Merhaba ballar yeni bölümle geldim.... Artık yavaş yavaş bölüm atıyorum evet çünkü biraz garip bir evredeyim neyse aşklarım yorumlardayım 💖
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jimin perspex/
Telefona art arda düşen bildirim ve aramaları göz ardı edip direk haberlerin döndüğü sayfalara girdim. Tek tek hakkımızda yazılan pek çok haberi okumaya başladığımda kafamda hala oturmayan bir sürü şey vardı. Bunu ben yapmamıştım ve o gece orada kimse olmadığına çok emindim sonuçta ne kadar kafam güzel olsa da işimi sağlama almıştım,yani en azından ben öyle zannediyordum. Kafamı koltuğa yaslayıp derin bir nefes aldığımda hala çalmakta olan telefonu kulağıma götürdüm.
"Efendim?"
"Neredesin?"
"Sanane"
"Jimin sana adam akıllı bir soru sordum!"
"Ben de bilmeni istemiyorum!"
"Konuşmamamız gereken ortak bir konu var!"
"Ah! kapat artık hatta tae var"
"Yah!!"
"Efendim tae?"
"Jimin olanları gördün mü?"
"Çok yakından tanrım kafayı yiyeceğim! Ah!!"
"Sen yapmadın biliyorum ama kim?!"
"Bilmiyorum taehyung delirmek üzereyim"
"Jimin Cookie Namjoon hyungla konuşuyor bence eve gel mantıklı bir yol buluruz hem,Yoongi Hyung da gelecek çözelim bu işi"
"Ay yeter! Sikerler gelmiyorum"
"Ji..."
Telefonu çat diye kapattığım gibi haritadan en sevdiğim otele bakıp oraya doğru sürdüm sonuçta zaten olan oldu bugünlük ortadan kaybolsam kimse nerede olduğumu bilmese çok bir sorun olmazdı değil mi?...
Bagajdan aldığım şapkamı takıp Özellikle huzur bulduğum otele doğru yol aldım. Otele geldiğimde otoparka inip arabamı en alt uca parkedip asansöre yöneldim. Resepsiyona gidip ayırdığım odanın anahtarını alarak kimseye görünmeden en üst kata çıkıp kendimi odaya attım. 52 katlı otelin 52. Katında sadece ben vardım ve tüm seul Işık'larıyla ayaklarımın altındaydı. Üzerimi çıkarıp camın önüne doğru gittim,montumun cebinden çıkardığım minik şeker kutusunun içinden aldığım Minik mutluluk haplarımdan birini dilimin üzerinde yuvarladım.Dilimin üzerinde gezinen minik hapın verdiği mutluluk hissi yaşadığım boktan günü bir köşeye atmış aksine beni kısa süreli de olsa bir mutluluğa çekmişti.Yere bağdaş kurup kafamı cama yaslayıp dışarıyı izlerken,telefonum hala yanımda titriyordu.En son dayanamayıp kim olduğuna bakmadan telefonu kulağıma götürdüm.
"Jimin son kez soruyorum neredesin?"
Telefonun ucundaki sesin son derece telaşlı olduğunu anlamamanla kendimi derin bir kahkahayla beraber yere doğru bıraktım, hoparlörü açıp telefonu göğsümün üzerine koydum.
