SARI PAPATYA'NIN LANETİ

2/~Lanet~

Merhaba yeni bölüme başlamadan önce size Isabelle den bahsedeceğim isabelle Eli'nin aşkını saçma bulur buna gülerek yoluna devam eder .Eli ,isabelin başkasından hoşlandığını öğrenir ve kahrolma aşamasına gelir.
"Herzaman,her konuda kaybediyorsam yaşamanın ne anlamı varki" demiş.

                                    ~Lanet~

Bölüm Başlangıcı;

Lucy'yi bulmak için yola koyuldum.Babamın sihirli küresini evin bodrumunda bulmaya çalıştım.Bu sihirli küre aklınızdaki birşeyi kolaylıkla size bulabilecek bir güce sahip.Buldum sonunda. Mutlu olmuşdum.

Ve Lucy'nin evi Lirdonia ormanının derinliklerindeydi onu bulmayı başardım.Lakin evinin önünde gizli bir bariyer vardı.Amy ve Merliya yı çağırdım.periler bir bariyeri kolaylıkla yok edebilir nede olsa. Eve doğru yürüdüm ev kubbe ve yuvarlak biçimindeydi ortasından bir ağaç göklere doğru uzanıyordu.

Daha da yaklaştım kapı aralıktı kapıyı itekleyip açtım.içeride büyü şişeleri ,her türlü hayvan tüyü ve tam karşımda başı eğik kafasında şapka olan bir korkuluk duruyordu.Dışarıdan bir ses duydum.

" en güçlü cadının evine girmeye cürret edende kim" dedi.
Koşarak dışarı çıktım karşımda kırmızı saçlı üçken şapkalı elinde süpürge olan garip kıyafetli bir cadı.tam bana sihir yapacakken şapkamı indirdim.birden donuverdi.benden etkilenmiş gibiydi.
"Sen simon un oğlusun"dedi.
"Babamı tanıyormusun?"diye sordum.
"Beni büyüten oydu yıllar önce ormanda cadılar huzur içinde yaşıyordu.Ta ki ejderler bize saldırana kadar"

"Neden saldırdılarki?" diye sordum.
"Cadıların yaptığı büyüleri kötülükte kullanan birçok yaratık var.Ejderler bu yaratıkları korumak için cadıları burdan sürgün etmek zorunda kaldılar"
"Baban beni yanan bir ağacın dibinde buldu beni saklayıp yetiştirdi.Beni eğitti" dedi.

"Seni hangi rüzgar attı buraya" dedi.
"Lucy yaptığın sarı papatya hem aşık olduğum aynı zamanda uğruna öleceğim birini kaybetti. Bana yardım edebilirmisin?" diye konuştum.
"Sana yardım ederim fakat önce bana yalnız kalmış bir sarı papatya bulman gerek.sarı papatyalara yalnız kalmazlar yalnız kalan sarı papatya solar"dedi lucy.

Günlerce,aylarca aradım iki yılın sonunda buldum sonunda . Koşaradımlar ile Lucy'nin yanına gittim.
Bir hafta daha beklememizi söyledi.
Çünkü dolunay gecesinde hayaletlerin bu papatyaya sihir yapması gerekiyormuş.
Bir haftanın sonunda o gün geldi çattı Lucy,babam,Amy ve Merliya ile birlikte sarı papatyanın gelmesini bekledik.

Sabah uyanınca kendimi sahilde gemimin yanında buldum. Baş ucumda yere gömülü yalnız bir sarı papatya heyecan vardı içimde bir yandan da korku vardı.Hazırdım gözlerimi kapatıp kopardım papatyayı.Gözlerimi açtığımda denizin ortasında bir yerdeydim nefes alabiliyordum.

"Merak edilen yere geldik".Karşımda Isabelle vardı kolları bir zincire bağlıydı.Hemen yardımına koştum bir yandan zincirleri koparmaya çalışırken diğer yandan ona olan öfkemi düşünüyordum.Öfkemin nedeni okadar seviyordum ki içim içime sığmıyordu ama o başkasından hoşlandığını duyduğumda kendimi kaybettim..içim kan ağlıyordu göz yaşlarıma engel olamıyordum.Bağırmak istiyordu kalbim fakat aklım buna engel oluyordu.

Birden bir ışık patladı gözlerimi açtığımda sırtım ağırıyordu.
"Eli senin kanatların var"dedi Isabelle.
Ellerime baktığımda pençelerim vardı.Tabi uzun ve kırmızı bir kuyruk.
Okadar büyük pençeler ile zincirleri koparmak pekde zor olmadı.Bekçiler gelmeden Isabelle'i alarak hızla uçmaya başladım.Artık uçabiliyordum.Pasifik okyanusunun ortasında uçmaya devam ettim swaymnhum kasabasına varana kadar konuştu Isabelle.