My Amnesia Girl (my dreamboy's sequel)

MAG♫ Chapter 37

<---VOTES!!

********

CHAPTER 37:

Pumunta ako agad sa sinabing hospital ni renz. Nagpatulong pa ako kay kuya. siya ang nagdrive para sa akin.. wala kasi akong own car eh. at hindi ako marunong magmaneho.

Tsss.. ngayon pa natraffic.

“kuya. Wala ka bang alam na shortcut?” i ask

Kinakabahan ako grabeh. Parang ma nangyari na hindi ko alam. Parang gusto kong tawagan si bach pero nanghihina ako. hindi ko alam ang gagawin ko. Bakit nila ako pinapapunta sa hospital? Ano bang nangyari?

“kuya bilisan mo!!” sabi ko.

“ano ka ba.relax ok..” sabi ni kuya.

“hindi ko kaya. Parang may nangyari eh..” sabi ko.

Nanahimik si kuya. Nagdrive lang siya. I think one hour din kaming nagbyahe papunta sa hospital. Malayo kasi samin eh.

at sa wakas... nakarating kami.

Agad akong bumaba ng car. Pero... pagkakita ko kina renz, lalaine, lennys, at pam... nasa lobby silang apat. Parang may hinihintay... bumagal ang paghakbang ko. Kasi parang nanghihina ako... hindi ko alam ang nangyari pero, parang may clue na ako. sana hindi totoo ang iniisip ko...

Pagpasok ko ng hospital, nakita ako agad ni pam. She was crying... bakit?

“tita zab... si kuya lorenz...” she was saying that between her sobs.

Lumapit sakin si renz.

“bakit ngayon ka lang?! kanina pa kita tinawagan ah?” galit ba siya? Ano bang nangyari?

“best...”

“WAIT!!” ewan ko.. pero naiyak na rin ako, nasasaktan ako sa nangyayari sa kanila. Parang may nangyari talaga...

“..anong nangyari... pedeng sabihin niyo sakin?” sabi ko.

“nahuli ka na zab. ang tagal mo kasi... dinala na siya ni mommy sa states... ipapaopera siya ngayon doon... within 48 hours kailangan niyang maoperahan...”

Bawat salita ni renz... bawat pagbitaw niya ng mga salita na yun, unit-unting nag sisink in sakin ang lahat...

“what do you mean?” sabi ko...

“hindi totoong nasa davao siya... ang totoo, bumalik ang sakit niya nung mga bata pa tayo... ayaw niyang sabihin sayo kasi ayaw niyang magworry ka... nasa hospital siya maghapon. matigas ang ulo niya, pinuntahan ka pa kanina para manuod ng sayaw mo... kaya, naging complicated ang lahat.”

Parang nabuhusan ako ng malamig na tubig for how many times. Nagsinungaling sila sa akin? Nilihim nila yung nangyayari kay rafael? At ako? ako pa ang nagpalala ng sakit niya.

oo ako...

kung hindi ko siya kinonsensiya... kung hindi ko siya tinext siguro... ayos lang siya ngayon...

akala ko pinagloloko na ako ng walangyang lalaking yun, yun pala... mag isa siya....

Mag isa siyang lumalaban sa sakit niya...

“kakaalis lang nila tita zab... kasama niya si tita sophie... wag kang mag-ala—“

Nag init yung ulo ko...

“WAG MAG ALALA?!! Tingin mo madali para sa akin ang wag mag alala? Kayo! Bakit niyo nilihim sakin to? Paano kung... paan kung hindi niya mpagtagumpayan yung operation?”

"ano ka ba zab... gusto lang naman ni raf wag kang mag alala. kaya nga ayaw niyang ipaalam ito eh.!!!" sinigawan na ako ni renz.

galit talaga siya sa akin?