Heyecanla izlediğim filmi oflaya puflaya bozan Emire bir bakış atarak derin bir nefes aldım.
İşkolik olunurdu da bu kadarı fazlaydı artık.Daha yarım saat önce gelmişti eve ve şimdi yeniden işlerine gömülmüştü.
Tamam anlıyordum çalışıyordu işleri fazlaydı ama bu işleri eve getirmezse olmuyordu sanki.
Bunları düşünürken kaçırdığım sahnelere bir küfür savurdum.
Bundan kesinlikle nefret ediyordum.
Aynı an odada adım sesleri yankılandı,
muhtemelen Karan gelmişti.
Eve babasından daha geç geliyordu hep.
Bir keresinde Emirle konuşurken işlerini şirkette daha rahat hallettiginden eve işlerini halledip geldiğini söylemişti.
En azından o eve erken gelip önümde işlerle ilgilenerek sinirlerimi bozmuyordu.
"Karan"diye bağırdığımda"Efendim"diyerek girdi oturma odasına.
Gözleri televizyona ve hemen ardından masanın üzerindeki abur cuburlara kaydığında güldü.
"Ailecek film izleme seansı mı?"sorduğu sorudan hemen sonra bakışları babasına ve önüne döktüğü kağıtlara kaydı.
"Oooo,ama sen de bana..."derken bana yaklaşarak koltukta yanıma çöktü.
"Böyle güzel eşin var ve hala işlerle uğraşıyorsun"iltifatıyla yanaklarım kızarırken Emir"İşim var oğlum lafa tutma beni"dedi sadece.
Bu sınır bozucuydu,ve Karanında böyle düşündüğü belliydi.
Ama takmamaya çalışarak filme geri döndüm,aynı an Karan bir eliyle dizime pat patlayarak "eşlik ede bilir miyim?"diye sormasıyla gülerek onu onayladığımda küçük bir gülümseme sundu bana.
Aramızda olan o tatsız olayı unutmamı istemişti Karan.O sabah aklının yerinde olmadığını ve ne yaptığını bilmediğini söylemesiyle affetmiştim onu.
Zaten aklı başında biri bunu yapmazdı.
Film bitene kadar önceleri filmi izlemediğinden ve sonlarda denk geldiğinden bana kimin kim olduğu,neden bir maymunun hayatını izlediğimiz hakkında sorular sormuştu Karan.
Yani olamaz mıydı?
Neyse ki Sezarın yakışıklı olduğunda ikimizde aynı fikirdeydik.
Yani bir maymunu nasıl yakışıklı yaptıkları hakkında en ufak bir fikrim yoktu ama yakışıklıydı işte.
Bu filmin daha ilkini izliyorduk.
Ve devamını izlemek için şimdiden can atıyordum.
Bunları düşünürken Karan Emire dönerek sinirle"Baba artık şu işleri bıraksan mı?"
diye sordu Emir başını kaldırarak ikizime de baktığında gözlerimi kaçırdım.
Yani biraz benimle ilgilenemez miydi?
Ama sadece göz devirerek ayağa kalktı ve bana hitaben konuştu.
"Bebeğim ben çalışma odasındayım,geç yatarım muhtemelen sen uyu."
Derin bir nefes alarak başımı salladım.
Ve bir kaç gecedir yaşananın aynısı yaşanıyordu,bu gece de yanlız uyuyacaktım.
Emir çıktığı an ayağa kalkarak odama doğru yürüdüm,burada daha fazla kalmanın bir anlamı yoktu,zaten uykum gelmeye başlamıştı bile.
Odaya girip yorganın altına girdiğimde bir kaç hafta önce asla düşünmeyeceğim bir düşünce doldurdu tüm aklımı.
Belki de evlenmek için erken davranmıştım.
Ama Emirle zaten bir yıllık bir ilişkiden sonra evlenmiştik.
Genelde onunla ne zaman buluşmak istesem işi bile olsa erteler ve benimle buluşurdu,bu huyuna bayılıyordum.
Ama şimdi ilk gecemizden sonra o kadar az birlikte olmuştuk ki.
Geceler bile ben yattıktan sonra gelip uyuyordu.
Bunları düşünürken açılan kapının sesini, sonra yankılanan adım seslerini ve en sonunda arkama yatan beden ve belimi saran kolları.
Derin bir nefes aldım"Seni özledim Emir"
dediğimde bir ses gelmedi ve ben konuşmaya devam ettim.
"İşine değer vermeni anlarım,ama bu ilişkimizi geri plana salmayacak derecede olmalı."kolu belimi iyice sararken arkamda boynuma vuran tanıdık nefesi hissettim.
"Neden ondan vaz geçmiyorsun?"soru karşısında bir an dondum."Karan..."diye fısıldadığımda"Baba"dedi daha sonra sessiz muhtemelen duymayacağzımı düşünerek
"kimi kandırıyorum"diye fısıldadı ve bu defa"Ege"dedi.
Bir kez daha onun ağzından ismimi böyle duyduğumda yutkundum.
Ellerim belimi saran koluna kaydığında çekmeye çalıştım ama o kadar sıkı tutuyordu ki başaramadım.
"Çek ellerini!"dediğimde sert çıkan sesime karşı diğer kolu da göğsümün üzerinden bedenimi sardı.
"O adamdan nefret ediyorum!"dediğinde şaşkınlıkla ağzım açıldı ama söyleyecek bir şey bulamadım.
"Emir gelicek çekil üzerimden"dediğimde güldü"Ne zaman sen uyuduktan sonra mı?"
yutkundum.
"Karan ne yaptığının farkında mısın sen?
Ben senin babanım ve bana böyle yaklaşma hakkın yok."
Belimdeki elleri sayesinde onu doğru biraz daha çekildiğimde dudaklarının boynuma dokunmasıyla bedenim titredi.
Oysa "farkındayım" dedi sadece.
"Karan ben babanı seviyorum bunu biliyorsun değil mi?"diye sordum böyle bir soru sormak ne kadar garip olsa bile buna emin olmalıydım.
"Neden?"diye sordu karşılığında ve devam etti"Seni hak etmiyor,sana zaman dahi ayırmıyor,seni sevmeyi bile bilmiyor o adam"derin bir nefes aldığında boynumu okşayan nefesini hissettim"Oysa ben..."
devam etmesine izin vermeden"Çek elini!"
dediğimde sert çıkan sesime karşı bir süre duraksadı daha sonra elini belimden çekti.
Aynı an yatakta doğrularak ona döndüğümde Karan tıpkı o gün olduğu gibi yere bakarken parmaklarıyla oynuyordu.
O an böyle cüsseli birinin yaptığı bu hareket öyle tatlı gelmişti ki.
"Ben senin babanım Karan,bir daha bana dokunma!"güldü alay doluydu gülüşü"Ama o adam dokunsun öyle mi?"dediğinde sesi sinirliydi.
Cevap vermek istedim ama ben cevap bile veremeden odadan çıkıp gitti.
Emiri beklemek istedim ama uykuya dalmıştım ta ki yanımda bir hareketlenme hissedene dek.
Gözlerimi açtığımda baş ucumda ki saate baktım.
04:33 satte karşılık derin bir soluk aldım,
Emir'in belimi sarıp uyumasını beklerken böyle bir şey olmadı.
Öylece arkasını dönerek uyudu.
