Saygısız//bxb

Bir Umut

Michelle

Güzel manzaralı bir yere yaklaştığımı fark ettim, her şeyi unutup kafa dağıtmak için güzel bir yerdi fakat motorlu ellerinde bıçak ve sopa taşıyan bir sürü genç oradaydı. Arabamı göremeyecekleri kenar bir yere çekip park ettim. Belki karışmamalıydım ama onlar giderken tek bir motor hala oradaydı ve başına bir şey gelmiş olabilirdi.

Herkesin gittiğinden emin olduktan sonra hızlıca köprünün oraya gittim ve tam da tahmin ettiğim gibi yerde kanlar içinde uzanan birisi vardı. Yanına yaklaştıkça fark ettim bu o gün otoparkta karşılaştığım çocuktu ve baya bir dövülmüştü, hemen ceketimi çıkardım ve kafasına bastırdım, bütün kan oradan akıyordu umarım ciddi bir şeyi yoktur...Fazla düşünmeden adını bile bilmediğim çocuğu kucakladım ve oyalanmadan arabanın arkasına yerleştirdim, üzerinde bir telefon aradım ve tahmin ettiğim gibi iç cebinde buldum.

Arabayı yakındaki hastaneye sürerken acil aramalarındaki kişilere baktım.İki kişi vardı ve anne babası değildi? en üstteki Rose yazan numarayı aradım bir iki çalmada hemen açtı "ooo Merlin bu saatte neden aranıyorum acaba?" "alo Rose? Merlin şuan benimle ve kötü bir durumda onu en yakındaki x hastanesine götürüyorum" karşı tarafın sesi çok endişeli ve korkmuştu "HASTANE Mİ? o iyi mi? siz kimsiniz?" derin bir iç çektim "sakin ol ve hastaneye gel lütfen orada konuşalım" dedim ve fazla uzatmadan telefonu kapattım, gelmiştik zaten.

Arka koltuktan Merlin'i hızlıca kucağıma aldım ve acile doğru koştum, hemşire ve doktorlar kucağımdaki Merlini görür görmez hemen sedyeye aldılar ve içeriye götürdüler.Arkasından sadece bakabilmiştim, o sırada yanıma bir hemşire geldi "beyfendi neyi oluyorsunuz bu çocuğun, kan grubunu biliyor musunuz?" o an biraz tuhaf hissettim "kan grubunu bilmiyorum, ben sadece refakatçısıyım, masrafları ve geri kalan her şeyi ben halledeceğim" hemşire kafa onayıyla yanımdan ayrılıp gitti, muhtemelen bilgisayardan eski datalarına bakacak...

Beklerken hastanenin kafesine indim, kendime cold brew alıp oturdum bir yandan da saatime bakıyordum. Yakın bir zamanda gelmesi gerekiyordu Rose'un, ayrıca yarın için işlerim vardı benim de gitmem gerekiyordu. Bir süre daha bekledikten sonra kafeden çıktım, üst kata geldiğimde resepsiyonda telaşla çırpınıp sürekli Merlin'in adını sayıklayan bir kız gördüm "Rose?" kız hemen bana döndü "siz? hocam?" ah tabii...derslerine girmiştim bir kaç defa şimdi hatırladım.

Kız hızla yanıma geldi "Merlini siz mi buldunuz? noldu ona? durumu nasıldı?" Rose'un telaşlanmasını anlıyordum ama sakinleşmek zorundaydı "Rose sakin olmaya çalış gel biraz otur, soluklan" Rose'u kenardaki dinlenme yerine oturttum ve onu yukarıdan aşağıya süzdüm.

Perişan ve endişeli gibi gözüküyordu "biraz sakinleş Merlin şuan yoğun bakımda iyi olacak" kızın gözlerinin içindeki acıyı görebiliyordum "anlamıyorsunuz! O daha hastaneden yeni çıkmıştı ve ve ilaçları-* kızı bölen hıçkırıkları ve bir anda başlayan ağlaması oldu ve aniden Michelle'e sarıldı. Michelle başta garipsese de kızın sırtını yavaşça sıvazladı "tamam...geçti sakin ol"

Bir süre sonra Rose sakinleşmişti ağlaması ve titremesi durmuştu. Michelle kızı süzdü ve sakinleştiğinden emin oldu "buraya gelmeden önce Merlin'in yakınlarını aramak istemiştim ama sadece acil aramalarda sen vardın" Michelle bir cevap beklercesine Rose'a baktı, Rose mahçup bir şekilde kafasını çevirdi ama sorudan kaçanayacağını biliyordu "Merlin..." Rose derin bir nefes aldı "onun ailesi yok sadece ben ve Venüs var" Rose konuşurken sesindeki burukluk anlaşılıyordu Michelle bunu fark etmişti.

"Ailesiyle problemi mi var?" Michelle biraz daha öğrenmek istiyordu bu üstü kapalı tabu hakkında.

"Bunu anlatmamın doğru olacağını sanmıyorum. Merlin çok zor zamanlar geçirdi ve ailesi hakkında konuşmak bana düşmez" Rose kesin bir tavırla konuyu kapattı Merlin'e değer veriyordu çünkü onun da tek ailesi onlardı. Merlin hakkındaki bazı şeyleri bu şekilde anlatamazdı.

"Anlıyorum..." Michelle pahalı kol saatine baktı ve yavaşça ayaklandı "artık gitsem iyi olacak Rose" Michelle tam gitmek üzereyken duraksadı ve bir kağıt parçasına telefon numarasını yazıp Rose'a uzattı "bir sorun olduğunda beni ara, çekinme"

Rose Michelle'in böyle bir şey yapmasını beklemiyordu, ilk başta tereddüt etse de yine de Michelle'in uzattığı kağıda uzandı ve onu aldı "teşekkürler" kız hafifçe kafasını salladı, Michelle'de başını salladı ve hastaneden çıkıp arabasına doğru adımladı.

Michelle belki birisine yardım edebilmişti ama Michelle'e kim yardım edecekti? Kendisi de olduğu durumun karmaşasının farkındaydı. Otoparkta yaptığı son konuşmadan sonra "o adam" la bir daha hiç konuşmamıştı ya da ondan herhangi bir haber almamıştı. Belki de onu unuttuğu için mutlu olmalıydı ama Michelle bunun kötüye bir işaret olduğunu biliyordu...

Michelle gittikten sonra Rose hastanenin bekleme yerlerinde saatlerce oturdu ve oturmaya devam edecekti fakat zaman geçtikçe Venüs'e ne diyeceği konusunda endişelenmeye başlamıştı. Venüs mutlaka merak edecek ve soracaktı ne olduğunu.

Rose bütün bunları düşünürken bir iç çekti Merlin'i burada tek başına bırakamazdı ve Venüs'ün bu durum hakkında şüphelenip endişelenmesini istemiyordu. Uzun bir süre düşündükten sonra belki Michelle'den yardım alabileceği aklına geldi ama daha yeni tanıdıkları bir öğretmendi, Venüs'le ilgilenemezdi. Rose ne kadar istemese de Venüs'e gerçekler söylemek zorundaydı.

Muhtemelen bu Venüs'ü kötü etkileyecekti ama başka seçeneği yoktu...

—-
✍️✍️
Hatalar varsa kb ben de az çok unuttum karıştı bayağı.
(Bütün her yer taslak dolu 20ye yakın hikayeyi karıştırıyorum🙏🏻)