10 yıl önce Ayliz Tezel...
Bugün Ayliz'in yetimhaneye üçüncü kez dönüşüydü. Sevmiyordu burayı. Her yetimhane böylemi diye düşünmeden edemedi.
Burasının müdürü erkekti ve oldukça kabaydı. Hatta kabalıktanda öteydi, ona kaba demek az kalırdı. Bütün çocuklar ondan korkardı ama Ayliz korkmazdı. Diklenirdi hep, ve dayak yerdi.
Müdür yardımcısı Şahin Ayliz'in kolundan çekiştiriyordu, hızına yetişemiyorum Ayliz daha onbirinci yaşına az kalmıştı.
"Yavaş ol biraz!"dedi Ayliz. Ama nafileydi. Durdu Şahin
"Kes sesini yürü bücür şey!"dedi kaba bir sesle. Ayliz'in kolu acıyordu belli etmedi ilk başta. Az kalmıştı müdürün odalarına varmalarına.
"Canım acıyor bırak!"Diye en sonunda bağırdı kolunu çekiştiriken. Şahin tuttuğu kolu dahada sıkarak
"Acısın , acısında aklın başına gelsin!"dedi
Ayliz sesini çıkarmadı.
En sonunda müdürün odasına vardılar. Şahin Ayliz'i kapıyı açtığı gibi içeri fırlattı.
Ayliz dengesini kaybedip duvara sertçe çarptı. Kolu sızladı, canı acıdı ama ses çıkarmadı. Bunlar daha hiçbirşeydi biliyordu çünkü.
"Geç otur şuraya köpek!"Diye bağırdı Hasan.
Ayliz itirazda etmedi seste çıkarmadı sakince geçip oturdu ama korkusundan değildi.
"Daha kaç kez uyanacağız seni. Daha yıl bitmedi üçüncü kaçışın!" Dedi bağırarak.
Ayliz ise umursamaz tavırla onlara baktı.
"Sana diyorum!"dedi Hasan almadığı uyuşturucunun ızdırabınî çekerken.
"İstediğiniz kadar uyarın sevmiyorum burayı"dedj Ayliz fazlasıyla sakin bir şekilde.
Bunu demesiyle yüzüne okkalı bir tokat yedi. Başı sola doğru düştü.Ağzının içine dolan kan tadıyla bir an midesi bulandı.
Küçük yumruklarını sıktı ve saf nefretle baktı Hasan a.
"Senin başka kimsen yok! Seveceksin! Kimse bakmıyor sana! Kimsen yok! Sadece biz bakıyoruz sana!"dedi Hasan.
Bakmasıda bakmak olsaydı keşke.
Evet, biliyordu Ayliz kimse bakmıyordu ona. Herşeyin farkındaydı.
"Burada kalmak istemiyorum!"diyerek ayaklandı.
"Otur şuraya!"dedi Şahin. Oturmadı Ayliz. Hatta omuz silkti.
Güldü Hasan buna.
"Sen istedin"dedi alayla. Ayliz'in vücudunu suzdü. Ayliz ne olduğunu anlamasada rahatsız oldu bu bakışlardan.
"Şahin götür bunu odaya biraz sonra yanına gideriz sakince konuşuruz."Dedi
Biliyordu Ayliz bu odayı. Bir kere daha gitmişti. İkinci kaçışında gitmişti oraya.
Çok soğuktu yemek vermiyorlardı,sonrada gelip dövmüştü. Korktu Ayliz ama yinede belli etmemeye çalıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kırık Hayatlar|Ara Verildi
Action~~~ "Karanfili neden seviyorum biliyor musun?"Dedim Demir'e "Neden nefesim"dedi. "Kırmızı karanfil özellikle...ölüm demektir."dediğimde Demir buz kesti ve ağırca yutkundu. "Belki hep istediğim ölümü getirir gerçi altı yıldır olmadı ama"dedim ve gül...
