The Mafioso's Wrath (ongoing)

CHAPTER 13

"Stay still, Irrah," I said with a cold, controlled voice.

It's been three fvcking days. Every morning, I put the vibrator inside her, and every night, I take it out. Of course, I always sanitize it before and after use. I don't want her to die from a vaginal infection. That torture is too lenient.

Besides, she's my fvcking whore.

I clenched my teeth in secret when I noticed her walls tensing up as I slid the device. I watched her closely, unsure if it was intentional, that subtle movement, that tightening. I couldn't shake the feeling that something was off. Maybe it was all in my head, but whatever the case, it didn't sit right with me.

Merda!

Mabilis kong h-in-ook ang kawit sa nakalantad niyang maliit na laman at walang emosyon na tumayo. I haven't activated it yet. Hindi dahil sa wala akong planong gamitin iyon kahit araw-araw kong ipinapasok sa kaniya, ayaw ko lang matuon sa iba ang atensyon ko.

Bumalik ako rito sa Pilipinas para sa misyon kong mabawi ang crest. That's my priority. Ang pahirapan at patayin siya ang panghuli sa mga plano ko.

"O-Okay na?" she whispered softly, still reclined on the bed.

Hindi ko naman siya sinagot. Naglakad lang ako patungo sa banyo para hugasan ang kamay ko, pero bago ko pa man maitapat ang mga daliri ko sa gripo ay napatitig ako roon. It's wet, and I fvcking hate it.

Mariin akong napapikit. "Vaffanculo . . ." I murmured.

The latest thing I remember was that my fingers were right in front of my nose. I gently sniffed them. I cursed under my breath and licked them clean. The moment her wetness met my tongue, I lost control.

Bumuhos ang imahe ng pagkababae niya sa harapan ko. Kung gaano iyon kalinis, kung paano iyon mamula, kung paano iyon mamasa sa tuwing paghihiwalayin ko ang bawat hadlang sa lagusan niya.

Fvck!

"Thyro?" rinig kong tawag ni Irrah mula sa labas ng banyo. "Hindi pa ba tayo aalis? Wait, are you okay?" pahabol niya pa.

Hindi siya sumunod sa akin, nanatili lang doon. It seemed like she knew that I would not like it if she suddenly appeared in front of me. Napabuga ako ng hininga at ibinalik ang mukha kong walang emosyon.

I restrained myself. I fvcking did it, although I can fvck her freely. Although I fvcking own her.

Ilang hininga pa ang pinakawalan ko saka mabilis na naglakad palabas. Dire-diretso, nilampasan siya. Ni hindi ko nga tinapunan ng tingin.

"Bring your things, we'll fvcking leave," aniko nang nasa labas na ako ng pintuan.

Right away, I told Claudio to get the car ready. I made it clear we needed a limousine today so I could relax and breathe comfortably. I also instructed him to let the woman sit in the front seat.

I don't want her to be by my side because we might not be able to leave today, and my plan to find the crest will be ruined. I don't have a day to waste. Hindi dapat, hindi puwede.

Nakapikit lang ako buong byahe, ipinababa ko rin ang harang sa unahan upang hindi ko makita ang mga tao sa front seat. Halos mabilang ko ang bawat minuto na lumipas sa pagkainip kong makarating sa destinasyon. Ngayong araw ay sa munisipyo kami pupunta, sa trabaho ng kaniyang ama sa pagbabaka sakaling naroon ang hinahanap ko.

Nawawalan na ako ng pasensya. Hindi ako natutuwa na lilipas ang tatlong araw na ni bakas man lang niyon ay wala kaming natagpuan. Hindi ko alam kung sinasadya ba ng bihag ko na magbulag-bulagan o talagang wala siyang alam.