𝐕𝐄𝐂𝐈𝐎𝐔𝐒 𝐏.𝐎.𝐕.
"Oh, bakit natin iniwanan yung dalawa?" Tanong ni Dylan
I rolled my eyes.
"Syempre ako na kumilos nakakahiya sa K-A-I-B-I-G-A-N mo, ang bagal."
He chuckled.
"Yeah, ayaw akong gayahin,"I smirked.
"Talaga lang ah..." I teased.
"So, saan na tayo pupunta?" He asked.
Hindi ko rin alam.
"Hm... Gusto ko pumunta sa isang restaurant, game ka ba?" I asked
He nodded.
"Basta gusto mo."
I rolled my eyes.
"Akala mo sweet," i murmured at naunang maglakad.
"Hindi ba?" He asked. Medyo may pagkatampo sa tono ng boses niya.
Napahinto ako sa paglalakad dahil sa tanong niya.
Sweet ka pa sa langgam para alam mo.
Hindi ko siya nilingunan at nagpatuloy sa paglalakad.
Napansin kong napatakbo siya dahil medyo malayo na ako sa kaniya.
Natulala ata?
HABANG naglalakad at nakatingin sa cellphone ay hindi ko napansin na may bato pala sa dinadaanan ko.
Muntikan na akong sumubsob sa lupa kung hindi ako agad nahawakan ni Dylan.
Thanks god, sayang naman ang mukha ko kung magkaka bukol.
"Tss..." Rinig kong wika niya
Kumunot ang noo ko.
"What's wrong with you?!" Iritado kong tanong at inayos ang sling bag ko.
"Saan ka ba kase nakakita na naglalakad ng nakatingin sa cellphone?" Panimula niya. "Tyaka, sino ba ang ka text mo para hindi mo mabitawan niyang cellphone mo?"
I rolled my eyes. "Pake mo?" Sagot ko.
He sighed.
Tse!
Iniwan ko siya doon at nagpatuloy sa paglalakad, pero this time wala na akong hawak na cellphone at naka focus lang sa dinadaanan ko.
Ayokong masira ang face ko!!!
NANG makakita ako ng isang restaurant at iilan nalang ang tao sa loob ay agad akong napalingon sa likod para sabihin kay Dylan na dito nalang kami kumain.
Ngunit ng pagkalingon ko ay nawala na siya sa bandang likuran ko.
May pinuntahan o iniwan ako? Ewan.
PUMASOK na ako sa loob.
Pagpasok ko ay agad kong naramdaman ang lamig sa loob dahil sa aircon nila. Mabango rin ang amoy sa loob, rinig ko ang magandang musika,
it makes me calm.
Naghanap ako ng upuan malapit sa glass window gusto kong pagmasdan ang lugar sa labas.
Nv makahanap na ako ng pwesto ay agad akong upo ron at tinawag ang waiter at umorder ng pasta.
Pwede na 'yon, ayokong tumaba.
HABANG naghihintay sa pagkain na inorder ko ay kinuha ko ang cellphone ko para kamustahin si Azalea.
Ako: huy! Kamusta kayo? Ayos ba?
YOU ARE READING
Here We Meet Again (ON GOING)
RomanceLimang taon inalagaan ni Azalea ang sariling anak. Lumaki ang bata na ang alam ay wala na ang kaniyang ama dahil sinabi ni Azalea na wala na ito ngunit bumalik ang ama ng bata sa Pilipinas para hanapin si Azalea. Ano kaya sa tingin mo? Mahahanap niy...