Yıldızlar / Kenan Yıldız FF'

2

Giovanni: Kızlar ne diyeceğim. Haftaya 3 gün resmi tatil iznimiz var, eğer sizin de varsa bizim yazlığa gitmeyi düşünüyoruz. Gelmek ister misiniz?
Amel: Aslında olabilir, bana uyar. Kızlar?
Lavina: Evet evet, geliriz.
"E kızlar geliyorsa bende geliyorum, bensiz olmaz. :)"
Kenan: Sensiz gider miyiz zaten hiç, ayıp ediyorsun.
"Tabii. ;D"

Yarım saat kafede takıldıktan sonra Chiesa ve Amel baş başa kalkıp takılmaya gittiler, aynı şekilde Lavina ve Giovanni de.

Kaldık Kenanla baş başa.

Kenan: Sahile yürüyelim mi, ister misin?
"Olur. Sahilde yürümeyi çok severim."
Kenan: Ben de, küçüklükten beri deniz kenarları beni hep kendine çeker. Beni çok sakinleştiriyor, her anda.
"Mesela, ne zamanlarda?"
Kenan: Geçen sene zorla okula yazılmıştım, ailem futbolu bırakmam için zorluyordu. Evden kaçıp deniz kenarına gitmiştim. O zaman herhalde, başka da olmadı.
"Neden futbol oynamanı istemiyorlar ki, çok başarılısın bence."
Kenan: Akademik kariyer saplantısı işte. Neymiş doktor olucak kafa varmış da top peşinde koşuyormuşum.
"Boşver onları ya, gayet yeteneklisin. Ve bence geçen sene yaptıklarını bu sene yapsalar, babam asla izin vermez."
Kenan: Baban bana çok sahip çıkıyor. O olmasa çok yalnız kalırdım, bazı şeyleri sayesinde başardım. Babamdan daha çok babalık gördüm yani..

Kenanın son dediklerinden sonra gözlerine dalıp gitmiştim.. Ah, şu yeşil gözler.. Fenaymış!

Kenan: Amaris?
Kenan: Hey!
Kenan: Amaris!!
"Huh, ne oldu?"
Kenan: Dalmışsın, gözlerime..
"Gözlerin.. Ah evet, üzgünüm. Kusura bakma."

Kenan heyecandan vermeyi unuttuğum cevapları farketmiş olmalı ki gülüyordu.

"Ya ne gülüyorsun?"
Kenan: Gülmüyorum ya, mimik oynaması sadece :D
"Pislik ya!"

Karşılıklı gülüştüğümüzde, içimde oluşan kelebekleri size anlatamazdım.

Sanırım, âşık olmuştuk. Aşık mıydık Amaris? Aşıktık iç ses. Aşığız.

Peki ya o? Sadece arkadaşı olarak görüyorsa ve bu hep böyle devam edecekse.. Hayır, bunu istemiyordum. Ve beni sevmesi için elimden geleni yapmaya hazırdım..

Biraz daha sahilde Kenan'la lafladık. Hayatından bahsetti, ailesinden. Baskıcı bir ailesi varmış, pek iyi geçinemediklerini anlattı, üzülmüştüm.

1 saat sohbet ettikten sonra sahilde yürümeye başlamıştık beraber. Benim kombinim, kot şort, üstümde oversize mavi tişört ve beyaz bir çanta vardı.

Ne şans ki, Kenanın üstünde lacivert oversize, altında ise keten beyaz pantolon. Birbirimizden habersiz bi şekilde uyumlu olmuştuk. Güzel görünüyordu.

Önlerinden geçtiğimiz 2 adam -sanırım- bacaklarıma bakarak ıslık çalmışlardı. İtalya'nın bazı bozuk insanları işte.

Açıkçası beni çok rahatsız etmişti, Kenanın sağ tarafındayken banklardan uzak olacak şekilde yer değiştirdim, yani sol tarafına geçtim.

Kenan huzursuzluğumu anlayıp ne olduğunu sordu.

Kenan: Ne oldu, bir sıkıntı mı var?
"Önemli bir şey değil ya, devam edelim yürümeye."

Banktaki adamlar ıslık çalmaya devam edince Kenan sesleri duyup geldiği tarafa bakmıştı.

Kenan: Anlaşıldı, birilerine had bildirilmesi gerekiyor.
"Ya kenan gerek yok."
Kenan: 2 dakikaya geliyorum, bekle beni.

Kenan adamların yanına gidip bir şeyler söyledi, adamların yüz ifadelerini görmeniz lazımdı. Ölümden 3 dakika önceymiş gibi.
Çok komikti :P