Önümdeki odadan dışarı dolan seslerle derin bir nefes aldım.İçerinde durmadan bir şeyler kırılıyor ve kavga sesleri geliyordu.
Bir kaç gün önce evlenme teklifi almıştım ve kabul etmiştim.
Evleneceğim adamı seviyordum,aşık olduğum söylenemezdi ve bu yaştan sonra da pek mümkün değildi.Artık istediğim tek şey huzurlu ola bileceğim bir yaşamdı.Ve Emir bunu bana sunan kişiydi.
Buraya kadar her şey iyiydi ama işte tam karşımdaki odada oğluyla kavga ediyordu.
Evet Emirin 27 yaşında bir oğlu vardı.
Yaşlarımız yakındı benim 33 ve Emir'in 46 yaşı vardı.
Benden yaşının fazla olması ilişkinizde her hangi bir problem yaratmamıştı.Zaten çoğu zaman ben ne istersem onu yapardık.
Ama evlenme kararı vermeden önce şu çocukla tanışmam gerektiğini kaç kere söylememe rağmen Emir gene de beni dinlememiş ve oğlunun zaten kabul edeceğini,sadece mutluluğunu istediğini söylemişti.
Şimdiyse odada bu evlilik yüzünden tartışıyorlardı.
"Evleneceksin öyle mi?"dedi sadece adının Karan olduğunu bildiğim ses.Karşılığında Emirin "Evet öyle sen istesen de istemesen de!"dediğini duydum.
Aralarının benim yüzümden bozulması en korktuğum şeydi, sonuçta Karan onun oğluydu.
Ve annesinin yerini dolduracağım hakkında endişe ediyordu.
Emirin eşi altı yıl önce vefat etmişti bu beni üzüyordu ama gene de Emir hayatının devamını bu yüzden yanlız geçirmek istemediğini söylemişti.
Bunları düşünürken bir anda odanın kapısı açıldı ve karşımda ilk defa oğlumu gördüm.
O beni baştan ayağa sürerken aynısını ben de onun üzerinde yapıyordum.
Emirin uzun ve heybetli hali oğlunun yanında hiç bir şeydi.Kömür karası saçlar ve kahvenin en koyu tonu olan gözler.
Bariz bir şekilde babasına benzemiyordu.
Bunları düşünürken beni süzmeyi bırakmış olucak ki bir kaç adım attı bana doğru.
Aynı an dudağının kenarı hafif kıvrılmış ve alaylı bir gülüş sunmuştu bana,ama buna tamamen zıt bir şekilde gözleri öfkeyle parlıyordu.
"Cehennemime hoş geldin baba"dediğinde kalbimin ağzımda attığını hissettim.
Dakikalar süren sakinliğim bu cümleyle son bulurken bir kaç adım daha attı.
İlk üzerime geldiğini düşünsem bile sadece yanımdan geçip gitti.
Hemen ardından odadan Emir çıktı ve yanıma yanaşarak elimi tuttu.Gözlerime bakarken "O da alışacak sana,merak etme"
dediğini duydum.
Başımı salladım onaylarcasına ama aklım hala Karanın söylediklerindeydi.
Oğlum değildi belki,ama artık birlikte yaşayacaktık ve aramızın iyi olmasını umuyordum.
