My Greatest Sun (On-going)

Chapter 3

Ilang buwan na ang lumipas at ibat-ibang problema ang dumating sa aking buhay.

I don't know what to do, it just my mind got literally blank.

There's a lot of projects. Third year of being an accountant is suck but what can I do? I chose this, so I should pursue it. 

Kaya ko paba? Para kasing hindi na sa sobrang hirap ng kursong kinuha ko,  gusto ko nang sumuko, pero hindi puwede.

Dahil lang kay yomi at kay mama kaya nagkaroon ako ng inspiration para malagpasan ko ang mga ito, kunting tiis nalang matatapos na ako sa third year college at kunting tiis pa ay maabot kuna ang pangarap ko.

Lahat ginagawa ko para lamang kay mama dahil wala naman akong ibang dahilan na makapagtapos ng pag-aaral kundi siya, ang maihaon siya sa kahirapan. Gusto kong masuklian ang kanyang paghihirap, ang kanyang paghihirap na ginawa para lamang ma sustentuhan ang aking mga pangangailangan.

I am here inside the classroom listening to our teacher's discussed. I just sighed when I heard our teacher calling us one by one for our thesis report.

Projects, Thesis and also the upcoming exam. You can do it Ayesha, I know you can do it.

Tinawag na ako ni ma'am kaya agad naman akong lumapit sa ka grupo ko.  Looking at my group I don't think so they will help me.

Wala silang ibang ginawa kundi ang umupo sa isang gilid habang nag mamake-up at nagce-cellphone instead of discussing about our thesis report. Nakasama ko pa si Kristyl sa grupo na wala ding ginagawa

Hinayaan ko nalang muna sila total may 2 weeks pa naman kami for our preparation.

Nasa gate na ako naghihintay kay Tristan. Ilang minuto din akong naghihintay kay Tristan bago ko siya namataan na naglalakad papalapit sa akin.

"Sorry ngayun lang yomi madami kasi yung ginagawa namin"  sabi niya sa akin.

"Ayos  lang yomi naintindihan ko."  Sabi ko ng makaupo na ako ng maayos. Halata sa kanyang mukha ang pagod pero katulad ko kinakaya niya din ito.

It tooks 2 hours before siya maka-uwi sa bahay nila at kahit sobrang pagod na siya kakamaneho, gumagawa parin siya ng assignments and projects. I pity him but I know to my self that he can do it. He's Tristan after all.

It's normal that he's going to be busy lalo na at 4rth year college na siya. I am so very proud at him, bukod sa makapagtapos na siya ng pag-aaral matutupad na din niya yung pangarap niyang maging isang doctor

"Don't worry at me yomi"  nakangiti niyang sabi sa akin, "I  am fine."  Sabay hawak niya sa kamay ko na ginatihan ko naman ng ngiti.

Nakarating na kami sa bahay at agad naman akong nagpa-alam sa kanya. Hinalikan niya ako sa aking noo bago ako bumaba at pumasok sa loob ng bahay.

"Ma andito na ako"  tawag ko sa kanya ng makapasok ako sa bahay.

Hindi ko narinig na nag response si mama kaya agad akong pumanhik sa kusina at nakita ko siya agad na nagluluto.

"Ma sinabihan na kita na wag kang gagawa ng bagay kung kaya ko naman." Medyo may samang loob na sabi ko sa kanya lalo na at may dinadamdam siya ngayun.

"Kaya ko anak. Tsaka alam kung pagod ka kaya naghanda ako sayo" masayang ani niya.

Wala akong magawa para pigilan si mama dahil kung gusto niya, gusto niya talaga. I don't want her to be mad at me.

We just eat silently, and after we ate, I immediately went to my room to make my projects and assignments that will be passed tomorrow.

I also contacted my group mate to discuss our thesis report, but in the end, I am just the one who's been doing on a research on our thesis  because they say they can't make it up.