လွန်းကြယ်အလုပ်တွေလက်စသတ်ပြီးခွန်းဆက်ကိုပြောမနေတော့ပဲကားနဲ့ထွက်လာခဲ့တာကမြေးဖွားနှစ်ယောက်ရှိတဲ့အိမ်ဆီ
လွန်းကြယ်အိမ်ထဲဝင်လိုက်တော့ခြံထဲမှာအဝတ်လှန်းနေတဲ့အဖွားကိုတွေ့တယ်ဒါပေမယ့်သူမျက်လုံးကတော့ရှာနေဆဲ
"အဖွား”
"အော်သား ဘာလာလုပ်တာလဲကွယ့်”
"ကျွန်တော်ပင်ယံဆီလာတာပါ ပင်ယံရှိလားသူ့ကိုအပြင်ခဏခေါ်သွားလို့ရမလားအဖွား”
"အေး ရှိတယ် ရှိတယ် နောက်ဖေးမှာထမင်းအိုးတည်နေတာထင်တယ် ဝင်သွားလိုက်လေသား”
"ဟုတ်ကဲ့ ”လွန်းကြယ်နောက်ဖေးဝင်လာတော့တွေ့ပါပြီ ရေချိုးတဲ့နေရာမှာဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိတဲ့ဖြူဖြူလေးလွန်းကြယ်လည်းအနားနားကပ်သွားလိုက်တယ်ဒီဘက်လှည့်ကြည့်တော့လွန်းကြယ်ကိုတွေ့သွားပြီးအံ့သြသွားတဲ့ပုံလေးနဲ့မျက်လုံးအဝိုင်းသား
ပင်ယံပန်းကန်ဆေးနေတုန်းအနောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့တွေ့လိုက်ရတဲ့ပုံရိပ်ကြောင့်အံသြသွားတယ် ဟိုနေ့ကအကို
"ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဗျ”
"အမေ့..”
"ဟိတ်”
နှာခေါင်းချင်းထိနေပြီးရှေ့နည်းနည်းတိုးတာနဲ့နမ်းမိတော့မဲ့အနေထားမှာရှိနေတဲ့လွန်းကြယ်နဲ့ပင်ယံ
ပင်ယံစကားပြောဖို့ထလိုက်တာရေတွေနဲ့ချော်လဲတော့မယ့်အချိန်လှမ်းဖမ်းလိုက်တဲ့သူ့ရဲ့လက်တစ်စုံ
ပင်ယံရှက်ရှက်နဲ့မျက်လွှာချတထားမိတယ်ကိုယ့်လက်ကလည်းသူ့ရင်ခွင်ကရုန်းထွက်ဖို့တွန်းချင်ပေမယ့်သူဆွဲဖက်ထားတဲ့အားကမလူးသာမလွန့်သာ
တစ်ယောက်အသက်ရူသံတစ်ယေညက်ခံစားမိသည်အထိနီးကပ်နေသော်လည်းလွန်းကြယ်သတိမကပ်နိုင်သေးငေးကောင်းတုန်း
ပင်ယံမနေတတ်တော့ပဲ..
အနည်းငယ်တွန်းလိုက်တော့မှသတိကပ်လာတဲ့ လွန်းကြယ်
"မင်းကလည်းလေ အမြဲနမော်နမဲ့”
လွန်း စကားပြောလျက်ဖတ်ထားတဲ့ခါးကျဥ်းကျဥ်းလေးကိုလွှတ်ပေးလိုက်တယ်..
"ဟို အကိုကဘာကိစ္စရှိလို့လဲ”ပင်ယံလည်ယနောက်ဆုတ်ရင်းစကားဆိုလိုက်တယ်
...........
လြန္းၾကယ္အလုပ္ေတြလက္စသတ္ၿပီးခြန္းဆက္ကိုေျပာမေနေတာ့ပဲကားနဲ႕ထြက္လာခဲ့တာကေျမးဖြားႏွစ္ေယာက္ရွိတဲ့အိမ္ဆီ
လြန္းၾကယ္အိမ္ထဲဝင္လိုက္ေတာ့ၿခံထဲမွာအဝတ္လွန္းေနတဲ့အဖြားကိုေတြ႕တယ္ဒါေပမယ့္သူမ်က္လုံးကေတာ့ရွာေနဆဲ
"အဖြား
"ေအာ္သား ဘာလာလုပ္တာလဲကြယ့္
"ကြၽန္ေတာ္ပင္ယံဆီလာတာပါ ပင္ယံရွိလားသူ႕ကိုအျပင္ခဏေခၚသြားလို႔ရမလားအဖြား
"ေအး ရွိတယ္ ရွိတယ္ ေနာက္ေဖးမွာထမင္းအိုးတည္ေနတာထင္တယ္ ဝင္သြားလိုက္ေလသား
"ဟုတ္ကဲ့ လြန္းၾကယ္ေနာက္ေဖးဝင္လာေတာ့ေတြ႕ပါၿပီ ေရခ်ိဳးတဲ့ေနရာမွာဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိတဲ့ျဖဴျဖဴေလးလြန္းၾကယ္လည္းအနားနားကပ္သြားလိုက္တယ္ဒီဘက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့လြန္းၾကယ္ကိုေတြ႕သြားၿပီးအံ့ၾသသြားတဲ့ပုံေလးနဲ႕မ်က္လုံးအဝိုင္းသား
ပင္ယံပန္းကန္ေဆးေနတုန္းအေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ပုံရိပ္ေၾကာင့္အံၾသသြားတယ္ ဟိုေန႕ကအကို
"ဘာကိစၥရွိလို႔လဲဗ်
"အေမ့..
"ဟိတ္
ႏွာေခါင္းခ်င္းထိေနၿပီးေရွ႕နည္းနည္းတိုးတာနဲ႕နမ္းမိေတာ့မဲ့အေနထားမွာရွိေနတဲ့လြန္းၾကယ္နဲ႕ပင္ယံ
ပင္ယံစကားေျပာဖို႔ထလိုက္တာေရေတြနဲ႕ေခ်ာ္လဲေတာ့မယ့္အခ်ိန္လွမ္းဖမ္းလိုက္တဲ့သူ႕ရဲ႕လက္တစ္စုံ
ပင္ယံရွက္ရွက္နဲ႕မ်က္လႊာခ်တထားမိတယ္ကိုယ့္လက္ကလည္းသူ႕ရင္ခြင္က႐ုန္းထြက္ဖို႔တြန္းခ်င္ေပမယ့္သူဆြဲဖက္ထားတဲ့အားကမလူးသာမလြန့္သာ
တစ္ေယာက္အသက္႐ူသံတစ္ေယညက္ခံစားမိသည္အထိနီးကပ္ေနေသာ္လည္းလြန္းၾကယ္သတိမကပ္နိုင္ေသးေငးေကာင္းတုန္း
ပင္ယံမေနတတ္ေတာ့ပဲ..
အနည္းငယ္တြန္းလိုက္ေတာ့မွသတိကပ္လာတဲ့ လြန္းၾကယ္
"မင္းကလည္းေလ အၿမဲနေမာ္နမဲ့
လြန္း စကားေျပာလ်က္ဖတ္ထားတဲ့ခါးက်ဥ္းက်ဥ္းေလးကိုလႊတ္ေပးလိုက္တယ္..
"ဟို အကိုကဘာကိစၥရွိလို႔လဲပင္ယံလည္ယေနာက္ဆုတ္ရင္းစကားဆိုလိုက္တယ္
...........
