Their Womanizer Man

Chapter 8 - That's not our brother

Enjoy reading~

Aria

"Hhmm" iritadong ungot ko when I felt the urge to pee.
"Oh how I hate this" I mumbled while I push myself to get off my bed. Pumipikit-pikit akong tumayo mula sa kama ko at napahawak pa sa ulo ko nang kumirot ang ulo dahil sa hangover mula sa night out namin kagabi.

I know I look like a wïtch because of my messy hair and 'just-wake-up' face but I don't care about how I look right now 'cause I really need to pee.

Kahit hirap sa paglakad dahil antok pa at may hangover ay binilisan ko na lang makapasok sa banyo rito sa kwarto ko.

"Back to beauty rest" inaantok kong sambit pagkalabas ko sa banyo nang makaihi na, sinuklay ko pa ang buhok ko gamit ang mga daliri ko at dumiretso sa bedside table ko para sana uminom ng tubig pero napasimangot ako nang makitang wala ng laman ang pitcher ko kaya no choice ako kung hindi lumabas para kumuha ng tubig.

Namumungay ang mga matang lumabas ako ng kwarto ko at tamad na naglakad pababa, I know daddies went to work at this hour already that's why it was so quiet right now. Dahil kung andito pa sila hagikhik ni mommy ang maririnig sa buong bahay knowing how maharot our daddies to her hahaha.

Wala sa sariling napahagikhik ako dahil do'n kaya hindi pa napapansin ang taong prenteng nakaupo sa sala namin at mataman akong pinapanuod bumaba sa hagdan.

Dire-diretso akong pumunta ng kusina dala ang pitcher ko at kaagad nagsalin ng tubig do'n, humihikab din ako habang nagsasalin ng tubig nang makaramdam ng presenya sa likuran ko. Hindi ako lumingon at hindi rin ito binigyan ng pansin dahil baka sina ate Linda at ate Claudia lang iyon but why do I feel weird with the way this person stares at my back. Ramdam ko rin ang pagtayo ng mga buhok ko sa katawan dahil sa titig nito.

Kumunot ang noo ko at bahagya pang tinagilid ang ulo dahil sa weird na nararamdaman mula sa titig na nanggagaling sa likuran ko pero hindi pa rin ako lumingon at tinapos na ang pagsalin ng tubig sa pitcher ko.

"Lauralie"

Ang inaantok kong mga mata ay biglang nanlaki at sabay pang umangat ang mga balikat ko nang makarinig ng malalim, mariin at malamig na boses mula sa likuran ko. My heart beats twice or even triple than it normally does when I heard that voice.

That voice was not from any one of the guys living in this house, ramdam ko ang lalong pagtayo ng buhok sa batok ko lalo na inipit ko ang buhok ko bago lumabas kanina ng kwarto.

"Lauralie Aria"

Humigpit ang hawak ko sa pitcher nang muling marinig ang pagtawag sa pangalan ko mula sa boses na nagpakabog sa dibdib ko sa hindi malaman na dahilan.

Nahigit ko ang hininga nang may alaalang sumagi sa isipan, isang alaalang minsan nagpasaya saakin.

"What do you want Lauralie?"

"You know my first name."

"Of course I knew that, I'm your brother's friend."

"You called me with my first name Yohan."

"Yes woman and it just your name Lauralie."

"Yohan" I mumbled before turning around only to gasps when we only have one foot apart. Hindi ko man lang narinig ang paglapit nito saakin, umangat ang tingin ko sa mukha nito at sumalubong saakin ang madilim nitong mga matang mariin ang pagkakatitig saakin.
"W-what are you d-doing here?" Utal kong tanong pero pag-igting lang ng panga nito ang sagot saakin at hindi pa rin ako nilulubayan ng mariin nitong tingin.
"Y-yohan" I stuttered when he closed the remaining distance that we have.