Yıldızlar / Kenan Yıldız FF'

1

Ben, Amaris Montero. Juventus teknik direktörü Paolo Montero'nun kızı. Bu hikayenin başlangıcıyım. Umarım hikayemi dinlemek size zevk verir. Şimdiden iyi okumalar.

—

Sabah odamın penceresinden vuran güneşle gözümü açtım. Akşam erken yattığım için uykumu alarak uyanmıştım. Bugün Juventus'un maçı vardı. Arkadaşlarımla onu izlemeye gidecektik. Ama önce yetişmem gereken bir antrenmanım vardı.

Küçüklüğümden beri yüzücüydüm. 13 yaşımda profesyonel oldum, şimdi ise 17 yaşındayım. Sabah 9.30 antrenmanına yetişmem lazımdı, saat şu an 7.30 idi .

Yatağımdan kalktım ve elimi yüzümü yıkadım, daha sonra tekrar odama gelerek yatağımı topladım. Sonra da kahvaltı için mutfağa indim.

Abim Alex benden önce kahvaltısına başlamıştı, ne zaman bekledi ki zaten?

"Günaydın."
Alex: Günaydın canım, hazır mısın?
"Hazırım hazırım."
Alex: Güzel, seni antrenmana ben bırakıcam, önce antrenman sahasına uğramamız lazım ama.
"Ben giyineyim o zaman, tostumu arabada yerim."
Alex: Tamam hadi.

Hızlıca yukarıya çıktım ve üzerimi değiştirdim, saçımı yapıp önlerini waxladım. Yıldızlı tokalarımı taktım ve aşağı geri indim.

Elime tostumu alıp arabaya bindim, antrenman sahasına doğru ilerliyorduk.

Alex: Akşam maça gidiyoruz dimi?
"Gidiyoruz da, ben arkadaşlarımla gidicem."
Alex: Vaay satıldık yani.
"Ya söylemiştim ama önceden."
Alex: Tamam canım şaka yaptık
"Niyeyse gülmedim."
Alex: Sen ne anlarsın espriden
"Ayneen"

Abimle uğraşmayı çok seviyordum, zaten başka uğraşıcak kimse yoktu evde.

Antrenman sahasına gelmiştik, abim arabadan inip babamın yanına gitmişti. Ben de kapıda güvenlikle sohbet ediyordum.

Elimi belime dayamıştım o şekilde ağırlığımı duvara vermiştim. O sırada yanımdan geçen arabanın aynası koluma çarpmıştı ve elimdeki su mataramı düşürmüştüm.

Haliyle gayet sinirlenmiştim. İnsan bi önüne bakar, ne bu öküzlük.

Arabayı kullanan kişi sanırım bir oyuncuydu, arabadan inip yanıma geldi.

Kenan: İyi misin?
"Önüne baksana ya, beni de mi görmüyorsun!"
Kenan: Kusura bakma, bilerek çarpacak değilim ya.
"Bir de bilerek çarp yani. Neyse iyiyim yok bir şey."
Kenan: Adım Kenan bu arada.

Diyerek elini uzatmıştı.

"Uzatacak el bırakmadın ama, Amaris ben de."

Kenan söylediğim şeye gülmüştü. Sırıtarak;

Kenan: Gerçekten özür diliyorum. Tanıştığıma memnun oldum.

Gülümsemiştim, o sırada abim geldi. Arabaya binip antrenmana doğru yola çıktık.

Alex: Kenanla mı tanıştınız?
"Evet, arabasının aynası koluma çarptı."
Alex: Nasıl? Bir şey var mı kolunda.
"Hayır hayır, sadece acımıştı. Şimdi iyi."
Alex: Yanlışlıkla çarpmıştır ya, Kenan iyi çocuktur.
"Bilmem, öyledir, tanımıyorum."

Yarım saat sonra antrenman yerine varmıştık. Abimle vedalaşıp soyunma odasına çıktım. Önce kıyafetlerimi giydim, sonra da duşa girdim ve havuzun oraya gittim.

"Günaydın kızlarr."
Lavina: Günaydınn
Amel: Günaydııın
Lavina: Nerde kaldın ya, gözümüz yollarda kaldı.
"Geldim geldim ya, antrenman sahasına uğradık da."
Amel: Manita yaptım demiyo daa
"Hayır be istemiyorum sevgili falan."
Amel: Böyle diyorsun da, kaderindeyse reddedemezsin.
"Kaderim daha karşıma çıktı mı bilmiyorum. Zamanla bakıcaz."
Koç: Haydi kızlar, antrenman başlıyor!
"Neyse antrenmandan sonra konuşuruz."