Do I believe in love?
Nah? I don't.
Lahat ng mga taong nagmamahal sa akin ay nililisan nila ako. Kung sa destiny nga 'di ako naniniwala, sa love pa kaya. So many people left me. One of them is my best friend.
He's Dian, my boy best friend. Halos masaya ang friendship namin. Ang tagal na din naming magkaibigan. Then one day, I confess to him. What I really feel about him. Let's make it simple, 'that I like him.' He's not like other guy. Nagsorry pa siya nung nalaman niya 'yon. It's hurt for me, 'cause I knew it. He doesn't like me too. He's rejecting me.
"I'm sorry, Syn." Dian said. I really don't like my name. Para tuloy akong may sin palagi. Ano bang meron sa akin bakit nila ako sinasaktan?
"Don't feel sorry. It feels like, I'm a bad person." I said. Actually, it's my fault, for liking him!
"But I like you...I like you as a friend." saad niya. Reject na nga, friend zone pa. And sino ba naman ako para question-nin ang decision niya. Hindi ko alam may ikakasakit pa pala ang mga sinabi niya sa akin na 'yon. He also confess to me.
"I'm sorry but I have a girlfriend." saad niya. Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Kung nadidiktahan lang talaga ang puso, baka hindi na mangyayari pa 'to! Wtf, kaibigan niya ba talaga ako?
Pinakilala niya pa talaga sa akin ang girlfriend niya. Aware naman siya ah pero bakit niya pa rin ginagawa?! why he's hurting me like this! Nakangiti lang ako habang pinupuri ang girlfriend niya. Like 'yak' ka self. Deep inside, gustong-gusto ko na umiyak!
'Tangina. Why are you doing this to me? may kasalanan ba ako? is this your way para ma-turn off ako sayo?' saad ko sa isipan ko.
Then one day, he's suddenly disappear. Like a bubble. So paano pa ako maniniwala sa lecheng love na 'yan? Ni sila nga hindi nila ako kayang mahalin, kahit onti. We promise to each other na walang iwanan but he's the first who broke that! Tangina, ano pa bang role ko sa mundo na 'to? Ang masaktan ba?!
He dm me. [Syn. Let's meet. I have something to tell you.]
Wao! After so many months, may gana pa siyang makipagkita sa akin. Wala pa din akong nagawa kundi ang magpakita sa kaniya. Because, kahit anong gawin kong limot, I still like him. I still like the guy who broke my heart.
I met him like nothing happened. "Syn, I'm sorry for leaving you." wika niya. Ano ba pang ikakagulat ko doon, lahat naman kayo iiwan din ako sa huli.
"It's okay, sanay na ako." Sanay naman na talaga ako, pero hindi ko alam kung bakit sobrang nasaktan ako nung maglaho siyang bigla. Alam mo 'yun, kampante ako na hindi niya ako iiwan pero iniwan niya din ako.
"I, I miss you." saad niya.
Tama ba ako ng naririnig ngayon? O baka dahil lang 'to sa pag-iimagine ko. He miss me? duh! nagpapafall na naman siya at ako naman si tanga, magpapafall.
"I admit it. I tried to disappear just to know what I really feel for you too. Then I knew it, I like you too Syn. Hindi ko kaya na wala ka sa tabi ko. Hinahanap-hanap ko ang presence mo. The truth is, I don't have a girlfriend. I say that, because I'm not sure about my feelings. Gusto mo pa din ba ako?" kwento niya.
Parang pinasukan ng hangin ang utak ko. What? all this time, he likes me?! tf. Gusto kong sabihing Yes, pero parang may pumipigil sa akin na gawin iyon. Syn naman, this is the time you are waiting for. Wag mo naman sanang sayangin iyon.
"Ahm...Dian, sorry."
Hindi ko alam kung anong pumasok sa isipan ko at sinabi 'yon. Sobrang tagal kong hinintay ang araw na magugustuhan niya ako pero sinasabi ng isipan ko na 'Tama na, 'wag ka ng magpakatanga sa kaniya dahil baka masaktan ka uli.'
Ano nga ba ang susundin ko? Ang sinasabi ng puso ko o ang isipan ko? Ang hirap na desisyon 'to para sa akin! Tanga na lang siguro ako kung 'yung magiging desisyon ko na 'yon ay pagsisihan ko sa huli.
"Sorry for what?" he said.
"Sorry for...loving you."
"What's wrong with that? So you mean, you still love me?"
"I don't know. My mind keep saying, 'don't' but my heart keep saying 'go ahead'."
"Choose what your heart saying."
"But...you hurt me! You hurt me! Baka mas masaktan pa ako lalo kung ipagpatuloy ko 'yon. I'm sorry, but I guess we're not meant to be." wika ko at umalis.
...
A years later. I'm now a successful wedding planner. A lot of couples ang nasaksihan ko na may happy ending and still happy right now.
Happy ako sa pinili kong desisyon noon. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa amin kung ang pinili ko, ang sinasabi ng puso ko. Pero hindi, hindi ko pinagsisisihan na sinunod ko ang isip ko.
Oo, minsan tama ang puso, ganon din ang isip. Kaya para sa akin, mas mahalaga pa din talaga na pag-isipan ng mabuti ang lahat, 'yung alam mo na hindi ka magsisisi sa huli.
Now, masaya ako para kay Dian. Dahil natagpuan niya na ang babaeng para sa kaniya. Ako ang nakuha na wedding planner nila. Akala ko maiilang pa kami sa isa't isa pero okay naman. Ganon siguro kapag mga professional na.
Minsan talaga, tayo ang nagiging daan para mahanap nila ang para sa kanila. Ganon din sila. Kaya kung hindi man kayo ang itinadhana ng taong gusto mo, alam ko na may tao talagang nakalaan para sayo. At si Lord lang ang nakakalam noon.
Hindi naman minamadali ang pag-ibig. Just wait for the perfect time and the right person will also come to you.
