verdwaald ondergronds

Ruzie

Ik ben wat met Koen aan het kletsen terwijl we achteraan lopen. "Hoe is t met je chicks?" Zeg ik grappend. "Ja goed man" zegt hij als hij zijn telefoon tevoorschijn haalt. "Kijk" zegt hij en laat zijn tinder matches zien. "Oeh die is wel lekker" zeg ik en wijs een blonde dame aan. "Ja weet ik, date is al gepland" zegt hij als we links afslaan. Ik kijk voor me terwijl Koen door verteld over de dates die hij gehad heeft en nog gepland heeft staan.

Ik zie Robbie vooraan lopen met Milo. Hij steekt zijn beetje uit voor de grap en Milo flikkert volledig op zijn bek. "AAUW" schreeuw hij hard. Koen schrikt op uit zijn verhaal en kijkt wat er gebeurd, "gaat t" vraagt raoul als hij hem te hulp schiet. Raoul kijkt Ronnie boos aan. "Doe normaal man" zegt hij boos en duwt Robbie hard tegen de muur aan. "Auw" roept Robbie als de botten uit de muur naar beneden storten. Er word flink heen en weer geschreeuwd, terwijl Koen en ik ons hoofd bedekken en gehurkt op de grond zitten, het is nu pikke donker. Onze zaklampen liggen allemaal onder de botten verstopt, ik hoor raoul mompelen. "Is iedereen okay?" Vraagt Mats. Iedereen reageert wel, behalve Robbie. "Rob?" Vraagt Milo. Maar geen gehoor. Ik tast in het duister om me heen. Totdat ik Koen vind en pak zijn hand stevig vast. Ik hoor de rest tussen de botten graven op zoek naar de zaklampen. "ROBBIE!" schreeuw ik in paniek, ik wil hem niet verliezen. Nooit niet. En al helemaal niet op deze mannier. Ik begin samen met Koen in het duister te tasten in de hoop de rest te vinden. "Hebbes" zegt raoul als hij een van de zaklampen vind. Ik en Koen houden onze handen voor onze ogen tegen het felle licht. Nadat onze ogen gewend zijn kruipen we over de botten heen naar de rest.

Ik kijk achter me en zie dat de hele tunnel is ingestort. We kunnen niet meer terug. Raoul rijkt ons zijn hand en helpt ons om naar hun toe te komen. Mats, Raoul en Milo zitten daar. "Waar is Rob" zeg ik in paniek. De tranen rollen over mijn wangen. "Komt goed we vinden hem wel" zegt Koen en knijpt zachtjes in mijn hand. Deze lieve kant van Koen ken ik helemaal niet. Koen geeft me een knuffel en gaan dicht tegen me aan zitten. "Mats en ik zoeken wel even verder blijven jullie hier?" Zegt raoul. Koen knikt en houd me nogsteeds stevig vast. Na een paar minuten in angst hoor ik raoul roepen. "Mats kijk! Robbie zijn hand" Mats komt gelijk in actie en beginnen te graven. Ik wil opstaan en naar hun toe rennen maar Koen houd me tegen, "blijf maar even hier met ons, het lijkt me niet handig om hem nu te zien" zegt hij en kijkt Milo aan. Zouden ze het weten? Over hoe ik me voor hem voel? Koen kijkt Milo aan en ik duik weer met mij. Hoofd tussen mijn benen en begin weer te huilen. Milo komt met moeite maar ons toe gekropen en pakt mijn hand vast. En we wachten in spanning af.