DISCLAIMER: This story contains typographical errors and grammatical errors. Please take note that the writer is unprofessional and new to field of writing.
___
Chapter 2. The University She Enrolled In.
Ember's Point Of View
It's been three days since nakauwi na ako sa bahay kung saan ako nagmula. Andito ako ngayon sa loob ng kwarto nakahiga, malaya kong napagmasdan ang tanawin sa labas dahil nakabukas ang sliding door ng veranda dito sa kwarto. Magandang tanawin at preskong hangin.
Bagot na bagot na ako dito sa loob ng kwarto. Tanging ginagawa ko lamang ay ang manood ng television o di kaya maglaro ng online games buong araw. Hindi ako sanay na walang ginagawa kahit man lang magwalis sa labas ay hindi ako pinapagawa kase hindi ko raw trabaho 'yon.
Mabilis akong tumayo at lumabas papuntang veranda. Lumanghap ako ng sariwang hangin dahil malamig naman sa bandang rito, sa tulong na rin na mga tamin na puno. Nakita ko pa na parang sumasayaw ito sa hangin na para bang natutuwa. Napalingon ako sa baba nang makarinig akong tilian at naghahabulan. Nakita ko ang nakakabatang kapatid na naglalaro ngayon sa malawak na hardin kasama ang Nanny nito na parang susuko na sa pagod sa kakahabol.
Nawala ang atensyon ko sa labas nang may kumatok sa pinto. "Ma'am Ember, Oras na po sa pag-inom ng gamot."
That's Manang Teresa, ang tagahatid ng gamot ko sa ganitong Oras. Napalingon ako sa wall clock nitong kwarto at nakitang bandang 3pm na pala.
Mabilis kong binuksan ang pintuan ng kwarto ko bago na tinanggap ang dala nitong lalagyan ng gamot at isang basong tubig. Nakayuko lang ito habang tinananggap ko ang dala nito, bago na dahan-dahang tumalikod sa pagkatanggap ko. Sa nagdaang mga araw pansin ko na parang ang distant ng mga tao dito.
Dalawang taon na ang nag daan but felt like a decade. Simpleng bahay lang naman ito dati nung umalis ako pero ang laki na ng pinagbago. Simula sa pagbabago sa labas ng Lugar na'to ay ganon din ang mga tao dito sa loob.
Nakakagulat lang na madaming maids ang nakabantay, mga bago din ang iba. May iilang gwardya na din na dumadaan at nagpapatrol bawat minuto. May iilang butlers ang nakapwesto sa kani-kanilang pwesto.
Ang laki na din ng pinagbago sa bahay-no- it's more like a mansion tho. Masasabi kong nag-unlad na ang pamumuhay namin, pero hindi ako makapaniwalang sa maikling panahon na nagdaan ganito na ang pamumuhay namin.
Weird as fvck...
But anyways, wala naman akong pake sa business namin. Si mom lang din nagmamanage sa ari-arian namin dahil sinabi ko na sa kanya na ayaw ko pumasok sa business world dahil sakit sa ulo lang ang dala at nag-agree naman s'ya. Winery at isang hacienda ang pagmamay-ari ni mom at ang dad ko naman is...nevermind.
Gusto ko makapagtapos ng pag-aaral bilang isang architect. Ito ang isang rason kung bakit ayaw ko humandle ng mga business namin.
BINABASA MO ANG
TRAVELED BACK (Ongoing)
De TodoTAGLISH In a world that often feels chaotic and unpredictable, the question "Do you still have faith in love?" At twenty years of age, Deves Ember Silverado met the professor Kristcia Mae Vem Laurent, known for being strict and unpredictable at the...
