtı ve senin meşgul olduğunu söyledi" "bana telefonunu getirebilir misin" hemen odaya gidip telefonumu elime aldım ve tuş kilidini açıp baktığımda 11 cevapsız arama vardı hepside Minhoydu sanırım ben Krystalle konuştuktan sonra aramıştı.

Krystal telefonu açıp öyle deyince bende telefonu sessize alıp fırlattım o yüzden duymamışım "Başına birşey geldi sandım" gülümseyip " iyiyim merak etme Krystal nasıl kime ne oldu ?" Oturdu "Annesini mutfakta baygın bulmuş annesinde kalp krizi var yine tutunca evde kimse yok ilaç alamayınca bayılmış şimdi hastaneden çıktı durumu iyi" rahatlamıştım "sende baya endişelenmiş gibisin iyisin dimi" gülümsedi "benim annemim en yakın arkadaşı annem sürekli başka ülkelere gidip gelir ben hep onlarda büyüdüm kendisi öz annem gibidir Krystalde çocukluk arkadaşım arabileceği birtek ben vardım" gülümseyip bende yanına oturdum.

Elini sıksıkı tutuyordum samimi bir şekilde bakarak "ne derdin varsa bundan sonra benimle paylaşıyorsun öylece gittiğinde ne kadar endişelendim biliyor musun?" İçten bir gülümsemeyle karşılık verdi "seni seviyorum"

Hafif kafasını eyip yaklaşmaya başladı oturduğum koltukta hafif geri çekildim uzanır pozisyondaydım o biraz daha yaklaşıp burnunum dibine girmişti vereceğim tepkiyi merak edip beklemişti gözlerimi kapattığımda biraz daha yaklaştığını hissedebiliyordum 2 saniye sonra dudağımın üzerinde dudağını hissediyordum yavaş yavaş karşılık vermeye başladım daha öncekine karşın ilk karşılıklı öpüşmemizdi.
Kalbim yerinden fırlıcak gibiydi.

KALP AĞRISIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin